Ανδρέας Π. Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]] και όταν κηρύχθηκε η επανάσταση έσπευσε στην Πελοπόννησο και συγκρότησε, μαζί με τον αδερφό του Αναστάσιο και τον ξάδελφό του Κωνσταντίνο, στρατιωτικό σώμα 350 ανδρών από την [[Κεφαλλονιά]] (κυρίως από τις περιοχές Σάμου και Πυργίου) εξοπλισμένων και με δύο τηλεβόλα που είχε προσφέρει ο Ευαγγελινός Πανάς. Ηγετική θέση στο σώμα είχαν και οι Γεράσιμος Βίκτωρος Φωκάς, Κωνσταντίνος Φωκάς Καρανδινός κ.ά. Με το πρόσχημα καταδίωξης πειρατών επιβιβάστηκαν σε πλοίο του Αναστασίου και των αδελφών Φωκά Θεοδωράτου που ήταν εξοπλισμένο με 18 κανόνια, 50 ναύτες και 50 οπλοφόρους. Αποβιβάστηκαν στη [[Κυλλήνη]] στις [[9 Μαΐου]] του [[1821]] και βάδισαν προς Μανωλάδα. Εκεί ενώθηκαν με άλλους οπλαρχηγούς ([[Χαράλαμπος Βιλαέτης|Βιλαέτη]], [[Γεώργιος Σισίνης|Σισίνη]] και Πλαπούτα) και στη συνέχεια εκστράτευσαν εναντίον του χωριού Λάλα. Πολιόρκησαν τους περίφημους για την ανδρεία τους λαλαίους Τουρκαλβανούς τους οποίους και ανάγκασαν να φύγουν στη [[Πάτρα]] (13 Ιουνίου 1821). Κατά τη διάρκεια εκείνων των συγκρούσεων ο Α. Μεταξάς τραυματίστηκε και στα δύο χέρια και από τότε ασχολήθηκε μόνο με διοικητικά θέματα της Επανάστασης.<ref>Φραντζής Αμβρόσιος, Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος, τομ. 3, κεφ. 4.</ref>

Στις [[25 Μαΐου]] του [[1822]] με ομόφωνη απόφαση εγκρίθηκε πράξη του "Εκτελεστικού" με την οποία ο Κόμης Ανδρέας Μεταξάς, για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει μέχρι τότε προς την πατρίδα, [[Πολιτογράφηση|πολιτογραφήθηκε]] Έλληνας κάτοικος Πελοποννήσου. Τον Απρίλιο του 1826 διορίσθηκε υπουργός του πολέμου και στη συνέχεια πληρεξούσιος στην [[Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους|Εθνοσυνέλευση του Άργους]] και μέλος του Νομοτελεστικού, ενώ χρημάτισε και υπουργός Αστυνομίας. Μαζί με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στάλθηκε από την Κυβέρνηση στην [[Βερόνα]] για αναζήτηση οικονομικών πόρων αλλά και για να εμποδίσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις να επέμβουν εναντίον της Ελλάδος, το οποίο και επέτυχε με την βοήθεια του γνώριμου του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]].<ref>Εκείνη την εποχή (1823) ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν υπουργός εξωτερικών του Τσάρου Αλεξάνδρου</ref>