|
=== Η μεθανάλη στο διάστημα ===
{{Κύριο|Διαστρική μεθανάλη}}
Η παρουσία της μεθανάλης στο [[διαστρικό μέσο]] είναι ένα θέμα που αφορρά την [[Αστροχημεία]] και διαπιστώθηκε για πρώτη φορά το [[1969]] από τον ''L. Snyder et al.'', χρησιμοποιώντας το [[Εθνικό Παρατηρητήριο Ραδιοαστρονομίας]] (''National Radio Astronomy Observatory'') των ΗΠΑ.<ref>Snyder, L. E., Buhl, D., Zuckerman, B., & Palmer, P. 1969, Phys. Rev. Lett., 22, 679</ref>.
Η μεθανάλη ήταν η πρώτη πολυατομική οργανική ένωσξ που ανιχνεύθηκε στο [[διαστρικό μέσο]]<ref>Zuckerman, B.; Buhl, D.; Palmer, P.; Snyder, L. E. (1970). "Observation of interstellar formaldehyde". Astrophys. J. 160: 485–506. Bibcode:1970ApJ...160..485Z. doi:10.1086/150449.</ref> και από την αρχική της ανίχνευση έχει παρατηρηθεί η παρουσία της σε πολλές περιοχές του [[Γαλαξίας|Γαλαξία]] μας. Εξαιτίας του μεγάλου ενδιαφέρον της διαστρικής μεθανάλης, το θέμα έχει πρόσφατα μελετηθεί (σχετικά) εκτεταμένα, αποδίδοντας και νέες (ακόμη και) εξωγαλακτικές πηγές<ref> Mangum, Jeffrey G.; Darling, Jeremy; Menten, Karl M.; Henkel, Christian (2008). "Formaldehyde Densitometry of Starburst Galaxies". Astrophys. J. 673 (2): 832–46. arXiv:0710.2115. Bibcode:2008ApJ...673..832M. doi:10.1086/524354.</ref>. Ένας προτεινόμενος μηχαμισμός σχηματισμού της είναι η υδρογόνωση [[στερεό|στερεού]] [[μονοξείδιο του άνθρακα|μονοξειδίου του άνθρακα]]:
==== Διαστρική χημεία ====
Οι αντιδράσεις αέριας φάσης που παράγουν μεθανάλη περιέχουν μέτρια (ενεργειακά) εμπόδια και είναι πολύ αναποτελεσματικές, μη μπορώντας έτσι να δικαιολογήσουν την παραγωγή της αφθονίας μεθανάλης που έχει παρατηρηθεί<ref name="Woon">Woon, D.E. 2002, ''Astrophysical Journal'', 569, 541.</ref>. Ένας προτεινόμενος μηχανισμός σχηματισμού της μεθανόλης είναι η υδρογόνωση [[στερεό|στερεού]] [[μονοξείδιο του άνθρακα|μονοξειδίου του άνθρακα]]<ref name="Woon"/>:
<div style='text-align: center;'>
<math>\mathrm{H + CO \xrightarrow{} HCO} </math><br>
<math>\mathrm{HCO \xrightarrow{+H} HCHO \;(K_c = 9,2 \cdot 10^{-3} \; s^{-1})} </math>
</div>
Η μεθανάλη φαίνεται ότι είναι μια χρήσιμη δοκική για τους [[αστροχημεία|αστροχημικούς]], εξαιτίας της (σχετικά) μικρής δραστικότητάς της στης αέρια φάση και του γεγονότος ότι οι Κ-διπλές απορροφήσεις της 1<sub>10</sub>←1<sub>11</sub> και 2<sub>11</sub>←2<sub>12</sub> είναι σχετικά καθαρές.
