|
[[Κατηγορία:Δήμος Νεβρόπολης Αγράφων]]
Σύντομη ιστορία του χωριού μας
<nowiki> </nowiki>Το χωριό μας έχει ιστορία που ξεκινάει από τα μυθικά χρόνια. Τότε που βρισκόταν στη θέση πλάγια πάνω από το φράγμα της λίμνης Πλαστήρα. Εκεί υπάρχουν λιθοσωριές (ερείπια από πανάρχαια σπίτια), άρα ήταν Δολοπικός οικισμός. Βρέθηκαν νομίσματα του κοινού των Θεσσαλών της εποχής του Μεγ. Αλεξάνδρου.
<nowiki> </nowiki>Η ονομασία του χωριού μας οφείλεται μάλλον σε αρχαίο μύθο. Ο Πελίας βασιλιάς της Ιωλκού είχε κόρες την Πελοπία, Πεισδίκη, Ιπποθόνη και Άλκηστη και γιό τον Ιάσονα της αργοναυτικής εκστρατείας. Όταν γύρισε ο Ιάσονας με τη Μήδεια εκείνη ήθελε να τον κάνει βασιλιά στη θέση του γέρου Πελία. Έκανε ένα κόλπο στις κουνιάδες της, πήρε ένα γηραιό κριάρι το έσφαξε, το έβρασε και μετά τους το παρουσίασε ζωντανό αρνί. Τους είπε<nowiki> </nowiki>: «Αν σφάξετε τον πατέρα σας και τον βράσετε τότε θα ξαναγίνει νέος». Οι κόρες το πίστεψαν και ο πατέρας τους χάθηκε χωρίς να γυρίσει νέος. Έτσι έγινε βασιλιάς ο Ιάσονας, αλλά οι αδελφές του τρελάθηκαν για το τραγικό έγκλημα και έφυγαν από την Ιωλκό. Οι τρεις κατέβηκαν προς την Πελοπόννησο, η Πελοπία ήλθε προς τη Θεσσαλία, όπου συνάντησε το νεαρό αρχοντόπουλο Κομήτη γιό του Θεστίου, ο οποίος πήγαινε με πρόσκληση του Ηρακλή στο κυνήγι του καληδονίου κάπρου στη συμβολή των ποταμών Ταυρωπού και Αχελώου. Μετά το τέλος του κυνηγιού Κομήτης και Πελοπία επέστρεψαν προς τη Θεσσαλία από τις όχθες του Ταυρωπού. Σε μία πλαγιά πάνω από τη δυτική όχθη του φράγματος της λίμνης Πλαστήρα που φαίνεται ότι τους γοήτευσε η τοποθεσία εγκαταστάθηκαν και ίδρυσαν οικισμό και τον ονόμασαν ΠΕΛΟΚΟΜΗΤΗΣ (ΠΕΛΟΠΙΑ + ΚΟΜΗΤΗΣ).
<nowiki> </nowiki>Ο οικισμός αυτός όταν έγιναν χριστιανοί (6ος αιώνας μ.Χ.) ίδρυσε και Μοναστήρι στη θέση Παλιομονάστηρο, όπου ίσως εκεί να υπήρχε αρχαίος ναός. Μετά ο οικισμός μεταφέρθηκε στη θέση “Παγκυράκι” απέναντι από το σημερινό χωριό. Στα χρόνια του μεσαίωνα, κάποια επιδημία (πιθανώς χολέρα), ανάγκασε τους κατοίκους να κάψουν τα σπίτια τους, γιατί εκεί όλα τα ερείπια βρέθηκαν καμένα, μετακινήθηκαν απέναντι χαμηλά στη θέση παλιόσπιτα (κάτω από τον αμαξωτό Μπελοκομήτη – ποτάμι). Μετά το 1000 μ.Χ. μετέφεραν το χωριό στη σημερινή του θέση.
<nowiki> </nowiki>Σε απογραφή των Τούρκων το 1454 καταγράφεται ως Πιλοκομήτης με 24 οικογένειες. Το 1680 περνάει από εδώ ο Αναστάσιος Γόρδιος και στέλνει επιστολή σε φίλο του και γράφει «εκ Πελοκομητίου».
<nowiki> </nowiki>Το 1830 με την απελευθέρωση Μοριά και Ρούμελης η συμμαχική επιτροπή έβαλε το σύνορο Ελλάδας – Τουρκίας στο ποτάμι Καρυτσιώτης και το χωριό μας το έστελνε στην Τουρκική επικράτεια. Οι Μπελοκομιώτες με τους Καρυτσιώτες ανεβάζουν κρυφά τις πυραμίδες (όρια) στη Νέγκορη και έτσι έμειναν στο Ελληνικό. Ο Τούρκος Δερβέναγας των Αγράφων δημιούργησε επεισόδιο και οι Έλληνες τους είπαν ότι είναι φτωχά χωριά (14 οικογένειες Μπιλοκομήτης και 42 Καρύτσα) και έτσι σταμάτησε το επεισόδιο. Η πρώτη σφραγίδα της Κοινότητας 1914 γράφει «Κοινότης Μπιλοκομήτης» και έχει για έμβλημα Δόλοπα πελταστή (τοξότη). Από το 1930 με υπόδειξη του τότε δασκάλου Κ. Μπακόλα γράφεται Μπελλοκομήτης (για να εξηγηθεί η ονομασία ως Μπέλλα = ωραία & κώμη = χωριό ή κομητάτο).
