Ενρίκο Φέρμι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1926 ο Φέρμι έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε τη θεωρία για την εξήγηση της [[Διάσπαση βήτα|ακτινοβολίας β]] από ραδιενεργά σώματα. Αργότερα ασχολήθηκε με τις [[Πυρηνική αντίδραση|πυρηνικές αντιδράσεις]] νετρονίων - ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Λίγο αργότερα πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο [[ουράνιο]]. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις [[ΗΠΑ]], όπου διορίστηκε καθηγητής στο [[πανεπιστήμιο Κολούμπια]] στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του [[Σικάγο|Σικάγου]], που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από τη [[Πυρηνική σχάση|σχάση]] του ουρανίου. Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο [[Πυρηνικός αντιδραστήρας|πυρηνικό αντιδραστήρα]]. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των [[Κοσμικές ακτίνες|κοσμικών ακτίνων]] και των [[Μεσόνιο|μεσονίων]]. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά.

==Πηγή==

 

{{commons|Enrico Fermi}}