|
Ο '''Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν-Ζυστ''' (Louis Antoine Léon de Saint-Just, [[25 Αυγούστου]] [[1767]] – [[28 Ιουλίου]] [[1794]]), γνωστός συνήθως ως '''Σαιν-Ζυστ''', ήταν [[Γάλλος]] στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης κατά τη διάρκεια της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]] και συνεργάτης του [[Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος|Ροβεσπιέρου]].
==Βίος==
Ο '''Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν Ζυστ''' γεννήθηκεστηνγεννήθηκε στην [[Ντενίζ]] στις 25 Αυγούστου 1767 από τον Λουδοβίκο Ιωάννη ανθυπασπιστή της χωροφυλακής και έπειτα λοχαγό του ιππικού, κι από την κόρη του Ρομπινό, βασιλικού συμβολαιογράφου στην ίδια πόλη. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Νανσέλ της Ουάζ, και μετά στο Μπελερανκούρ στην ΑίνΑιν όπου μετατέθηκε ο πατέρας του. Όταν πέθανε ο πατέρας του πήγε να σπουδάσει στο κολλέγιο των Ορατοριανών στη Σουασσόν. Όταν αποφοίτησε επέστρεψε στο Μπλερανκούρ όπου είχε συνάψει σχέσεις με την Τερέζα Ζελέ, κόρη ενός ευπόληπτουευυπόληπτου συμβολαιογράφου του τόπου. Πιέζεται από τον πατέρας της να την παντρευτεί όταν μένει έγγυοςέγκυος, αλλά εκείνος αρνείται και φεύγει πέρνονταςπαίρνοντας μαζί του τα ασημικά της οικογένειας. Τελικά κλείνεται σε ένα αναμορφωτήριο του Παρισιού από τον Σεπτέμβριο του 1786 ως τον Μάρτιο του 1787. Κάνει πρακτική εξάσκηση σε έναν εισαγγελέα της Σουασσόν και εγγράφεται στη Νομική της Ρενς.<ref>Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο Αρχάγγελος του θανάτου», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ.67</ref>
Στις 15 Απριλίου 1788 αναγορεύεται διδάκτωρ της νομικής. Επιστρέφει στην Μπλεναρκούρ και μέσα στον Επαναστατικό αναβρασμό δημοσιέυειδημοσιεύει ένα ποίημα με τίτλο, ''Οργκάντ'', όπου ασκεί κριτική στη θρησκεία, τη μοναρχία, και τους ευγενείς. Ο Σαιν Ζυστ γίνεται γραμματέας του Δήμου και συνταγματάρχης της Εθνοφυλακής του Μπλερανκούρ και με αυτόν τον βαθμό συμμετέχει στις 14 Ιουλίου 1790, πρώτη επέτειο τηςκαταλήψεωςτης καταλήψεως της Βαστίλλης. Το 1791 εξέδωσε το έργο του ''Το πνεύμα της Επανάστασης και του Συντάγματος της Γαλλίας'', το οποίο εκδόθηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και εξαντλήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα<ref>Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο Αρχάγγελος του θανάτου», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ.68</ref>. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1792 εξελέγη πέμπτος αντιπρόσωπος της Αίν στην Συμβατική Συνέλευση και ήταν από τους πρώτους που ψήφισε τη θανατική καταδίκη του βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΣΤ'|Λουδοβίκου ΙΣΤ']]<ref>Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο Αρχάγγελος του θανάτου», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ.69</ref>.
Το 1793 έγινε μέλος της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας και προσπάθησε, μαζί με το Ροβεσπιέρο, να διαφυλάξει τη [[Γαλλική Επανάσταση|Επανάσταση]] από τους παντοειδείς εχθρούς. Για το σκοπό αυτό στήριξε την [[Τρομοκρατία]] και εξουδετέρωσε με τη [[γκιλοτίνα]] πολλούς από τους αντιφρονούντες. Αγωνίστηκε εναντίον των [[Γιρονδίνοι|Γιρονδίνων]] και πέτυχε την ανατροπή τους, το [[1793]]. Ανέλαβε τη διοργάνωση της στρατιάς του Ρήνου και ύστερα της στρατιάς του Βορρά, και συνετέλεσε στη νίκη στο Φλερύ ([[1794]]).
{{παραπομπές}}
== Βιβλιογραφία ==
* ''Hamel Ernest, ''«Histoire de Saint - Just»'', Paris, [[1859]]
* ''Ρασσιάς Βλάσης, ''Λαιμητόμος Αρετή. Ροβεσπιέρος, Σαιν Ζυστ, Κουτόν'', Αθήνα, [[2007]] (εκδόσεις Ανοιχτή Πόλη) ISBN 978-960-7748-39-5
* ''Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο ''Αρχάγγελος του θανάτου''», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ.66-75
''Η εγκυκλοπαίδεια του 1911 ''Encyclopaedia Britannica'' δίνει τις ακόλουθες πηγές:''
* ''[http://books.google.com/books?id=ETsuAAAAMAAJ Œuvres de Saint-Just, précédés d'une notice historique sur sa vie]'' (Paris, 1833-1834).
|
