Κόμμα Φιλελευθέρων (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Ιούλιο του [[1928]], η κυβέρνηση Ζαΐμη παραιτήθηκε. Μετά το σχηματισμό κυβέρνησης και τη μετατροπή του [[εκλογικό σύστημα|εκλογικού συστήματος]] από αναλογικό σε πλειοψηφικό, ο Βενιζέλος κέρδισε τις εκλογές στις [[19 Αυγούστου]] [[1928]], με 46,9% και 178 (από τις 250) έδρες. ΤοΤον ΜάϊοΜάιο του [[1932]] παραιτήθηκε, αλλάωστόσο ξανασχημάτισεσχημάτισε εκ νέου κυβέρνηση μετάέπειτα από δέκα ημέρες. Επανέφερε το εκλογικό σύστημα από πλειοψηφικό σε αναλογικό και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1932 έχασε την πλειοψηφία. Στήριξε την κυβέρνηση συνασπισμού [[Παναγής Τσαλδάρης|Τσαλδάρη]]-[[Γεώργιος Κονδύλης|Κονδύλη]]-[[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]], αλλά αργότερα την ανέτρεψε, σχημάτισε κυβέρνηση με άλλα κόμματα και μετέτρεψε εκ νέου το εκλογικό σύστημα από αναλογικό σε πλειοψηφικό, όμως στις εκλογές της [[5 Μαρτίου|5ης Μαρτίου]] [[1933]] ξανανικήθηκεηττήθηκε εκ νέου. Το βράδυ της 5ης Μαρτίου εκδηλώθηκε πραξικόπημα από τον [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαο Πλαστήρα]] υπέρ του Βενιζέλου, το οποίο απέτυχε. Νέα απόπειρα πραξικοπήματος την [[1 Μαρτίου|1η Μαρτίου]] [[1935]], είχε σαν αποτέλεσμα την αποχώρηση του [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] από το Κόμμα Φιλελευθέρων, την έκδοση νόμων δίωξης των φιλοβενιζελικών και περιορισμού άρθρων του Συντάγματος, και την ερήμην καταδίκη σε θάνατο του Βενιζέλου και του Πλαστήρα.

Το [[1936]], μετά το θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου, εκλέχθηκε στη διοικούσα επιτροπή του Κόμματος των Φιλελευθέρων, ο γιος του, [[Σοφοκλής Βενιζέλος]], ο οποίος κινούσε τα νήματα στην ηγεσία. Μετά το [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], αρχηγός του κόμματος ανακηρύχθηκε ο [[Θεμιστοκλής Σοφούλης]], με υπαρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Το Φεβρουάριο του [[1946]], το Κόμμα Φιλελευθέρων διασπάσθηκε. Οι Φιλελεύθεροι επανενώθηκανενώθηκαν εκ νέου το [[1947]] και ο Σοφοκλής Βενιζέλος έγινε εκ νέου υπαρχηγός και κατόπιν αρχηγός του κόμματος (Νοέμβριος [[1948]]). Από τον Αύγουστο του [[1950]] έως τον Οκτώβριο του [[1951]], ο Σοφοκλής Βενιζέλος σχημάτισε τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, αρχικά σε συνεργασία με τον [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης|Κωνσταντίνο Τσαλδάρη]] και τον [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]], και κατόπιν σε συνεργασία με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαο Πλαστήρα]], ως πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών. Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του [[1952]] από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]] του [[Αλέξανδρος Παπάγος|Αλεξάνδρου Παπάγου]], ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποσύρθηκε προσωρινά από την πολιτική και το κόμμα συγχωνεύτηκε με το κόμμα της [[Δημοκρατική Ένωση|Δημοκρατικής Ένωσης]] του Γεωργίου Παπανδρέου.