Φεουδαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 33:
Βαθμιαία οι χωροδεσπότες αντιλήφθηκαν ότι μπορούσαν να ενισχύσουν την εκμετάλλευση της περιουσίας τους βελτιώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης των υποτελών τους, ευνοώντας την αύξηση του πληθυσμού ή επιτρέποντας μερική αυτονομία στην αγροτική παραγωγή.<ref>{{Harvnb|Γαγανάκης|1999|p=47}}</ref>
Στη διάρκεια του 11ου και 12ου αιώνα, ένα απελευθερωτικό ρεύμα που βελτιώνει τη νομική υπόσταση των αγροτών, με την αντικατάσταση των αγγαρειών από ένα φόρο και την παροχή χαρτών που καθόριζαν ένα σταθερό ποσό για κυριότερες οφειλές. Τον 12ο αιώνα οι άρχοντες ίδρυσαν πόλεις και χωριά στα οποία παρείχαν χάρτες δικαιωμάτων.<ref>{{Harvnb|Nicholas|2007|p=425-426}}</ref>
Νέες αγροτικές τεχνικές και εργαλεία, εκχερσώσεις, και νέες καλλιέργειες, έφεραν μια τεχνολογική πρόοδο που προκάλεσε κοινωνιολογικές ανακατατάξεις στην αγροτική ύπαιθρο. Η αυξημένη παραγωγή και η κερδοφορία που έφερε η πρόοδος οδήγησε σε διάκριση μεταξύ των καλλιεργητών που χρησιμοποιούσαν τα νέα μέσα παραγωγής και τους απλούς χειρώνακτες καλλιεργητές/ <ref>{{Harvnb|Γαγανάκης|1999|p=48-50}}</ref> Όπως σημειώνει ο Le Goff, οι laboratores, η παραγωγική τάξη, δεν περιλαμβάνει το σύνολο των αγροτών ή και των
Οι γαιοκτήμονες είχαν αντικαταστήσει τις αγγαρείες με χρηματικές απαλλαγές, και με τα χρήματα αυτά μίσθωναν εργάτες για την εκμετάλλευση των αγρών τους και την προμήθεια καλύτερης ποιότητας προϊόντων. Η απαλλαγή
Κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα τα ενοίκια σε είδος πάγωσαν και το κόστος ζωής μειώθηκε. Έτσι οι αγρότες μπορούσαν κι αυτοί να αποκτήσουν καταναλωτικά αγαθά που παρήγαγαν οι [[βιοτεχνία|βιοτεχνίες]]. Με την αύξηση του πληθυσμού και τα κληρονομικά έθιμα, στα τέλη του 13ου αιώνα σε πολλές περιοχές υπήρχαν ακτήμονες ή απλά μια κατώτερη αγροτική τάξη που αναγκάζονταν να ενοικιάζει την εργατική της δύναμη, ρίχνοντας νερό στον μύλο της ανταλλακτικής οικονομίας.<ref>{{Harvnb|Nicholas|2007|p=428}}</ref>
Η αγροτική παραγωγή αυξήθηκε τόσο που μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες μεγάλων πόλεων. Η ζήτηση για τρόφιμα στις αγορές των πόλεων σε συνδυασμό με τον πληθωρισμό συνέβαλε στη διάλυση της οικονομικής δομής που ήταν προσανατολισμένη στην αυτοκατανάλωση. Οι αγρότες που ήταν πλέον περισσότερο ελεύθεροι, δεν παρήγαγαν μόνο για την δική τους επιβίωση αλλά και για την [[αγορά]]. Οι κύριοι ωφελημένοι από την [[χρήμα|εγχρήματη]] οικονομία ήταν οι έμποροι και οι τεχνίτες. Ιδίως οι τελευταίοι, άρχισαν να πωλούν το πλεόνασμα της παραγωγής τους, που μέχρι πριν προορίζονταν μόνο για τοπική χρήση στην υπηρεσία του άρχοντα. Μέσα στον 12ο αιώνα αποδεσμεύτηκαν από την φεουδαρχική εξάρτηση και γνώρισαν άνθηση ως αυτόνομος τομέας.
Στις πόλεις, οι καταναλωτικές ανάγκες των φεουδαρχών και η μεγάλη προσφορά εργασίας ήταν η κινητήρια δύναμη για την παραγωγή σημαντικών ποσοτήτων βιοτεχνικών προϊόντων με σημαντικούς τομείς την αμπελουργία και την υφαντουργία. Η εξειδίκευση στην υφαντουργία έφερε και μια, ανεξάρτητη από τη φεουδαρχική εξουσία, συντεχνιακή οργάνωση. Ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στους τεχνίτες και τους καταναλωτές αναδείχθηκαν οι έμποροι (mercatores). Γρήγορα και αυτοί οργανώθηκαν σε επαγγελματικές αδελφότητες με σκοπό την αλληλοβοήθεια. Στη διάρκεια του 12ου αιώνα, ορισμένοι σχολιαστές θεωρούν τους mercatores ως μια νέα τάξη δίπλα στο τριμερές σχήμα.<ref>{{Harvnb|Γαγανάκης|1999|p=55}}</ref>
▲Οι γαιοκτήμονες είχαν αντικαταστήσει τις αγγαρείες με χρηματικές απαλλαγές, και με τα χρήματα αυτά μίσθωναν εργάτες για την εκμετάλλευση των αγρών τους και την προμήθεια καλύτερης ποιότητας προϊόντων. Η απαλλαγή δουλοπάροικων από την αγγαρεία λοιπόν οφειλόταν στις δομικές αλλαγές που είχαν συντελεστεί στην οικονομία. Τον 12ο αιώνα η δουλοπαροικία είχε καταργηθεί σε πολλές περιοχές τις οποίες είχαν υπό τον έλεγχό τους μεγάλοι γαιοκτήμονες.<ref>{{Harvnb|Nicholas|2007|p=427}}
== Δείτε επίσης ==
| |||