Καρδάμυλα Χίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
μ σγδ
επιμέλεια, καλύτερη εισαγωγή, αφαίρεση τμημάτων που παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα/είναι POV
Γραμμή 3:
{{σγδ}}
 
Τα '''Σπήλια''' είναι εγκαταλελημένος οικισμός στη βορειοανατολική [[Χίος|Χίο]], κοντά στα [[Καρδάμυλα]]. Ο οικισμός υπολογίζεται ότι κτίστηκε τον 16ο και 17ο αιώνα πάνω από τα Καρδάμυλα και εγκαταλήφθηκε πριν αρκετές δεκαετίας. Διατηρεί πολλά από τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του. Τέσσερα από τα σπίτια σήμερα έχουν μετατραπεί σε ξενώνα.
== Λίγα λόγια για το χωριό ==
Τα [[Καρδάμυλα]] είναι ένα μεγάλο χωριό και πρώην κωμόπολη στη βορειοανατολική Χίο, σε οδική απόσταση 27 χιλιομέτρων από την [[Χίος (πόλη)|πόλη της Χίου]]. Σήμερα υπάγεται στο ομώνυμο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Χίου. Παλαιότερα ο όρος '''''«Καρδάμυλα»''''' εννοούσε τόσο τα `Ανω Καρδάμυλα, που βρίσκονται σε κάποια απόσταση από τη θάλασσα, όσο και τον παραθαλάσσιο οικισμό τους, το '''''Μάρμαρο''''', καθώς και τον μικρότερο οικισμό Ράχη. Υπήρχε επίσης ο Δήμος Καρδαμύλων.
Τα `Ανω Καρδάμυλα ή Πάνω Χωριό ή και απλώς '''''«το Χωριό»''''' των Καρδαμύλων ''είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα χωριά της νήσου Χίου''. Το μεσοσταθμικό τους υψόμετρο είναι 80 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα Καρδάμυλα είναι χτισμένα στη θέση της αρχαίας Καρδαμύλης, στις ανατολικές πλαγιές του βουνού Κρανός και ειδικότερα του λόφου-φυσικής ακρόπολής τους, της Γριάς. Κοντινότεροι οικισμοί (πλην του Μαρμάρου) είναι το χωριό [[Ναγός Χίου|Ναγός]], προς τα βορειοδυτικά, και λίγο μακρύτερα η [[Λαγκάδα Χίου|Λαγκάδα]], προς τα νότια-νοτιοανατολικά.Το χωριό χαρακτηρίζεται από την παραδοσιακή του αρχιτεκτονική, τους στενούς του δρόμους, τα σκυρόστρωτα σοκάκια του και τα πετρόχτιστα σπίτια του, και το πιο χαρακτιριστικό παράδειγμα είναι ο οικισμός των '''''«Σπηλέων»'''''.
 
== Ιστορικά στοιχεία για τα "Σπήλια" ==
Σύμφωνα με την παράδοση εδώ οι Θεοί χαμήλωσαν απ' την κορφή του όρους '''''Πελιναίο''''' αναζητώντας τη θάλασσα. Στους πρόποδες του όρους Μάκρη πάνω από τον Αμυθούντα ποταμό στάθηκαν και μαζί με τους ανθρώπους έστησαν ένα ατέλειωτο παιχνίδι με τις πέτρες. Έτσι γεννήθηκαν τα Σπήλια. Οι κατοικίες των ανθρώπων. Ύστερα οι άνθρωποι χαμήλωσαν ακόμα πιο κοντά στη θάλασσα και στα Σπήλια έμειναν οι Νεράιδες και τα Ξωτικά που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά οι Αρχαίοι Θεοί.
Τα Σπήλια αγναντεύουν τον όμορφο κάμπο, την απέραντη γαλάζια θάλασσα και αφουγκράζονται τους ψιθύρους της αιώνιας γης. Τους Θεούς μπορείς ακόμα και σήμερα να τους συναντήσεις καμιά φορά ανάμεσα στις πέτρες και τα χαλάσματα. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια τα '''''«Σπήλια»''''' σαν οικισμός ήταν εγκαταλελειμμένος εδώ και αρκετές δεκαετίες γι’ αυτό και κρατάει ατόφια τα υπέροχα στοιχεία της γνήσιας λαϊκής αρχιτεκτονικής . Είναι χτίσματα σίγουρα του 16ου και 17ου αιώνα όταν οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν την φρουριακή δομή του χωριού. Από εδώ έχουμε μια υπέροχη θέα προς το λιμάνι και τη θάλασσα και μπορείς ακόμα να θαυμάσεις από ψηλά τον ποταμό με τους νερόμυλους ή με δέος να αντικρίσεις το μεγαλείο των γύρω βουνών που στην κυριολεξία περιβάλλουν την περιοχή.
 
