Σεκόγια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''σεκόγια''' (επιστημονική ονομασία ''σεκόγια η αειθαλής'', Sequoia sempervirens) είναι μεγάλο [[κωνοφόρα|κωνοφορόκωνοφόρο]] δέντρο. Είναι το μόνο υπάρχον είδος του γένους Σεκόγια, στην οικογένεια Κυπαρρισοειδή. Είναι [[αειθαλής]], μονόοικη και μακρόβια, αφού ζει 1.200 με 1.800 χρόνια ή και περισσότερο. Είναι τα ψηλότερα δέντρα στη Γη, αφού [[Υπερίων (δένδρο)|μια σεκόγια]] έχει μετρηθεί ότι έχει ύψος 115,5 m, ενώ μια άλλη είχε διάμετρο στο ύψος του στήθους 7,9 μέτρα. Υπάρχουν αναφορές για [[ευκάλυπτος|ευκάλυπτους]] και [[ψευδοτσούγκα|ψευδοτσούγκες]] που έφταναν σε ύψος τα 120 m αλλά κόπηκαν, αλλά το ίδιο μπορεί να υποτεθεί και γι'αυτό το είδος, όποτε δεν υπάρχει σιγουριά. Πριν την υλοτόμηση, δάση σεκόγιας κάλυπταν περίπου 8.500 [[τετραγωνικό χιλιόμετρο|km²]] στην παράκτια [[Καλιφόρνια]] και το νοτιοδυτικό [[Όρεγκον]].

Το είδος είναι μονόοικο, με τη [[γύρη]] και τους κώνους στο ίδιο φυτό. Οι κώνοι είναι ωοειδείς, μήκους 15-32 χιλιοστών, με 15-25 σπειροειδώς διατεταγμένες φολίδες. Η [[επικονίαση]] είναι στα τέλη του χειμώνα και η ωρίμανση περίπου 8-9 μήνες μετά. Κάθε φολίδα κώνου φέρει 3-7 σπόρους και κάθε σπόρος έχει μήκος 3-4 χιλιοστά και 0,5 χιλιοστά πλάτος, με δύο φτερά ενός χιλιοστού. Οι σπόροι απελευθερώνονται όταν οι φολίδες στεγνώσουν και ανοίξουν κατά την ωρίμανση. Οι κώνοι γύρης είναι ωοειδήςωοειδείς, μήκους 4-6 χιλιοστών.

Το [[γενετικό υλικό]] της σεκόγιας είναι ασυνήθιστο μεταξύ των κωνοφόρων, επειδή είναι εξαπλοειδές και ενδεχομένως αλλοπολυπλοειδές (AAAABB). Η [[καρυότυπος|καρυοτυπική ανάλυση]] των χρωμοσωμάτων έχει δείξει ότι τα περισσότερα από τα συνολικά 66 χρωμοσώματα του κάθε κυττάρου είναι μετακετρικάμετακεντρικά.<ref name=Ahuja2002>{{cite journal|last=Ahuja|first=MR|last2=Neale|first2=DB|title=Origins of Polyploidy in Coast Redwood (Sequoia sempervirens) and Relationship of Coast Redwood to other Genera of Taxodiaceae|journal=Silvae Genetica|volume=51|issue=2–3|pages=93–100|year=2002|pmid=|pmc=|doi=|url=http://www.rheinischesmuseumfuerphilologie.com/fileadmin/content/dokument/archiv/silvaegenetica/51_2002/51-2-3-93.pdf}}</ref> Το μιτοχονδριακό γονιδίωμα είναι πατρικής προέλευσης (σε αντίθεση με τα άλλα κωνοφόρα).<ref name=Neale1989>{{cite journal|last=Neale|first=DB|last2=Marshall|first2=KA|last3=Sederoff|first3=RR|title=Chloroplast and Mitochondrial DNA are Paternally Inherited in Sequoia sempervirens|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences|volume=86|issue=23|pages=9347–9|year=1989|pmid=16594091|pmc=298492|doi=10.1073/pnas.86.23.9347|url=http://www.pnas.org/cgi/reprint/86/23/9347|doi=10.1073/pnas.86.23.9347}}</ref>

Οι σεκόγιες καταλαμβάνουν μια στενή λωρίδα γης περίπου 750 χιλιόμετρα μακριά και 8 έως 75 χιλιόμετρα πλατιά κατά μήκος της ακτής του [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικού]] της Βόρειας Αμερικής, από το νοτιότερο άλσος στην κομητεία Μοντερέι, Καλιφόρνια μέχρι το νοτιοανατολικό άκρο του Όρεγκον. Φύονται σε υψόμετρο από 30 έως 750 μέτρα, περιστασιακά από το επίπεδο της θάλασσας έως και τα 920 μ. (Farjon 2005). Συνήθως αναπτύσσονται στα βουνά όπου υπάρχουν περισσότερες βροχοπτώσεις από την προερχόμενη από τον ωκεανό [[υγρασία]]. Τα ψηλότερα και γηραιότερα δέντρα βρίσκονται σε βαθιές κοιλάδες και ρεματιές, όπου όλο το χρόνο το ρέμα μπορεί να ρέει και η [[ομίχλη]] είναι τακτική. Τα δέντρα πάνω από το επίπεδο ομίχλης, πάνω από περίπου τα 700 μέτρα, είναι νεαρότερα και μικρότερα, λόγω των ξηρότερων και ψυχρότερων συνθηκών. Επιπλέον, δέντρα όπως ο [[νοθολιθόκαρπος]], το [[πεύκο]] και το [[έλατο του Ντάγκλας]] είναι αφθονότερα σε αυτά τα υψόμετρα. Λίγες σεκόγιες αναπτύσσονται κοντά στον ωκεανό, λόγω της έντονης αλατονέφωσης, τηντης άμμοάμμου και τοντου άνεμοανέμου. Συμπύκνωση από τις παράκτιες ομίχλες ικανοποιεί ένα σημαντικό μέρος των αναγκών για νερό των δέντρων.<ref name=Bionet1998>http://www.bio.net/bionet/mm/ag-forst/1998-December/012213.html</ref>