Γεννήθηκε στην Αθήνα και από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη [[λογοτεχνία]] και την κριτική καλλιερώντας έτσι την κλίση της στα γράμματα καίκαι στην κριτική σκέψη. Εμφανίστηκε το [[1915]] στον ''[[Νουμάς|Νουμά]]'', με μονόπρακτα δράματα και ποιήματα και τα πρώτα κριτικά κείμενα. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες, ανάμεσα σε αυτά την ''[[Νέα Εστία]]'' (όπου είχε τηντη στήλη της θεατρικής κριτικής), τον ''Νουμά'' και την ''Ακρόπολη'', στα οποία δημοσίευε κριτικές μελέτες για Έλληνες λογοτέχνες και θεατρικές παραστάσεις. Έγραψε επίσης πολλά κείμενα ταξιδιωτικών εντυπώσεων με έντονα λυρικά χαρακτηριστικά. Ήταν υποστηρίκτρια του [[δημοτικισμός|δημοτικισμού]] και του [[φεμινισμός|φεμινισμού]]. Έγραψε άρθρα για φεμινιστικά ζητήματα και διετέλεσε μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στα τέλη της δεκαετίας του 1910 και τις αρχές της δεκαετίας του 1920. Τα έργα της διακρίνονται για την πρωτοτυπία καίκαι τον ρεαλισμό των αποψεών της. Ως κριτικός [[θέατρο|θεάτρου]] διακρίθηκε για την ειλικρίνεια καίκαι την πνευματική της καλλιέργεια στην οποία είναι έντονη ή επίδραση της γαλλικήγαλλικής κουλτούρας, αλλά καίκαι για έναν έντονο υποκειμενισμό, υποκονούμενοςυποκινούμενο από τις στιγμιαίες συγκινήσεις καίκαι τις συναισθηματικές της καταστάσεις.
Ήταν ιδρυτικό μέλος της [[Ομάδα των Δώδεκα|Ομάδας των Δώδεκα]] και της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]] και των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Επίσης ήταν μέλος και πρώτος πρόεδρος της ακαδημίας τωνΑκαδημίας Αθηνών. Το 1970 ή [[Ακαδημία Αθηνών]] με την περιουσία που της άφησε η Ελένη Ουράνη πρός τιμήν της ίδιας, αλλά και του συζύγου της, ίδρυσε το Ινστιτούτο ή Ίδρυμα Κώστα καί Ελένης Ουράνη) αλλά και το ομώνυμο βραβείο με απώτερο σκοπό τη χρηματική ενίσχυση μέσω αυτού του βραβείου της λογοτεχνίας.
Πέθανε στις [[8 Δεκεμβρίου]] [[1971]]. Σε πρώτο γάμο ήταν παντρεμένη με τον [[Πολύβιος Κορύλλος|Πολύβιο Κορύλλο]].