== Περιπλάνηση στα "Σπήλια" ==
{{διαφήμιση}}
Βρισκόμαστε στην πλατεία του Αγίου Λουκά και διασχίζουμε προς τα ΝΔ την οδό του Γεωργίου Ζολώτα. Μετά από μερικές δεκάδες μέτρα ο δρόμος στενεύει και ανηφορίζει προς τα βόρεια. Βρισκόμαστε στα '''''« Σπήλια»''''' την συνοικία που βρίσκεται στο βορειοδυτικότερο άκρο και ταυτόχρονα στο ψηλότερο σημείο του οικισμού των Καρδαμύλων και εκτείνεται από την τοποθεσία '''''«Βου-Λαγκάδι»''''' μέχρι τον '''''«Νερούτσικο»'''''. Είναι εδώ που τα Καρδάμυλα μας μεταδίδουν πολύ έντονα την αύρα του παρελθόντος. Ήδη η μεταβολή σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, είναι καταλυτική. Οι δρόμοι στενεύουν και η πρόσβαση των αυτοκινήτων γίνεται αδύνατη. Οι σοβαντισμένοι δρόμοι, τα βαμμένα με διάφορα χρώματα παράθυρα και πόρτες, τα κιγκλιδώματα στις αυλές, η χρήση τσιμέντου και άλλων συγχρόνων δομικών υλικών εξαφανίζονται οριστικά. Ξαφνικά η κυριαρχία της πέτρας είναι απόλυτη, οι μόνες αποχρώσεις που υπάρχουν στο περιβάλλον είναι οι χρωματικοί τόνοι του ασβεστόλιθου. Είναι σαν να διαβήκαμε αιφνιδιαστικά πάνω απο μια αόρατη διαχωριστική γραμμή του χρόνου και να μεταφερθήκαμε από το παρόν μερικές εκατοντάδες χρόνια στο παρελθόν. Εδώ κυριαρχεί α παντελής απουσία θορύβων, η απόλυτη σιωπή. Είναι σχεδόν απίστευτο, ότι σε απόσταση αναπνοής υπάρχει ζωή, ενώ εδώ στα '''''«Σπήλια»''''' μια μόλις στροφή παραπάνω βασιλεύει αφού η συνοικία έχει χρόνια εγκαταλειφθεί απο τους κατοίκους της. Εντύπωση μας κάνουν η βαριά φρουριακή κατασκευή, οι λιτές ορθογώνιες γραμμές, οι χαμηλές πόρτες που δεν ξεπερνούν το ύψος ενός μέσου ανθρώπου, τα μικρά ανοίγματα στη θέση των παραθύρων που θυμίζουν πολεμίστρες. Είναι μια αίσθηση μοναδική , που μας γεμίζει ιστορικό δέος. Η θέα από τα Σπήλια είναι μοναδική. Το βλέμμα ανεμπόδιστα αγναντεύει μέσα από τα ερείπια, άλλοτε τον τραχύ και απόκρημνο όγκο της '''''Γριάς''''' και άλλοτε την βελούδινη επιφάνεια του κάμπου με τους απαλούς τόνους του πρασίνου για να σταματήσει πιο μακριά ακόμα στο γαλάζιο της θάλασσας. Είναι ένας χώρος που εντυπωσιάζει τους επισκέπτες με τα αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά καθώς διατηρεί τον αυθεντικό του χαρακτήρα αφού δεν έχει εμφυλοχωρήσει κανένα νέο κτίσμα. Σε κάθε βήμα είναι έντονη η αύρα του παρελθόντος, έχει κανείς την αίσθηση ότι για λίγο έχει ξεφύγει από την σύγχρονη εποχή και έχει μεταφερθεί στα μακρινά και ομιχλώδη χρόνια του μεσαίωνα. Τα '''''«Σπήλια»''''' είναι ένας τόπος προνομιούχος γεμάτος με ιστορικές μνήμες κ την αίγλη του παρελθόντος, που δεν του ταιριάζει η ερημιά και η εγκατάλειψη.
 