Αυτός είναι ο βασικός παραγωγικός μηχανισμός που οδηγεί σε μεθανάλη, αλλά υπάρχουν αρκετές παράπλευρες αντιδράσεις που παίρνουν μέρος σε κάθε βήμα της αντίδρασης που βασίζονται στη φύση του στερεού υπόβαθρου, σύμφωνα με τον David Woon<ref name="Woon"/>. Η παραπάνω εμφανιζόμενη [[ταχύτητα αντίδρασης|σταθερά ταχύτητας]] αντιστοιχεί στο βήμα της υδρογόνωσης του CO. Η σταθερά αντίδρασης του δεύτερου βήματος, δηλαδή της υδρογόνωσης του HCO, δεν δίνεται γιατί είναι πολύ μεγαλύτερη, μάλλον γιατί η ασταθής ένωση HCO δρα ως [[ελεύθερη ρίζα]]<ref name="Awad">Awad ''et al.''. 2005, ''Astrophysical Journal'', 626, 262.</ref>. Ο ''Awad et al..'' ανέφερε ότι αυτή είναι μια αντίδραση επιφανειακού επιπέδου και μόνο το μονοεπίπεδο στρώμα του CO έχει ληφθεί υπόψη στους κινητικούς υπολογισμούς. Δηλαδή δεν λαμβάνει υπόψη τυχόν ραγίσματα στο στερεό CO<ref name="Awad"/>.
Η μεθανάλη είναι σχετικά αδρανής στη χημεία αέριας φάσης του διαστρικού μέσου. Η δράση είναι κατά κύριο λόγο εστιασμένη στη χημεία επιφανείας της σκόνης των νεφών του διαστρικού μέσου<ref name="schutte">W. A. Schutte ''et al.''. 1993, ''Science'', 259, 1143.</ref><ref name="schutte2">W. A. Schutte ''et al.''. 1993, ''Icarus'', 104, 118.</ref>. Αντιδράσεις που περιλαμβάνουν τη μεθανάλη έχουν παρατηρηθεί και παράγουν μόρια που περιέχουν δεσμούς C-H, C-O, O-H και C-N<ref name="schutte2"/> . Αν και αυτά τα παράγωγα δεν είναι απαραίτητα καλά γνωστά, ο ''Schutte et al..'' πιστεύει ότι αυτά είναι τα τυπικά παράγωγα της μεθανάλης σε υψηλές θερμοκρασίες, όπως για παράδειγμα [[πολυοξυμεθυλένια]], [[αμινομεθανόλη]], [[μεθανοδιόλη]] και [[2-μεθοξυαιθανόλη]]<ref name="schutte"/>. Η μεθανάλη πιστεύεται ότι είναι μια κύρια πρόδρομη ένωση για την παραγωγή πιο πολύπλοκων οργανικών μορίων στο διαστρικό μέσο, που περιλαμβάνουν και τα [[αμινοξέα]]<ref name="schutte2"/>. Η μεθανάλη συχνά αντιδρά με [[αμμωνία]], [[νερό]], [[μεθανόλη]], μονοξείδιο του άνθρακα και τον εαυτό της (παράγοντας ολιγομερείς και πολυμερείς της ενώσεις)<ref name="schutte"/><ref name="schutte2"/>. Οι κυρίαρχες σχετικές αντιδράσεις είναι ακόλουθες<ref name="schutte"/>:
<div style='text-align: center;'>
<math>\mathrm{H_2CO + NH_3 \xrightarrow{} CH_2=NH + H_2O} </math>
<br />
(παραγωγή [[μεθανιμίνη|μεθανιμίνης]])
<br />
<math>\mathrm{H_2CO + H_2O \xrightarrow{} CH_2(OH)_2} </math>
<br />
(παραγωγή μεθανοδιόλης)
<br />
<math>\mathrm{H_2CO + CH_3OH \xrightarrow{} CH_3OCH_2OH} </math>
<br />
(παραγωγή [[μεθοξυμεθανόλη|μεθοξυμεθανόλης]])
<br />
<math>\mathrm{H_2CO + CO \xrightarrow{} HCOCOH} </math>
<br />
(παραγωγή [[μεθανοδιάλη|μεθανοδιάλης]])
<br />
<math>\mathrm{vH_2CO \xrightarrow{} (CH_2O)_v} </math>
<br />
(παραγωγή [[παραφορμαλδεΰδη||παραφορμαλδεΰδης]])
</div>
== Δομή ==
| 