Αρωματικότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη [[Χημεία]] με τον όρο '''αρωματικός χαρακτήρας''' ή ''αρωματικότητα'', προσδιορίζεται το σύνολο των χαρακτηριστικών ιδιοτήτων, χημικής συμπεριφοράς, ειδικών ενώσεων που χαρακτηρίζονται '''αρωματικές ενώσεις''' και ειδικότερα στη χαμηλή τους δραστικότητα που οφείλεται στην ηλεκτρονική δομή των μορίων τους κατά το σχηματισμό δακτυλίου από άτομα [[άνθρακας|άνθρακα]]. Κατά κανόνα τα μόρια μιας αρωματικής ένωσης περιέχουν ένα δακτύλιο από έξι άτομα άνθρακα που συνδέονται μεταξύ τους με απλούς ή διπλούς [[ομοιοπολικός δεσμός|ομοιοπολικούς δεσμούς]], ο δε σχηματιζόμενος δακτύλιος μπορεί να συνδέεται με άλλους δακτύλιουςδακτυλίους ή με αλυσίδες ατόμων. Στο [[συντακτικός τύπος|συντακτικό τύπο]] της αρωματικής ένωσης ο δακτύλιος των έξι ατόμων άνθρακα συμβολίζεται με εξάγωνο.

# Οι αρωματικές αμίνες χαρακτηρίζονται λίγοτερολιγότερο βασικές στη χημική συμπεριφορά τους από τις άκυκλες αμίνες, όπου με νιτρώδες οξύ αρχικά παράγουν διαξωνικάδιαζωνικά άλατα τα οποία στη συνέχεια διασπώνται σε φαινόλες.

# Να περιέχει το μέγιστο δυνατό αριθμό συζηγώνσυζυγών πολλαπλών (συνήθως διπλών) δεσμών.

# Ο αριθμός των [[ηλεκτρόνιο|ηλεκτρονίων]] στα π συζηγήσυζυγή τροχιακά του συστήματος να καλύπτει τον τύπο 4n+2 (όπου n [[φυσικός αριθμός]]).

# Στη συζηγίασυζυγία και στον αριθμό των ηλεκτρονίων μετρούν και τυχόν μονήρη ζεύγη, από [[ετεροάτομο|ετεροάτομα]] που μετέχουν στο δακτύλιο.

Στις αρωματικές ενώσεις περιλαμβάνεται το [[βενζόλιο]] και η [[φαινόλη]] και τα παράγωγαπαράγωγά εξ αυτώντους. Οι ενώσεις αυτές ονομάστηκαν αρωματικές από την βαριά οσμή που αναδίδουν, και που βεβαίως ουδεμία σχέση έχουνέχει με τα γνωστά αρώματα.