<nowiki> </nowiki>Οι κάτοικοι του χωριού μέχρι το 1900 ήταν μικρογεωργοί και μικροκτηνοτρόφοι και υπήρχε μεγάλη φτώχεια. Μετά το 1900 ανακάλυψαν την αξία του δάσους και έγιναν άριστοι υλοτόμοι και μεταφορείς λαθραίων ξύλων στο Θεσσαλικό κάμπο. Στην τετραετία 1956 – 1960 εργάστηκαν πολλοί στα έργα της λίμνης Πλαστήρα και το χωριό μας γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση. Τα έργα όμως έκοψαν πλέον το εμπόριο των λαθραίων ξύλων και έτσι πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν οι περισσότεροι στην Αθήνα.
<nowiki> </nowiki>Τους τελευταίους αιώνες στο χωριό μας ερχόνταν την άνοιξη πάνω από είκοσι οικογένειες Σαρακατσαναίων και έβοσκαν τα κοπάδια τους στα βουνά και έμεναν στον οικισμό Κέδρος (Ζυγογιαννέικα) από του Αγίου Γεωργίου μέχρι του Αγίου Δημητρίου. Μετά όμως το 1960 όλοι οι Ζυγογιανναίοι, Τσιλομητραίοι και άλλοι εγκατέλειψαν το σκληρό επάγγελμα του μετακινούμενου κτηνοτρόφου και ασχολήθηκαν με αστικά επαγγέλματα ιδίως γαλακτοπωλεία και κρεοπωλεία. Σήμερα ο οικισμός είναι παραθεριστικό κέντρο. Τα τελευταία χρόνια από το χωριό μας αναδείχτηκαν πολλοί αξιόλογοι επιστήμονες από όλες σχεδόν τις οικογένειες. Αυτοί πρέπει να συνεχίσουν τη μικρή αλλά σπουδαία παράδοση της ιδιαίτερης πατρίδας μας…
<nowiki> </nowiki>Επιμέλεια κειμένου Αντώνης Αντωνίου
<nowiki> </nowiki>*Παρά την πιο πάνω ετυμολογική ανάλυση του Αντώνη Αντωνίου για την προέλευση και ορθή γραφή του ονόματος του χωριού, γνωρίζουμε ότι στο παρελθόν διδασκόταν και γραφόταν και ως Μπελοκομύτη. Τελικά εδώ και αρκετά έτη είναι επίσημα καταχωρημένο στους καταλόγους του Υπουργείου Εσωτερικών και στο Δήμο Νευρόπολης ως Μπελοκομίτη
<nowiki> </nowiki>Τα Νέα του Χωριού
<nowiki> </nowiki>Κατεβάστε το Πρόγραμμα του Πολιτιστικού Αυγούστου 2008
<nowiki> </nowiki>Η Αφίσα των Εκδηλώσεων
<nowiki> </nowiki>Ανακοινώσεις
αξιζει μια βολτα τριγυρω.Εχει απιθανες διαδρομες εκτος της παραλιμνιας,οπως ο δρομος προς Βραγγιανα - Κουστεσο - Τροβατο οπου ανακαλυπτεις ενα απιθανο Αλπικο τοπιο με χρωματα ολες τις εποχες του χρονου και μια αλλη οψη της Ελλαδας. Μια βολτα στον Καρβασαρα και ακους ανοιξη ειδικα, τη βουη απο τα ορμητικα νερα απο τα χιονια που λιωνουν που κατεβαινουν να γεμισουν τη Λιμνη.Και για φαγητο με θεα,στου Μισσα για πεστροφα κλπ,στου Μητσου "αγχος μηδεν" για σουβλα και γυρω γυρω στη Λιμνη ,στο Λαμπερο στο "Τσαρδακι",και φυσικα οπου πεινασετε και σταματησετε.Αν σας αρεσει η παρατηρηση η περιοχη βριθει απο μανιταρια,δεκαδες ειδη βρωσιμα και μη,σε απιθανους συνδυασμους και χρωματα.Μονοπατια ανηλια διπλα σε ρυακια που σε πανε οσο αντεχεις σε απιθανα τοπια.Μην ξεχασετε τη "σπηλια του Γακη" και τον "Κυριντανο".
| 