Ρομαντισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και στη λογοτεχνία τα ρομαντικά στοιχεία ήταν γνωστά πολύ νωρίτερα, πολλοί κριτικοί χρονολογούν σήμερα τον αγγλικό λογοτεχνικό ρομαντισμό από τη δημοσίευση των λυρικών έργων του [[Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ]] (William Wordsworth) και του έργου ''Λυρικές Μπαλάντες'' του [[Σάμουελ Τέηλορ Κόλριτζ]] ([[1798]]). Ο Wordsworth σημειώνει στην εισαγωγή του, ότι η ποίηση προκύπτει από «''την αυθόρμητη υπερχείλιση των ισχυρών συναισθημάτων''». Από την άλλη πλευρά ο Κόλριτζ υπογράμμισε τη σημασία της φαντασίας του ποιητή και απέρριψε την εμμονή στους αυθαίρετους λογοτεχνικούς κανόνες της εποχής. Εκπρόσωποι του αγγλικού ρομαντισμού στην ποίηση είναι επίσης ο [[Λόρδος Βύρων]], ο [[Πέρσι Σέλεϊ]], ο [[Ρόμπερτ Μπερνς]] καθώς και ο [[Τζον Κητς]] (John Keats). Το ενδιαφέρον των ρομαντικών για τη [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική]] περίοδο ως εποχή μυστηρίου και περιπέτειας καταδεικνύεται στα γοτθικά και ιστορικά μυθιστορήματα του Σερ [[Γουόλτερ Σκοτ]]. Ο αγγλικός ρομαντισμός στη λογοτεχνία περιλαμβάνει επιπλέον την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του [[Ουίλλιαμ Μπλέηκ]], ο οποίος ωστόσο δεν μπορεί εύκολα να συνδεθεί απόλυτα με τους υπόλοιπους ρομαντικούς λογοτέχνες. Τα ποιήματα και τα έργα ζωγραφικής του έχουν έντονα συμβολικό χαρακτήρα και εστιάζουν στην πνευματική πραγματικότητα που κρύβεται κάτω από τη φυσική πραγματικότητα.