Αιθανάλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Πηγές |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 99:
}}
Με βάση το χημικό της τύπο έχει τα ακόλουθα δύο (2) [[ισομέρεια|ισομερή]]:
# [[Αιθενόλη]] ή '''βινυλική αλκοόλη''', που είναι
# [[Οξιράνιο]] ή '''αιθυλενοξείδιο''' με σύντομο συντακτικό τύπο [[Αρχείο:Ethylene_oxide.svg|40px|Οξιράνιο]].
== Ιστορία ==
Η αιθανάλη παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το [[1774]] από το [[Σουηδία|Σουηδό]] φαρμακοποιό και χημικό [[Καρλ Γουΐλχελμ Σηλ]] (''Carl Wilhelm Scheele'')<ref> C. W. Scheele (1774) "Om Brunsten eller Magnesia nigra och dess egenskaper" (On brown-stone or black magnesia [i.e., manganese ore] and its properties), Kungliga Svenska vetenskapsakademiens handlingar (Proceedings of the Royal Swedish Academy of Sciences), 35 : 89-116 ; 177-194. On pages 109-110, Scheele mentions that refluxing ("digesting") ethanol (Alkohol vini) with manganese dioxide (Brunsten) and either hydrochloric acid (Spirtus salis) or sulfuric acid (Spiritus Vitrioli) produces a smell like "Aether nitri" (ethanol treated with nitric acid). Later investigators realized that Scheele had produced acetaldehyde.</ref>, αλλά ερευνήθηκε το [[1800]] από τους [[Γαλλία|Γάλλους]] χημικούς [[Αντοΐν Φρανκές]] (''Antoine François, comte de Fourcroy'') και [[Λουΐς Νικολάς Βουκιάν]] (''Louis Nicolas Vauquelin''), αργότερα, το [[1821]], το [[1822]] και το [[1832]], από το [[Γερμανία|Γερμανό]] χημικό [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ Ντομπερέινερ]] (''Johann Wolfgang Döbereiner'')<ref>(Döbereiner) (1821) "Neue Aether" (A new ether), Journal für Chemie und Physik, 32 : 269-270. Döbereiner names the new "ether" "Sauerstoffäther" (oxygen-ether).</ref><ref>(Döbereiner) (1822) "Döbereiner's Apparat zur Darstellung des Sauerstoffaethers" (Döbereiner's apparatus for the preparation of oxygen-ether), Journal für Chemie und Physik, 34 : 124-125.</ref><ref>J. W. Döbereiner (1832) "Bildung des Sauerstoff-Aethers durch atmosphärische Oxidation des Alkohols" (Formation of oxy-ether by atmospheric oxidation of alcohol), Journal für Chemie und Physik, 64 : 466-468. In this paper, Döbereiner made acetaldehyde by exposing ethanol vapor to air in the presence of platinum black.</ref>, μετά, το [[1835]], από τον επίσης Γερμανό χημικό [[Γιούστους βον Λιέμπιγκ]] (''Justus von Liebig'')<ref>William H. Brock, Justus von Liebig: The Chemical Gatekeeper (Cambridge, England: Cambridge University Press, 1997), pages 83-84.</ref>. Το 1835, ο Λιέμπιγκ ονόμασε την ένωση «αλδεΰδη»<ref>J. Liebig (1835) "Sur les produits de l'oxidation de l'alcool" (On the products of the oxidation of alcohol), Annales de Chimie et de Physique, 59 : 289-327. From page 290: "Je le décrirai dans ce mémoire sous le nom d'aldehyde ; ce nom est formé de alcool dehydrogenatus." (I will describe it in this memoir by the name of aldehyde ; this name is formed from alcohol dehydrogenatus.)</ref>, όνομα από το οποίο προήλθε αργότερα η εμπειρική ονομασία «ακεταλδεΰδη»<ref>The name change occurred at least as early as 1868. See, for example: Eugen F. von Gorup-Besanez, ed., Lehrbuch der organischen Chemie für den Unterricht auf Universitäten … [Textbook of Organic Chemistry for Instruction at Universities … ], 3rd ed. (Braunschweig, Germany: Friedrich Vieweg und Sohn, 1868), vol. 2, page 88.</ref>, γιατί το το ίδιο το αλδεΰδη, ως γνωστόν, τελικά χρησιμοποιήθηκε για να ονομάσει όλην την τάξη των αλδεϋδών, κατ' αναλογία με το «αλκοόλη», που αρχικά αναφέρονταν μόνο στην αιθανόλη.
== Παραγωγή ==
| |||