Ιστορία της νεότερης Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Εξωτερικοί σύνδεσμοι: +πρότυπο:ελλάδα
CeeKay (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 39:
Με το τέλος του πολέμου η Ελλάδα ήταν στο πλευρό των νικητών. Η [[Συνθήκη των Σεβρών]] (1920) παραχωρούσε στην Ελλάδα τη Δυτική και [[Ανατολική Θράκη]], τα νησιά [[Ίμβρος|Ίμβρο]] και [[Τένεδος|Τένεδο]], επικύρωνε την κυριαρχία της στα άλλα νησιά του Αιγαίου που κατείχε από το 1913 και εμπιστευόταν τη διοίκηση της περιοχής της [[Σμύρνη]]ς στο ελληνικό κράτος. Οι κάτοικοι της περιοχής θα ψήφιζαν μετά από πέντε έτη να δηλώσουν αν προτιμούν την Ένωση με την Ελλάδα ή την παραμονή τους στην Τουρκία. Ώστοσο δεν ίσχυσε ποτέ επειδή δεν εγκρίθηκε από κανένα κοινοβούλιο των χωρών της Αντάντ, ούτε και της Ελλάδος.
 
Στην Μικρά Ασία η Ελλάδα είχε να αντιμετωπίσει τον [[Μουσταφά Κεμάλ]]. Ο θάνατος του Αλέξανδρου, η ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 και η επιστροφή του Κωνσταντίνου ήταν οι αφορμές των Συμμάχων για να οδηγήσουν την Ελλάδα σε διπλωματική απομόνωση. Έτσι και έγινε. Η [[Μικρασιατική εκστρατεία]] διήρκεσε μέχρι το [[1922]] και έληξε με την [[Μικρασιατική καταστροφή|ήττα]] της Ελλάδας. Ακολούθησε η ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Η ιδεολογία της [[Μεγάλη Ιδέα|Μεγάλης Ιδέας]] έπαψε να υπάρχει.
 
==[[Μεσοπόλεμος]] 1922-1940==