Τάσος Χαλκιάς (μουσικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις4||για άλλα πρόσωπα με το ίδιο όνομα|Τάσος Χαλκιάς (αποσαφήνιση)}}
[[Αρχείο:Τάσος Χαλκιάς.jpg|thumb|right||
[[Αρχείο:1938 Τάσος Χαλκιάς και ο Κυριάκος και ο Φώτης Χαλκιάς..jpg|thumb|Eτος 1938, Τάσος Χαλκιάς, Κυριάκος, και Φώτης Χαλκιάς, στη Θεσπρωτία|
[[Αρχείο:Το πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά.JPG|thumb|To πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά, Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου|
Ο [[Αναστάσιος Χαλκιάς]] (Τάσος Χαλκιάς) ήταν διάσημος Έλληνας μουσικός - κλαρινίστας, καταγόμενος από [[Ήπειρος|Ηπειρώτικη]] οικογένεια μουσικών της λαϊκής παράδοσης. Γεννήθηκε στο Φωτεινό (Γραννιτσοπούλα) Ιωαννίνων το [[1914]] και πέθανε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] το [[1992]].
==Βιογραφικό==
Ο [[Αναστάσιος Χαλκιάς]] είναι διαπρεπής λαϊκός εκτελεστής (κλαρινίστας) από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του μουσικού παραδοσιακού Χώρου όλων των
==Δίσκοι του==
▲[[Αρχείο:1938 Τάσος Χαλκιάς και ο Κυριάκος και ο Φώτης Χαλκιάς..jpg|thumb|Eτος 1938, Τάσος Χαλκιάς, Κυριάκος, και Φώτης Χαλκιάς, στη Θεσπρωτία|250px|left]]
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, λόγω καρδιακών επεισοδίων και πνευμονικών οιδημάτων, είχε αποχωριστεί το τελευταίο κλαρίνο του (το οποίο μετά τον θάνατό του κατατέθηκε στο «Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων»). Στους LP δίσκους του περιλαμβάνονται: «Το κλαρίνο του Χαλκιά» (1967), «Ηπειρώτικος γάμος» (1973), «Τούρκοι βαστάτε τ’ άλογα» (1975), «Ηπειρώτικο γλέντι» (1976), «Ήπειρος» (1976), Τάσος Χαλκιάς: «Great Solos 4: Κλαρίνο» (1977), «Τα Ηπειρώτικα» (1982), «Ο Τ. Χαλκιάς και το κλαρίνο του, Νο 3» (1984), «Αθάνατα κλαρίνα» (1984), «Τ. Χαλκιάς» (1992). <ref>Τάκης Καλογερόπουλος: Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, Αθήνα 2001</ref>, <Ref> Ανδρέας Χρονόπουλος: "Θύμησες και σημειώσεις Τάσου Χαλκιά", Εκδόσεις Απόπειρα, Αθήνα 1985</ref>
Γραμμή 17 ⟶ 16 :
==Ο θάνατος του Αναστάσιου Χαλκιά - Ταφή με κλαρίνα==
▲[[Αρχείο:Το πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά.JPG|thumb|To πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά, Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου|250px|right]]
Όπως προαναφέρθηκε ο [[Αναστάσιος Χαλκιάς|Τάσος Χαλκιάς]] απεβίωσε από παθολογικά προβλήματα στον Πειραιά το [[1992]]. Σύμφωνα με τα ηπειρώτικα παλιά έθιμα και σύμφωνα με επιθυμία του, στην τελετή της ταφής του ομάδα από τριάντα κλαρινίστες συνεδέλφους του έπαιξαν ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι πάνω από τον τάφο του. Η σκηνή αυτή έχει φωτογραφηθεί και δημοσιευθεί στόν τύπο.<ref> Ελευθεροτυπία: "''Έφυγε ο πατέρας του κλαρίνου. Με ηπειρώτικο μοιρολόι τον αποχαιρέτησαν οι συνάδελφοί του''", Αθήνα 1992</ref>. Το πρώτο κλαρίνο ιδιοκτησίας [[Αναστάσιος Χαλκιάς|Τάσου Χαλκιά]], έτους [[1906]], του Γαλλικού οίκου Buffet από ξύλο εβένου και ασημένια πλήκτρα, το οποίο του αγόρασε η μητέρα του από «γύφτο» δίνοντας 4 κατσίκια, περιήλθε αργότερα στον συνεργάτη του Τάσου Χαλκιά, Χριστόφορο Μπεκιάρη (Μηλιανά Άρτας) και από εκείνον περιήλθε στον [[Χαράλαμπος Γκούβας|Χαράλαμπο Γκούβα]] από το έτος [[1982]]. Σήμερα, κοσμεί τη συλλογή του ιδρύματος '''«[[Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου]]».''' <ref>Ανδρέας Χρονόπουλος: «Τάσος Χαλκιάς Θύμησες και σημειώσεις», Εκδόσεις Απόπειρα, Αθήνα 1985</ref>, <ref> Χαράλαμπος Γκούβας: "Η Ιστορία του Νομού Πρέβεζας", A έκδοση, Πρέβεζα, 2009, ISBN 978-960-87328-2-7</ref>. Σύμφωνα με τον τεχνίτη επισκευής κλαρίνων Γεώργιο Αλεξά, ο [[Αναστάσιος Χαλκιάς]] είχε αλλάξει πολλά κλαρίνα στην καρριέρα του<ref>Γεώργιος Αλεξάς: Δήλωση στόν Χαράλαμπο Γκούβα, έτος 1985, Αθήνα</ref>. Το τελευταίο κλαρίνο του μετά τον θάνατό του το έτος [[1992]] κατατέθηκε στο '''«Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων».'''
| |||