Μεταλλουργία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην [[Ελλάδα]], η μεταλλουργία [[μόλυβδος|μολύβδου]] και [[άργυρος|αργύρου]] του [[Λαύριο|Λαυρίου]], η οποία λειτούργησε από το β΄ μισό του 19ου αι. έως το [[1989]], υπήρξε το πρώτο βιομηχανικό κέντρο της χώρας. Η μεταλλουργία του [[Λαύριο|Λαυρίου]] συνδέθηκε με πολλές σημαντικές κοινωνικές εξελίξεις στην χώρα. Η Χαλυβουργική ήταν η πρώτη καθετοποιημένη βιομηχανία [[χυτοσίδηρος|χυτοσιδήρου]]–[[χάλυβας|χάλυβα]] της χώρας με υψικαμίνους (που δεν λειτουργούν πλέον) και πλήρες χαλυβουργείο στην [[Ελευσίνα]]. Σήμερα η [[Ελλάδα]] παράγει περί τα 2,5 εκατομμύρια τόνους [[χάλυβας|χάλυβα]] τον χρόνο (στοιχεία [[2006]]) σε πέντε εργοστάσια με ηλεκτρικές καμίνους που χρησιμοποιούν παλαιοσίδηρο (σκραπ) ως πρώτη ύλη ([[Αθήνα]] (2), [[Αλμυρός Μαγνησίας]], [[Βόλος]], [[Θεσσαλονίκη]]). Η [[Ελλάδα]] παράγει περίπου 20.000 τόνους το χρόνο νικέλιο υπό την μορφή σιδηρονικελίου (ΛΑΡΚΟ, [[Λάρυμνα Φθιώτιδας]]). Κατά την περίοδο [[1983]]–[[1991]], η [[Ελλάδα]] παρήγαγε και 45.000 τόνους ανά έτος σιδηροχρώμιο (Ελληνικά Σιδηροκράματα ΑΕ, [[Αλμυρός Μαγνησίας]]). Η [[Ελλάδα]] επίσης παράγει περίπου 160.000 τόνους τον χρόνο [[αργίλιο|αλουμίνιο]] στο εργοστάσιο της «[[Αλουμίνιον της Ελλάδος]]» ([[Άγιος Νικόλαος Διστόμου|Άγιος Νικόλαος Βοιωτίας]]). Τέλος, στην [[Ελλάδα]], υπάρχουν πολλές βιομηχανίες δευτερογενούς κατεργασίας μετάλλων (π.χ. έλαση και διέλαση [[αργίλιο|αλουμινίου]], κ.λπ.). Σημαντικό μεταλλουργικό κέντρο λειτούργησε για πολλές δεκαετίες στο Πυριτιδοποιείο–Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη (ΠΥΡΚΑΛ).