Ρωσική Επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Ρωσική Επανάσταση υπήρξε το φυσιολογικό αποτέλεσμα των κοινωνικών όρων που επέβαλαν στη Ρωσία ο [[Μέγας Πέτρος]] και η [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Β΄]], του απολυταρχικού τσαρικού καθεστώτος, της αποσύνθεσης της αριστοκρατίας και του θεσμού της δουλοπαροικίας. Οι κοινωνικές αντιθέσεις κορυφώθηκαν ήδη από το [[1826]], όταν ξέσπασε η εξέγερση των δεκεμβριστών, οι αρχηγοί της οποίας ([[Πάβελ Πέστελ|Πέστελ]] και [[Κονδράτι Ριλέεφ|Ριλέεφ]]) θανατώθηκαν. Οι ιδέες του [[Ανρί ντε Σεν Σιμόν|Σεν-Σιμόν]], του [[Σαρλ Φουριέ|Φουριέ]], του [[Αλέξανδρος Χέρτσεν|Χέρτσεν]] άρχισαν να επηρεάσουν τη ρωσική διανόηση ([[Μιχαήλ Πετρασέφσκι|Πετρασέφσκι]], [[Νικολάι Τσερνισέφσκι|Τσερνισέφσκι]], [[Νικολάι Ντομπρολιούμποφ|Ντομπρολιούμποφ]]) και σιγά σιγά ιδρύθηκαν διάφορες μυστικές οργανώσεις, ορισμένες από τις οποίες ανέπτυξαν τρομοκρατική δράση, με δολοφονίες πολιτικών προσώπων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του τσάρου [[Αλέξανδρος Β' της Ρωσίας|Αλέξανδρου Β΄]] το [[1881]]. Από το [[1900]] εμφανίζεται ο [[Βλαντιμίρ Λένιν|Λένιν]], ο οποίος ίδρυσε μια εφημερίδα, τη "''Σπίθα''" (''Ίσκρα'') και εξέδωσε το [[1902]] το έργο του "''Τι να κάνουμε;''", στο οποίο έδωσε για πρώτη φορά σαφείς οδηγίες για την αναμενόμενη επαναστατική δράση των μαζών. Εξάλλου ο [[Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος]] του [[1904]] έστρεψε και μεγάλο τμήμα της αστικής τάξης κατά του τσαρικού καθεστώτος και ο τσάρος [[Νικόλαος Β' της Ρωσίας|Νικόλαος Β΄]] φάνηκε ότι δε θα έκανε την παραμικρή παραχώρηση στους αγρότες και τους εργάτες, που κυριολεκτικά είχαν εξαθλιωθεί. Η απόφαση του Τσάρου να λύσει τα προβλήματα του καθεστώτος και να αντιπαλέψει τις ομάδες που τον αντιστρατεύονταν, ρίχνοντας τη χώρα στον Α΄ΠΠ , έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Η ανάπτυξη της Ρωσίας το 1914 δεν της επέτρεπε να ανταπεξέλθειαντεπεξέλθει στις ανάγκες ενός βιομηχανοποιημένου μακροχρόνιου πολέμου. Η έλλειψη μεταφορικών μέσων, η μείωση της παραγωγής, η ανάγκη διαρκούς εφοδιασμού του στρατού και οι δαπάνες των εχθροπραξιών οδήγησαν σε υψηλές ανατιμήσεις των καταναλωτικών αγαθών ενώ οι μισθοί αυξάνονταν με χαμηλότερους ρυθμούς. Επίσης, ελλείψει σωστού εξοπλισμού και ηγεσίας, οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις αναλώνονται σε μάταιες επιθέσεις με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών, που φτάνουν τα 3 εκατομμύρια στις αρχές του 1917. Παράλληλα, αγανάκτηση προκαλεί η διαφθορά μελών της αυλής ενώ και η φιλελεύθερη αριστοκρατία εναντιώνεται στον τσάρο διότι επωφελείται από τον πόλεμο για να αποκαταστήσει λίγο λίγο την απολυταρχία. <ref>Serge Berstein , Pierre Milza, "Ιστορία της Ευρώπης 3 - 1919 έως σήμερα", Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1997</ref>

