Ο ιδεαλισμός ξεκινάει στην [[Αρχαία Ελλάδα]] με κορυφαίο εκπρόσωπο τον [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]], έναν αριστοκράτη πολέμιο της Δημοκρατίας. Για τον Πλάτωνα πραγματικός κόσμος είναι ο υπεραισθητός κόσμος των ιδεών ο υλικός κόσμος είναι για αυτόν κόσμος σκιών χλωμή αντανάκλαση των ιδεών. Στην [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική εποχή]] ο σχολαστικός θρησκευτικός ιδεαλισμός καταντάει την φιλοσοφία δεκανίκι της ΕκλησίαςΕκκλησίας. Με την παρακμή του φεουδαρχικού συστήματος και την ανάπτυξη της [[Υλισμός|Υλιστικής]] φιλοσοφίας ο [[Αντικειμενισμός]] του [[Τζορτζ Μπέρκλεϊ|Μπέρκλεϊ]] και ο [[Σκεπτικισμός]] του [[Ντέιβιντ Χιουμ|Χιούμ]] αποτελούν αντίδραση στις υλιστικές θεωρίες των [[Αγγλία|Άγγλων]] φιλοσόφων: [[Φράνσις Μπέηκον]], [[Μπαρούχ Σπινόζα]], [[Τόμας Χομπς]] κ.α. Ο [[Γερμανικός Ιδεαλισμός]] του 18ου και 19ου αιώνα με εκφραστές τους [[Ιμμάνουελ Καντ|Καντ]], [[Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε|Φίχτε]], [[Φρήντριχ Βίλχελμ Γιόζεφ φον Σέλινγκ|Σέλινγκ]] και [[Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ|Χέγκελ]] αποτελεί την αντίδραση που ξεσήκωσε η Γαλλική επανάσταση και οι φιλόσοφοι της εποχής [[Ζιλιέν Οφρουά ντε Λα Μετρί|Λα Μετρί]], [[Βαρόνος του Χόλμπαχ|Χόλμπαχ]], [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]], [[Κλοντ Αντριάν Ελβέτιος|Ελβέτιος]] κ.α. Στο τέλος του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου επικρατεί ο [[Εμπειριοκριτικισμός]] του [[Έρνστ Μαχ|Μαχ]] και του [[Ρίτσαρντ Αβενάριους|Αβενάριους]] που ανανεώνει την φιλοσοφία του [[Τζορτζ Μπέρκλεϊ|Μπέρκλεϊ]].
