Φεουδαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΟΗ '''Φεουδαλισμόςφεουδαρχία''' (ή '''φεουδαλισμός''') ήταν ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα που μορφοποιείται τελειωτικά, ως ολοκληρωμένο σύστημα, γύρω στον 11ον αιώνα<ref>Βασίλης Φίλιας, Τα κοινωνικά συστήματα: «Το φεουδαρχικό σύστημα» Κεφ. ΙΙΙ σελ.68-149, εκδ. Νέα Σύνορα, 1978</ref> που επικράτησε ιδίως στα δυτικοευρωπαϊκά κράτη που προήλθαν από τη διάλυση της Καρολίγγειας αυτοκρατορίας. Τα [[Φέουδο|φέουδα]] έχουν τις ρίζες του στην τελευταία περίοδο της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]] (μολονονότιμολονότι πολλοί εντοπίζουν στοιχεία φεουδαλισμού στην Αίγυπτο, στην Ιαπωνία<ref> Παγκόσμια Ιστορία, τόμ. Α΄ σ..350 εκδ. Αθηνών 1990 «Η μεσαιωνική Ιαπωνία συνυφάνθηκε με τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας, που ανώτατος εκπρόσωπος της ήταν ο Σογκούν (στρατηγός που δαμάζει τους βαρβάρους) που διατηρούσε μια τυπική εξάρτηση από τον αυτοκράτορα και ανώτατη επίλεκτη τάξη οι Σαμουράι»</ref> κ.α.) και στις λεγόμενες βαρβαρικές επιδρομές.Γενικά μπορουμεμπορούμε να χωρίσουμε τον φεουδαλισμοφεουδαλισμό σε τριατρία σταδιαστάδια: το σταδιοστάδιο της προσφοραςπροσφοράς φορου σε εργασια, προιοντα και χρηματος δεν υπαρχει κατ' αναγκη χρονικη σειρα στα τρια διαδορετικά είδη φεουδαλισμού ενω ρόλο στο ποιό υπερισχύει παίζουν και οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας

Η ουσιαστική διάκριση μεταξύ των αγροτών δεν ήταν η τυπική κοινωνική θέση αλλά η οικονομική, που αφορούσε την έκταση της γης τους, την πλεονάζουσα συγκομιδή και τις φορολογικές υποχρεώσεις. Συχνά, οι υποχρεώσεις έναντι των αρχόντων ήταν οι ίδιες για τους ελεύθερους και τους τυπικά δουλοπάροικους.<ref>{{Harvnb|Nicholas|2007|p=429}}</ref>

Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του χωροδεσπότη έρχονται από την παραγωγή που βγάζει η γη του, αλλά και ενοίκια, φορολογία, διόδια και επιβολή προστίμων. Παράλληλα, επιβάλλουν και μονοπώλιο σε μέσα παραγωγής όπως οι μύλοι, φούρνοι και πατητήρια που του ανήκουν.<ref>{{Harvnb|Μπενβενίστε|2007|p=144}}</ref> Είναι τόσο μεγάλη η σημασία αυτού του μονοπωλίου, που βλέπουμε πολυάριθμες εξεγέρσεις εναντίον των χωροδεσποτικών φούρνων αλλά και την καταστροφή των αγροτικών μύλων από τους άρχοντες.<ref>{{Harvnb|Le Goff|1993|p=420}}</ref>

Βαθμιαία οι χωροδεσπότες αντιλήφθηκαν ότι μπορούσαν να ενισχύσουν την εκμετάλλευση της περιουσίας τους βελτιώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης των υποτελών τους, ευνοώντας την αύξηση του πληθυσμού ή επιτρέποντας μερική αυτονομία στην αγροτική παραγωγή.<ref>{{Harvnb|Γαγανάκης|1999|p=47}}</ref>