Πέραμα Ιωαννίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ {{Άλλεςχρήσεις}} |
μ Disambiguated: Τούρκοι → Τούρκοι (έθνος) |
||
Γραμμή 7:
Βάσει των ιστοριών που διηγήθηκαν οι ντόπιοι στα παιδιά και τα εγγόνια τους , γίνεται γνωστό ότι οι πρώτοι που έφτασαν στην περιοχή, γύρω στον όγδοο αιώνα, κατοίκησαν στην περιοχή «Σαϊτό», δεξιά του χώρου όπου βρίσκεται τώρα το στρατόπεδο Κατσιμήτρου, η οποία φέρει ως σήμερα αυτό το όνομα. Τότε τα νερά της λίμνης έφθαναν ως εκεί και οι άνθρωποι αυτοί ασχολήθηκαν με το ψάρεμα και τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών με τα καΐκια τους στην πόλη των Ιωαννίνων. Αποτελούσε δηλαδη ‘’πέρασμα’’ από το οποίο περνούσαν για να πάνε στην πόλη και έτσι πήρε και το χωριό αυτή την ονομασία που έχει μέχρι και σήμερα. Όσο τα νερά της λίμνης «έπεφταν», τόσο μεταφέρονταν και οι κάτοικοι προς τον πρώτο οικισμό της σημερινής περιοχής, ο οποίος, όπως αναφέρθηκε, συναντάται με το όνομα Πέραμα το 1378 και λέγεται ότι υπήρχε από τον 10ο ή 11ο αιώνα.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το Πέραμα ανήκε στην ιδιοκτησία Τούρκων μπέηδων και αγάδων, γνώρισε πολλά δεινά, και αυτό γιατί [[Τούρκοι (έθνος)|Τούρκοι]] και [[Αλβανοί]] αξιωματούχοι εκμεταλλεύονταν άγρια τους σκλαβομένους φτωχούς κατοίκους του. Ο Γάλλος Πρόξενος στα Γιάννενα (επί Αλή πασά) και περιηγητής Φ. Πουκεβίλ αναφέρει : «στο Πέραμα σπίτι αναψυχής του βεζίρη Αλή και κοντά-κοντά ένα χωριό από σαράντα καί καλύβες που τις κατοικούν φτωχοί χριστιανοί, στους οποίους ο βεζύρης [[Αλή πασάς|Αλή Πασάς]], συνηθισμένος να μαντρώνει τους άνθρωπους σαν τα κοπάδια, αντικατέστησε από τον καιρό το δικό μου από ένα πληθυσμό Ελλήνων από τα Ιόνια νησιά που επέστρεφαν από προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα».
Στο πιο κεντρικό σημείο του χωριού ο Αλή πασάς είχε κτίσει τα θερινά ανάκτορά του, τα ερείπια των οποίων, με το όνομα «Κονάκι» διασώζονταν μέχρι το 1960 περίπου. Ο λόφος του ονομάζεται «Γορίτσα», σημείο στο οποίο βρίσκεται το Σπήλαιο, όπου οι Τούρκοι είχαν στήσει αμυντικό μηχανισμό, για την προστασία των Ιωαννίνων, με πολυβολεία ή «Στικάμια», όπως είναι γνωστά και σήμερα. Οι κάτοικοι του, όσες φορές χρειάστηκε, πολέμησαν με κάθε τρόπο τους κατακτητές και συνέβαλαν στον απελευθερωτικό αγώνα του 1912-13, μεταφέροντας με τα καΐκια τους άλλους ανθρώπους και πυρομαχικά από τη μονή Ντουραχάνης προς τη λίμνη Λαψίστας διαμέσου της πυκνής υδρόφιλης βλάστησης, τα κατατόπια της οποίας γνώριζαν πολύ καλά. Παράλληλα διακρίνονταν για τη φιλοπατρία και την αγωνιστικότητά τους. Πολλοί κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν στους μετέπειτα εθνικούς αγώνες, τόσο στη Μικρά Ασία, όσο και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όπου άλλοι τραυματίσθηκαν κι άλλοι έπεσαν για την πατρίδα.
| |||