Πριγκιπάτο της Αντιόχειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 10:
Μόλις είχαν εισέλθει στην πόλη, οι Σταυροφόροι βρέθηκαν, με την σειρά τους, στην θέση του πολιορκημένου, καθώς βρέθηκαν να πολιορκούνται από στράτευμα [[Σελτζουκίδες|Σελτζουκίδων]] το οποίο επεχείρησε να ανακαταλάβει την πόλη. Η ανακάλυψη της Αγίας Λόγχης έδωσε στους Σταυροφόρους το απαραίτητο κουράγιο ώστε να απωθήσουν τον στρατό αυτό. Ο Βοημούνδος κατέστη, τότε, αδιαμφισβήτητος κύριος της πόλης και αρνούμενος τον βυζαντινό τίτλο του ''Δούκα της Αντιόχειας'', αυτοανακυρήχτηκε ''Πρίγκιπας της Αντιόχειας'', σηματοδοτώντας, έτσι, την ανεξαρτητοποίησή του απέναντι στο [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζάντιο]].
=== Οι πρώτες δεκαετίες ===
[[Image:Crusaderstates.jpeg|right|thumb|350 px|Χάρτης των Λατινικών Κρατών της Ανατολής.]]
Στις 13 Ιουνίου 1098, τα σταυροφορικά στρατεύματα ξαναπήραν τον δρόμο τους με κατεύθυνση την Ιερουσαλήμ, με εξαίρεση τον Βοημούνδο, ο οποίος έπρεπε, πλέον, να ασχοληθεί με το φέουδό του, αν όχι να το επεκτείνει. Ωστόσο, πιάστηκε αιχμάλωτος το [[1100]] και ο ανιψιός του [[Τανκρέδος της Ωτβίλ (επίτροπος της Αντιόχειας)|Τανκρέδος]] ανέλαβε επίτροπος και μεγάλωσε την επικράτεια του κράτους, καταλαμβάνοντας τις πόλεις της [[Ταρσός|Ταρσού]] και της [[Λαοδίκεια η Πάραλος|Λαοδίκειας]] από την [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Ο Βοημούνδος αφέθηκε ελεύθερος το [[1103]], και άφησε την θέση του επιτρόπου στον Τανκρέδο ώστε να ζητήσει ενισχύσεις στην Ιταλία. Χρησιμοποίησε τα στρατεύματά του για να επιτεθεί στο Βυζάντιο το [[1107]] και ηττήθηκε στο [[Μάχη του Δυρραχίου (1107)|Δυρράχιο]] και υποχρεώθηκε από τον [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιο Α΄ Κομνηνό]] να υπογράψει την [[Συνθήκη της Δεάβολης]] στην οποία αναγνώριζε την Αντιόχεια ως κράτος υποτελές στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία έως τον θάνατο του Βοημούνδου, ενώ δεχόταν την επιστροφή στο Βυζάντιο των κατακτημένων από τους Σταυροφόρους εδαφών μετά το πέρασμά τους από την Κωνσταντινούπολη το 1097. Ο Βοημούνδος επιτέθηκε, επίσης, στο [[Χαλέπι]] με τους [[Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο Α΄ της Ιερουσαλήμ]] και [[Ζοσλέν Α΄ της Έδεσσας]], και όταν ο Βαλδουίνος και ο Ζοσλέν πιάστηκαν αιχμάλωτοι, ο Τανκρέδος ανέλαβε και χρέη επιτρόπου στην Έδεσσα. Ο Βοημούνδος άφησε για μια ακόμη φορά την θέση του επιτρόπου στον Τανκρέδο για να ξαναγυρίσει στην Ιταλία, όπου και πέθανε το [[1111]].
Ο Αλέξιος Α΄ απαίτησε, τότε, την επιστροφή του Πριγκιπάτου στο Βυζάντιο, όμως ο Τανκρέδος, έχοντας την στήριξη του [[Κομητεία της Τρίπολης|Κόμη της Τρίπολης]] και του [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|Βασιλιά της Ιερουσαλήμ]], αρνήθηκε. Πέθανε το [[1112]] και ο [[Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδος Β΄]] τον διαδέχτηκε, υπό την αντιβασιλεία του ανιψιού του Τανκρέδου, [[Ρογήρος του Σαλέρνο|Ρογήρου του Σαλέρνο]], ο οποίος νίκησε τους [[Σελτζούκοι|Σελτζουκίδες]] το [[1113]].
Ωστόσο, στις [[27 Ιουνίου]] [[1119]], ο Ρογήρος σκοτώθηκε στο ''[[Μάχη του Άγκερ Σάνγκινις|Ager Sanguinis]]'' και η Αντιόχεια κατέστη κράτος υποτελές στην Ιερουσαλήμ με τον Βασιλιά [[Βαλδουίνος του Μπουρκ|Βαλδουίνο Β΄]] ως επίτροπο μέχρι το [[1126]]. Ο Βοημούνδος Β΄, ο οποίος παντρεύτηκε την [[Αλίκη της Ιερουσαλήμ|Αλίκη]], κόρη του Βαλδουίνου Β΄, δεν κυβέρνησε παρά τέσσερα χρόνια, προτού σκοτωθεί το [[1130]], και ο Βαλδουίνος Β΄, και στη συνέχεια ο γαμπρός του [[Φούλκων Ε΄ του Ανζού|Φούλκων του Ανζού]] αναλάβουν χρέη αντιβασιλέων στο όνομα της [[Κωνσταντία της Αντιόχειας|Κωνσταντίας]], κόρης του Βοημούνδου Β΄. Το [[1136]], η Κωνσταντία, σε ηλικία μόλις 10 ετών, νυμφεύθηκε τον [[Ραϊμόνδο του Πουατιέ]], ο οποίος ήταν 36.
Ο Ραϊμόνδος, όπως και οι προκάτοχοί του, επιτέθηκε στην βυζαντινή επαρχία της [[Κιλικία]]ς. Ο Αυτοκράτορας [[Ιωάννης Β΄ Κομνηνός]] πέρασε στην αντεπίθεση και πολιόρκησε την Αντιόχεια, υποχρεώνοντας τον Ραϊμόνδο να αναγνωρίσει την κυριαρχία του πρώτου και να τεθεί υπό βυζαντινή διοίκηση, η οποία όμως εκδιώχτηκε έπειτα από σε βάρος της εξέγερση που είχε οργανώσει ο [[Ζοσλέν Β΄ της Έδεσσας]]. Ο Ιωάννης Β΄ σχεδίαζε την ανακατάληψη των [[Λατινικά Κράτη της Ανατολής|Σταυροφορικών Κρατών]] όταν πέθανε το [[1142]].
== Πηγή ==
| |||