Ιατρική της εργασίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 12:
Η είσοδος στη νομοθετική περίοδο, ήρθε λογικά με τη [[νομική επιστήμη]] να λειτουργεί στην κατεύθυνση της κατοχύρωσης του ότι η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων είναι δυνατό να προστατευθεί με τη λήψη κατάλληλων μέτρων. Έτσι, το πρώτο νομοθέτημα παρουσιάστηκε στη [[Μεγάλη Βρετανία]], το [[1844]], και καθόριζε το κατώτερο όριο ηλικίας στα 9 έτη και το ανώτερο όριο ωρών εργασίας στη βιομηχανία στις 12 ώρες.
Τα πρώτα μέτρα κοινωνικής μέριμνας στην Ελλάδα λήφθηκαν το 1861 και το 1910 για τα μεταλλεία, λατομεία και τα ορυχεία. Συγκεκριμένα ο νόμος του 1861 αναφέρει στο άρθρο 29 την υποχρέωση των ιδιοκτητών των μεταλλείων «να εκτελώσι τάς προς αποφυγήν δυστυχημάτων αναγομένας παραγγελίας του αρμοδίου επί των μεταλλείων μηχανικού». Σύμφωνα με το άρθρο 51 του ίδιου νόμου στις αρμοδιότητες του επιθεωρητή των μεταλλείων (που ήταν κρατικός λειτουργός), συμπεριλαμβανόταν η αναφορά ελλείψεων και κινδύνων της μεταλλεύσεως. Στον νόμο του 1910, ορίστηκαν με μεγαλύτερη σαφήνεια τα καθήκοντα του επιθεωρητή και οι υποχρεώσεις του ιδιοκτήτη. Μετά τα γεγονότα του Λαυρίου η πολιτεία οδηγήθηκε στη νομοθετική μέριμνα για τα θέματα περίθαλψης «των εν τοις μεταλλείοις και μεταλουργείοις παθόντων και των οικογενειών αυτών» το 1901. Ακολούθως, με έναν νόμο της 21<sup>ης </sup>Σεπτεμβρίου 1901, δημιουργήθηκε το πρώτο Ταμείο Προστασίας Μεταλλωρύχων κυρίως αυτών των Μεταλλείων του Λαυρίου. Ο ίδιος αυτός ο νόμος κατοχύρωσε τη μολυβδίαση ως τη μόνη αποζημιώσιμη επαγγελματική ασθένεια. Οι αντιλήψεις που διαμορφώθηκαν υπό την επίδραση αυτού του προβληματισμού και από τις ειδήσεις που ήρθαν για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, οδήγησαν στη διακήρυξη του 1909 για την «ανάγκην πρόνοιας βελτιώσεως της τύχης του εργάτου του δουλεύοντος ήδη την χειρίστην των δουλειών». Την ίδια χρονιά ορίστηκε με νόμο η Κυριακή ως αργία. Το 1915 διαμορφώθηκε ένας νόμος, που επεξέτεινε αυτόν του 1901, για την αποκατάσταση
των βλαβών που επήλθαν στους εργάτες «από την εργασία τους ή επ’ευκαιρία αυτής», νόμος βασισμένος στην θεωρία του επαγγελματικού κινδύνου και απ’ευθείας
εμπνευσμένος από το Γαλλικό νόμο του 1898 και τις διαδοχικές τροποποιήσεις του.
== Πηγές ==
*Melissinos JC. L’ influence de l’ Εcole Francaise sur la création de la Médecine du Travail en Grece. Arch Mal Prof. 1967; 28(1):313-7.
*Χατζησταύρου Κ.Α., Ιορδάνογλου Ι.Β., "Επαγγελματικά νοσήματα πνευμόνων", εκδόσεις Παρισιάνου ΑΕ , ISBN 960-394-360-6▼
* Αλεξόπουλος Ε., Ζημάλης Ε. Ιατρική της Εργασίας και του Περιβάλλοντος. Εκδόσεις Πασχαλίδης & BROKEN HILL PUBLISHERS LTD, ISBN: 978-960-489-197-9.
▲* Χατζησταύρου Κ.Α., Ιορδάνογλου Ι.Β., "Επαγγελματικά νοσήματα πνευμόνων", εκδόσεις Παρισιάνου ΑΕ , ISBN 960-394-360-6
*Λινού Α., "Ιατρική της εργασίας", Εκδόσεις Βήτα, (c) 2005, ISBN 960-8071-91-7
| |||