|
=== Στην Ευρώπη ===
Η πρώτη σημαντική φυσιογνωμία που εμφανίστηκε στην Ευρώπη να αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα στην [[Γαλλία]] ήταν ο [[Πωλ Ρασσινιέ]]. Ήταν διδάσκαλος σε σχολείο αρρένων στο [[Μπελφόρ]]. Αρχικά (πριν τον Β' Παγκόσμιο) ήταν πολιτικά τοποθετημένος στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας, στο οποίο προσχώρησε λίγο μετά την ίδρυσή του (1922) το 1924. Αποχώρησε όταν επέστρεψε από την στρατιωτική του θητεία στο Μαρόκο το (1926-28), η οποία φαίνεται να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πολιτική του τοποθέτηση και πορεία.<ref name=nad>[http://www.anti-rev.org/textes/Fresco91a/ Nadine Fresco: ''Rassinier, Paul'', in ''Dictionnaire biographique du mouvement ouvrier français''. Publié sous la direction de Jean Maitron. Les Éditions Ouvrières, 1991. pp. 394-395]</ref> Το 1932 προσχώρησε στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (SFIO), ενώ υποστήριξε με όλες του τις δυνάμεις την [[Συμφωνία του Μονάχου]] το 1938. Διαμαρτυρήθηκε έντονα για το [[Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ]] του 1939. Έντονα αντικομμουνιστής και ειρηνιστής, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία προσχώρησε στην γαλλική αντίσταση (1942) και εξέδιδε την αντιστασιακή εφημερίδα "IVe Republique". Το 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και υπέστη βασανιστήρια προκειμένου να παρέξειπαράσχει πληροφορίες. Τελικά μεταφέρθηκε στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ]], απ' όπου μεταφέρθηκε στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μίτελμπαου - Ντόρα]], περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της κράτησής του στα αναρρωτήρια. Όταν απελευθερώθηκε επέστρεψε στη Γαλλία σε φορείο και θεωρήθηκε ολοσχερώς ανάπηρος. Στις εκλογές της Συντακτικής Βουλής εξελέγη βουλευτής στο [[Μπελφόρ]] με το SFIO αλλά το 1946 έχασε τις εκλογές για την νομοθετική Βουλή και αποσύρθηκε από την πολιτική, αρχίζοντας να επανεξετάζει τις εμπειρίες του κατά τη διάρκεια της κράτησής του. Θάνατοι και εκτελέσεις κρατουμένων συνέβαιναν σε καθημερινή βάση, αλλά καθώς το Μπούχενβαλντ δεν ήταν στρατόπεδο εξόντωσης, δεν διέθετε θαλάμους αερίων. Αυτό που ποτέ δεν παραδέχτηκε ο Ρασσινιέ ήταν η ύπαρξη στρατοπέδων εξόντωσης στην Πολωνία, στρατοπέδων δηλαδή που στόχευαν να εξοντώσουν τους Εβραίους απαλλάσσοντας τον γερμανικό λαό από την παρουσία τους.<ref name=atk>Stephen E. Atkins, ''Holocaust denial as an international movement'', ABC-CLIO 2009 σελ. 84-85 στο [http://books.google.gr/books?id=tR6CAAAAIAAJ&q=European+civil+war+Nolte+Holocaust+deniers&dq=European+civil+war+Nolte+Holocaust+deniers&hl=el&sa=X&ei=qjklT7fjNIqW8gOA883cBw&redir_esc=y Google books]</ref> Το 1951 ο Ρασσινιέ προσχώρησε στην εκδοτική ομάδα του ακροδεξιού περιοδικού ''Rivarole'' (γεγονός που κράτησε μυστικό και εργαζόταν εκεί με ψευδώνυμο) ενώ ήδη από το 1950 είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του "Le Mensonge d'Ulysse" (Το Ψέμα του Οδυσσέα), στο οποίο κατηγορούσε τους κομμουνιστές ότι συνέβαλαν στις εκτελέσεις μέσα στα στρατόπεδα περισσότερο κι από τους ίδιους τους άνδρες της SS.<ref name=nad/> Το 1954, έχοντας αρθρογραφήσει σε εφημερίδες όπως η ''Le Monde libertaire'', ''La Voix de la Paix'', ''Défense de l'Homme'', κέρδισε σημαντική φήμη, την οποία διατήρησε και όταν άρχισε να καταγγέλλει τόσο την κυβέρνηση Πιέρ Μεντέ (Pierre Mendès) όσο και τις τράπεζες που υποτίθεται διοικούνταν από Εβραίους. Το 1961, όμως, η κατάσταση ανατράπηκε, καθώς μερικοί Γερμανοί αναρχικοί κατήγγειλαν ότι επρόκειτο να εκδώσει το "Ψέμα του Οδυσσέα" σε γερμανική μετάφραση στον εκδοτικό οίκο του Γερμανού νεοναζιστή K.H. Priester. Παράλληλα αποκαλύφθηκε και η συμμετοχή του στο "Rivarole".<ref name=nad/> Από το 1961 εκδίδει όλα του τα έργα σε εκδοτικούς οίκους της άκρας δεξιάς, όπως η ''Librairie Française'', οι ''Nouvelles éditions latines'' αλλά, και κυρίως, στον οίκο ''Sept couleurs'', που διευθυνόταν από τον Μωρίς Μπαρντές (Maurice Bardèche), που αυτοπροσδιοριζόταν ως φασίστας συγγραφέας.<ref name=nad/> Ένα χρόνο πριν το θάνατό του ήρθε σε επαφή με τον σημαντικό μετέπειτα αρνητή του Ολοκαυτώματος Ρομπέρ Φωρισσόν (Robert Faurisson), ο οποίος ήταν ο πρώτος που ανέφερε τον όρο "αναθεωρητές" και όχι "αρνητές" για όσους δεν δέχονταν το Ολοκαύτωμα. Ο Ρασσινιέ δεν δέχτηκε ποτέ ότι έγιναν θανατώσεις σε θαλάμους αερίων, ενώ ισχυριζόταν ότι το Ολοκαύτωμα ήταν, στην πραγματικότητα, μια πολιτική και οικονομική απάτη, οργανωμένη από τους Εβραίους μετά τη λήξη του Πολέμου.<ref name=nad/>
=== Στις ΗΠΑ ===
|
