Μυοσφαιρίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

H '''μυοσφαιρίνη''' είναι μια σχετικά μικρή [[πρωτεΐνη]] που αποτελείται από μια πολυπεπτιδική αλυσίδα 153 αμινοξέων. Στο μόριο της περιέχει σίδηρο και την προσθετική ομάδα της αίμης παρόμοια με αυτή της αιμοσφαιρίνης. Αποστολή της είναι να συνδέεται με το οξυγόνο το οποίο μεταφέρει στους σκελετικούς μύες και τις λείες μυϊκές ίνες, διαμέσου των μυϊκών κυττάρων.

Έχει μοριακό βάρος 17.800 και στο πλάσμα συνδέεται ελαφρά με μια α2-σφαιρίνη. Οι σκελετικοί μύες περιέχουν μυοσφαιρίνη σε ποσότητα πάνω από 5 &nbsp;mg/gr ξηρού βάρους τους, με αποτέλεσμα σε εκτεταμένες βλάβες να απελευθερώνονται στην κυκλοφορία μεγάλες ποσότητες μυοσφαιρίνης. Η μέγιστη συνδετική ικανότητα του πλάσματος για την μυοσφαιρίνη είναι 20 &nbsp;mg/dl και ο νεφρικός ουδός για το μόριό της είναι τα 21 &nbsp;mg/dl. Για να ανιχνευτεί η μυοσφαιρινουρία, δηλαδή η μυοσφαιρίνη στα ούρα, θα πρέπει τα επίπεδά της στο πλάσμα να ξεπεράσουν τα 1,5 &nbsp;mg/dl, ποσότητα που αντιστοιχεί σε λύση 100 gr σκελετικού μυός. Για να γίνει δε ορατή στα ούρα η ποσότητά της θα πρέπει να είναι πάνω από 100 &nbsp;mg/dl μυοσφαιρίνης. Τα επίπεδα αυτά εξαρτώνται από την ποσότητα της μυοσφαιρίνης που απελευθερώνεται από τους μύες, την συγκέντρωσή της στο πλάσμα, τον βαθμό σύνδεσής της με τα λευκώματα στο αίμα, την σπειραματική διήθηση και την ροή των ούρων. Όταν τα επίπεδα της μυοσφαιρίνης στο αίμα είναι υψηλά ο ορός συνεχίζει να είναι καθαρός (ξανθοχρωματικός), ενώ τα ούρα γίνονται σκοτεινόχρωμα (σαν κονιάκ), διότι η μυοσφαιρίνη μετατρέπεται σε μεθυλαιμοσφαιρίνη. Το γεγονός αυτό αποτελεί σοβαρό διαφοροδιαγνωστικό στοιχείο της μυοσφαιρινουρίας από την αιμοσφαιρινουρία, όπου ο ορός είναι χρωσμένος (ροζέ), ενώ τα ούρα έχουν φυσιολογικό χρώμα [3].<br />

# Ιωαννίδης Ι. Κλινική χημεία Ι – Ανάλυση ούρων, Εκδόσεις Γιαχούδη 2004, Θεσσαλονίκη, ISBN: 960-7425-42-1

# Καρκαλούσος Π, Φυσικοί χαρακτήρες και χημικοί χαρακτήρες σε δείγματα της γενικής ούρων, ΤΕΙ Αθηνών, Αθήνα 2009.