Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 9:
}}]]
 
Η '''Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ''' είναι ένα [[μυθιστόρημα]] του [[Άγγελος Τερζάκης|Άγγελου Τερζάκη]] που αναφέρεται στη ζωή της Μεσαιωνικής Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα της Φραγκοκρατούμενης Πελοποννήσου του τέλους του 13ου αιώνα. Στην αρχή κυκλοφόρησε σε συνέχειες στην εφημερίδα "Καθημερινή", αλλά ως βιβλίο εκδόθηκεγράφτηκε το [[1945]] σημειώνοντας μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Η δεύτερη αυτή και οριστική μορφή είναι υπερδιπλάσια της αρχικής και παρουσιάζει εκτεταμένες διαφορές σε επίπεδο τόσο πλοκής όσο και γλώσσας. Γίνεται αποδεκτό από τους μελετητές ότι κατά την επεξεργασία του έργου στην δεύτερη και οριστική του εκδοχή καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισαν οι εμπειρίες και οι εικόνες της κατοχικής Ελλάδας. Ολόκληρο το τρίτο μέρος του έργου είναι προσθήκη της δεύτερης και τελικής μορφής. Το τρίτο αυτό μέρος είναι από μόνο του εκτενέστερο από όσο το σύνολο της αρχικής μορφής του έργου που είχε αρχικά δημοσιευεί στην Καθημερινή. Μέχρι τις μέρες μας (20112013) το έργο έχει εκδοθεί είκοσι τρεις φορές επιβεβαιώνοντας ότι είναι ένα από τα δημοφιλέστερα συγγράμματα του. Μεταφράστηκε αρχικά στα σουηδικά.
 
Στην Πριγκηπέσα [[Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας|(Ιζαμπώ)]] (Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας) των [[Βιλλαρδουίνοι|Βιλλαρδουίνων]] κεντρικό γεγονός αποτελεί η κατάληψη του φραγκικού κάστρου της [[Καλαμάτα]]ς το [[1293]], από Έλληνες και Σλάβους χωρικούς και ιστορικό πλαίσιο<ref>[[s:Χρονικόν του Μορέως|Χρονικόν του Μορέως «Ο ΓΟΔΟΦΡ. Α´ ΒΙΛΛΑΡΔΟΥΪΝΟΣ ΒΑΪΛΟΣ ΜΟΡΕΩΣ» 92-263]]</ref> η πολυτάραχη επoχή της [[Φραγκοκρατία]]ς. Είναι το πιο παραδοσιακό στην κατασκευή του κείμενο του Τερζάκη, ενδεχομένως το πιο εύκολα αναγνώσιμο και εύληπτο, παρότι ογκώδες (564 σελίδες) που το βάρος της αφήγησης κλίνει σαφώς προς τη δράση, το μυστήριο και τη περιπέτεια.<ref>Τιμιτικός τόμος, προσφορά στον Άγγελο Τερζάκη, Τετράδια της ευθύνης, τ. 4 1977</ref>
*Διάρθρωση
Το έργο αποτελείται από τρία μέρη και πενήντα δύο κεφάλαια, 13, 15 και 24.
Το έργο αποτελείται από τρία μέρη και πενήντα δύο κεφάλαια, 13, 15 και 24. Κεντρικοί ήρωες είναι ο Νικηφόρος Σγουρός (πλαστό πρόσωπο), βυζαντινός νέος, νόθος γιος του Λέοντα Σγουρού, άρχοντα του Ναυπλίου πριν από την Φραγκοκρατία και η Ισαβέλλα (Ιζαμπώ ή Ζαμπέα) των Βιλλαρδουίνων (υπαρκτό πρόσωπο), πριγκίπισσα του φραγκικού πριγκιπάτου της Αχαΐας ή αλλιώς του Μοριά.
 
{{Quote box
Παραπομπές Παραπομπές
| width = 24em
| bgcolor = #c6dbf7
| align = left
| quote =&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;'''Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ'''<br>
<small>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;MΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄</small><br>
«Έφτασε δειλινό στη Καλαμάτα το μαντάτο της καταστροφής. Δύο Φράγκοι από τους νικημένους, ένας ιππότης κι ένας σκουταράτος*, παρουσιάστηκαν στη σιδερόπορτα του κάστρου καραβοτσακιμένοι. Είχανε κουρελιασμένα επιλωρίκια**, λασπωμένες αρματωσιές, βουλιαγμένο κράνος ο σκουτεράτος, ήτανε δίχως κράνος, με τα μαλλιά ακατάστατα κι ιδροκοπημένα, ο ιππότης. Τα φάρια*** τους, τα δανεικά, γιατί τα δικά τους είχανε σφαχτεί εκεί κάτω, κρεμούσανε τα κεφάλια τους στη γη, κι από τα τεζαρισμένα χείλη τους σούρωνε και στάλαζε χάμω σάλιο αφρισμένο.<br>
Η πριγκιπέσσα, την ώρα εκείνη, βρισκότανε στο κουβούκλι**** της. Καθισμένη στην κασέλα, μπροστά στο παραθύρι, αγνάντευε τη θάλασσα, πέρα, κι οσμιζότανε αφαιρεμένα την ανάσα του βασιλικού. Η πολιτεία, κάτω, ζάρωνε κιόλας στη βραδινή της περισυλλογή. Τα σήμαντρα του εσπερινού είχαν από ώρα σωπάσει».<br>
<small>[[*]] Σκουταράτος από το λατ. scutaratus, υπασπιστής<br>
[[**]] Επιλωρίκι: χιτώνιο που φοριόταν πάνω από τον θώρακα<br>
[[***]] Φαρί: από το [[Αραβικά|αραβ.]] fari, άλογο<br>
[[****]] Κουβούκλι: [[Λατινικά|λατ.]] cubiculum, θάλαμος, κρεβατοκάμαρα.</small><ref>[[Άγγελος Τερζάκης]], Η Πριγκιπέσα Ιζαμπώ «Γλωσσάριον σσ. 557-561» εκδ. Εστία, 2004<sup>19η</sup> ISBN 960-05-1155-1</ref>
}}
 
==Παραπομπές==