 
 
== Τα "Σπήλια" σήμερα ==
Αρκετά χρόνια αργότερα, μετά την εγκατάλειψη του οικισμού, '''ο Δημήτρης Ψωμαδάκης και η Κική''' βάλθηκαν να τιθασέψουν την πέτρα. Βρήκαν μερικά ερειπωμένα κτίσμώατα, τους αφιέρωσαν χρόνο, αγάπη και μεράκι, τους ξανάδωσαν ζωή. Αναβίωσαν και πάλι μετά από αιώνες η αυθεντική όψη των κτιρίων, η επιβλητική φρουριακή τοιχοποιία με την ντόπια πέτρα, τα ορθογώνια σχήματα με τις λιτές γραμμές, οι χαμηλές πόρτες και τα λιγοστά παράθυρα, μικρά σαν πολεμίστρες.
Στους εσωτερικούς χώρους το αποτέλεσμα της ανάπλασης είναι εκπληκτικό. Τοίχοι με άριστη λιθοδομή και συνδετικό κονίαμα, χοντρά ξύλινα δοκάρια, θολωτά ταβάνια, θαυμάσιο τζάκι και παραδοσιακή επίπλωση δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι κάποιες στιγμές ζούμε στον μεσαίωνα, πλαισιωμένοι όμως με όλες τις σύγχρονες ανέσεις.
Ακόμη ωραιότερη γίνεται η διαμονή μας με την φιλοξενία, την διάθεση προσφοράς και εξυπηρέτησης από τον Δημήτρη και την Κική, το πλούσιο πρωινό που σερβίρεται σε γραφικότατο χώρο ή σε ταρατσάκι με θέα μαγευτική. Άλλωστε και ο συνολικός περιβάλλων χώρος αποτελεί πρότυπο ανάπλασης και ενδιαφέροντος από το ζεύγος Ψωμαδάκη, με τα λιθόστρωτα καλντερίμια, τα πέτρινα σκαλοπάτια, τα λουλούδια και τα φυτά που δίνουν χρώμα και δροσιά στην πέτρινη μεσαιωνική συνοικία των Σπήλιων. Πιστεύουμε πώς σπάνια έχει ένας ταξιδιώτης την τύχη να συναντήσει στα ταξίδια του συνθήκες διαμονής σε παμπάλαια σπιτάκια, τόσο αυθεντικά, σ’ έναν τόπο που από κάθε σημείο του αποπνέει μιαν αξέχαστη γοητεία.
 
== Πηγές ==
* http://www.spilia-chios.gr/kardamyla_chios.htm
* http://www.elliniko-panorama.gr/destdetail.php?areaId=13&destId=69
* http://www.alithia.gr/article.aspx?ArticleID=13593
* Καρδάμυλα : Οδοιπορικό στο χώρο και στο χρόνο, Δήμος Καρδαμύλων, Θεσσαλονίκη 2002.