Γνωσιολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

H '''Γνωσιολογία''' είναι κλάδος της φιλοσοφίας που μελετάει την ουσία, τις μορφές, τις πηγές, τις δυνατότητες, την αξία και τα όρια της αληθινής γνώσης του εξωτερικού κόσμου και του [[Εγώ]]. Αποσπάστηκε σανως αυτοτελής επιστήμη στα μέσα του 19ου αιώνα, αποσπώντας από τη [[μεταφυσική]] το γνωσιολογικό πρόβλημα. Σήμερα με τον όρο γνωσιολογία εννοείται ο κλάδος της [[επιστημολογία]]ς που ασχολείται πιο συγκεκριμένα με το ερώτημα ποια είναι η ''πηγή εγκυρότητας'' της [[γνώση]]ς, ενώ η επιστημολογία γενικότερα ασχολείται με το σύνολο των φιλοσοφικών προβλημάτων σχετικά με τη γνώση. Προεπιστημονικά, και επίσης στο πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, η γνωσιολογία θεωρείται ότι είναι ευρύτερος κλάδος σε σχέση με την επιστημολογία και ότι η τελευταία ασχολείται με μια κλάση μόνο γνώσεων, τις επιστημονικές γνώσεις, δηλαδή τις γνώσεις που μπορεί να έχει ο άνθρωπος με επαρκή (για τα μέτρα της [[επιστήμη]]ς) βεβαιότητα και εγκυρότητα.

Η [[υλισμός|υλιστική]] γνωσιολογία ξεκινάει από το αξίωμα ότι τα αντικείμενα, τα πράγματα, τα σώματα υπάρχουν έξω και ανεξάρτητα από εμάς, δηλαδή ότι είναι εικόνες του εξωτερικού κόσμου. Η [[ιδεαλισμός|ιδεαλιστική]] φιλοσοφία υποστηρίζει ότι η γνώση είναι αντανάκλαση της "ιδέας" ([[αντικειμενικός ιδεαλισμός]]), ότι τα αντικείμενα δεν είναι παραπαρά συμπλέγματα αισθημάτων ([[υποκειμενικός ιδεαλισμός]]) και ότι είναι αδύνατον να γνωρίσουμε τον κόσμο ([[αγνωστικισμός]])<ref>Αθήνα 1963, Εκδόσεις Κ.Αναγνωστίδη, Πλήρες Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, Μ.Ροζενταλ - Π.Γιουντιν </ref>.