Η εργατική επανάσταση άρχισε κατά το τέλος του Φεβρουαρίου του [[1917]] στην [[Αγία Πετρούπολη]] με τεράστιες απεργίες και δυναμικές διαδηλώσεις, που αργότερα εξελίχτηκαν σε οργανωμένο επαναστατικό κίνημα. Ο πρόεδρος της τέταρτης Δούμας [[Μιχαήλ Ροντζιάνκο|Ροντζιάνκο]] μαζί με την εκτελεστική επιτροπή του σοβιέτ ζήτησαν την παραίτηση του τσάρου Νικόλαου Β΄, ο οποίος εγκατέλειψε την εξουσία στις [[15 Μαρτίου]] [[1917]], χωρίς ο διάδοχός του δούκας Μιχαήλ ΑλεξάνδροβιτςΑλεξάντροβιτς, να δεχτεί τις ευθύνες του θρόνου. Έτσι ανατράπηκε οριστικά η μοναρχία στη Ρωσία και μαζί της η φεουδαρχική απολυταρχία. Προσωρινά ανέλαβε πρωθυπουργός ο πρίγκιπας Λβοφ, ο οποίος αντιπροσωπεύοντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης διακήρυξε ότι θα συνέχιζε την ένοπλη σύγκρουση με τη [[Γερμανία]] μέχρι την τελική νίκη της Ρωσίας στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο]] και ότι θα εφάρμοζε φιλελεύθερο πολιτικό πρόγραμμα μεταπολεμικά. Οι υποσχέσεις αυτές δεν ικανοποίησαν το λαό, που ανέμενε ριζικές αλλαγές μέσα στις κακουχίες του πολέμου, της πείνας και της εξαθλίωσης. Η προλεταριακή επανάσταση είχε γίνει κοινή συνείδηση και μια αστική φιλελεύθερη δημοκρατία φαινόταν τόσο ξεπερασμένη το 1917, όσο επί τσαρισμού η συνταγματική μοναρχία.

Στο μεταξύ στις [[16 Ιουλίου]] [[1918]] εκτελέστηκε ολόκληρη η αυτοκρατορική οικογένεια, ενώ έκτακτη επιτροπή δημιουργήθηκε για την επιβολή της τάξης που ονομάστηκε Βετσέκα ή Τσεκά και αργότερα Γκεπεού. Οι εύποροι χωρικοί (κουλάκοι) εξεγέρθηκαν, όταν εθνικοποιήθηκαν οι μεταλλευτικές και μεταλλουργικές επιχειρήσεις και ιδρύθηκε το κρατικό μονοπώλιο σταριού. Ο Τρότσκι ανέλαβε τη δημιουργία ενός νέου ισχυρού στρατού για να αντιμετωπιστούν οι εξωτερικοί εχθροί. Η [[εκστρατεία της Κριμαίας]] που οργάνωσαν οι Άγγλοι και οι Γάλλοι το Δεκέμβριο του [[1918]] απέτυχε πλήρως (σ` αυτήν συμμετείχαν και Έλληνες). Ο ναύαρχος [[Αλέξανδρος Κολτσάκ|Κολτσάκ]] εξάλλου ανέλαβε το Σεπτέμβριο του 1918 τον αγώνα των αντεπαναστατών (Λευκών), που όμως δεν κατόρθωσαν να γίνουν αγαπητοί στους αγρότες, γιατί ταυτίζονταν με τους τσαρικούς. Παρόλα αυτά όμως κατόρθωσε να πλησιάσει το [[Βόλγας|Βόλγα]] κατά το Μάρτιο και Απρίλιο του [[1919]]. Το Φεβρουάριο όμως του [[1920]] δικάστηκε και τουφεκίστηκε. Στη δύση αφετέρου ο στρατηγός Γιούντενιτς με τη βοήθεια του αγγλικού στόλου και των Φινλανδών απειλούσε την Πετρούπολη, μέχρις ότου ο Τρότσκι κατάφερε να τον εξουδετερώσει. Άλλες αντεπαναστατικές ενέργειες από τους Ντενίκιν και Βράγκελ εξουδετερώθηκαν τελικά. Ο εμφύλιος πόλεμος φάνηκε πως είχε λήξει μόλις τον Οκτώβριο του [[1920]], οπότε η επανάσταση αποδύθηκεαποδόθηκε στην οικονομική ανασύνταξη και αναδιοργάνωση με σοσιαλιστικές αντιλήψεις.

* [http://expeditionchannel.fireradio.tk/w1/index.php/%CE%97_%CE%A1%CE%A9%CE%A3%CE%A3%CE%99%CE%91_%CE%9A%CE%91%CE%99_%CE%9F_%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%95%CE%9C%CE%9F%CE%A3_%CE%94%CE%97%CE%9B%CE%A9%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3_%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A5 ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΡΩΣΣΙΑΡΩΣΙΑ - EXPEDITION CHANNEL WIKI]