Οργανική ένωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Friedrich woehler.jpg|200px|right|thumb|FriedrichΟ WöhlerΦρίντριχ Βέλερ(1800-1882)]]

Η ονομασία ''οργανική'' χρονολογείται από τον 19^ο αιώνα, όταν πίστευαν ότι οι οργανικές ενώσεις μπορούσαν να συντεθούν μόνο από ζωντανούς οργανισμούς με τη βοήθεια της ''vis vitalis'' δηλ. της ''ζωικής δύναμης''. Η θεωρία ότι οι οργανικές ενώσεις ήταν εντελώς διαφορετικές από εκείνες που ήταν ανόργανες, δηλαδή, δεν συνθέτονταν με τη ζωική δύναμη, αμφισβητήθηκε το 1824 όταν ο Γερμανός χημικός [[Φρίντριχ Βέλερ]] (Friedrich Wöhler) συνέθεσε οξαλικό οξύ (μια γνωστή ουσία που την παρήγαγαν ζωντανοί οργανισμοί) από δικυάνιο, (CN)₂. Όμως το 1828, με μια σύνθεση που έμεινε στην ιστορία, ο WöhlerΒέλερ συνέθεσε την [[ουρία]] με θέρμανση κυανικού αμμωνίου:

Ήταν γνωστό ότι η ουρία εμφανιζόταν μόνο στα ούρα των ζωντανών οργανισμών, αλλά ο WöhlerΒέλερ την παρασκεύασε χωρίς τη μεσολάβηση ζώντος οργανισμού.

Είναι αξιοσημείωτο πάντως το γεγονός ότι ούτε το οξαλικό οξύ (ΗΟΟC-COOH) ούτε η ουρία (H₂N-CO-NH₂) περιέχουν δεσμό C-H, έστω κι αν το κριτήριο αυτό πολλές φορές χρησιμοποιείται για τον ορισμό των οργανικών ενώσεων. Ωστόσο, οι ενώσεις του άνθρακα που θεωρούνταν παραδοσιακά ανόργανες πριν τη σύνθεση του WöhlerΒέλερ, παρέμειναν τέτοιες και μετά τη σύνθεση της ουρίας. Δηλαδή, ''ανόργανες'' ενώσεις θεωρούνταν αυτές που προέρχονταν από ανόργανες (δηλ. «χωρίς ζωή»), όπως τα ανθρακικά άλατα.