Η περιοχή είχε κατοικηθεί ήδη από την εποχή του Βιλλανοβιάνου πολιτισμού. Κατά την [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκή εποχή]] στην περιοχή εγκαθίστανται έποικοι με σκοπό την αγροτική εκμετάλλευση χωρίς όμως να δημιουργήσουν έναν οικισμό. Η αρχή του οικισμού ανάγεται στον πρώιμο μεσαίωνα, όταν θεμελιώθηκε η μονή της Παναγίας (''Pieve di Santa Maria''), υποθέτεται ότι χτίστηκε το [[752]] από τον βασιλιά των [[Λομβαρδοί|ΛονγγομπάρδωνΛογγομβάρδων]] Αστόλφο (''Astolfo''). Γύρο από την μονή άρχισε να αναπτύσσεται ο οικισμός που ήδη τον 10ο αιώνα αναφέρεται ως κάστρο. Τον 12ο αιώνα θα περάσει στις κτήσεις της [[Ματθίλδη της Κανόσα|Ματθίλδης της Κανόσα]] η οποία θα το δωρίσει στην εκκλησία το [[1115]]. Το [[1331]] θα περάσει κάτω από την Μόντενα και θα γίνει φέουδο της οικογένειας Πίο (''Pio'') που γίνονται ευγενείς. Ο πρώτος, χρονολογικά, της οικογένειας ήταν ο Μανφρέντο Α' Πίο (''Manfredo I Pio''), ο οποίος το [[1332]] θα περικλείσει τον αρχικό οικισμό με τείχη και πύργους. Το [[1367]] θα αναλάβουν την διακυβέρνηση του Κάρπι οι εγγονοί του Μανφρέντο Α'Α΄, Τζιμπέρτο και Μαρσίλιο (''Giberto'' και ''Marsiglio''), που λόγολόγω τοντων κακών σχέσεων που είχαν μεταξύ τους χωρίσανεχώρισαν την πόλη σε δύο αυτόνομες περιοχές που διοικούσαν ξεχωριστά. Το [[1389]] το Κάρπι, επανενωμένο πλέον, θα περάσει υπό τον ΜέρκοΜάρκο Α'Α΄ Πίο (''Marco I Pio'') ο οποίος θα επεκτείνει τα εδάφη του φέουδου παρόλεςπαρ' όλες τις προστριβές με τον [[Οίκος των Έστε|οίκο των Έστε]] που διοικούσαν όλη την περιοχή. Το [[1411]] θα αναλάβει ο Γκαλάσο Β' (''Galasso II'') που στα μέσα του '400 θα δημιουργήσει την κεντρική πλατεία, μία από τις μεγαλύτερες της Ιταλίας, ενώ ο Αλμπέρτο Γ'Γ΄ Πίο (''Alberto III Pio''), που θα τον διαδεχτεί θα μετατρέψει το αρχικό φρούριο σε κάστρο κατοικία ευγενών. Το [[1514]] η αρχική μονή, γνωστή με το όνομα Σάγκρα (''Sagra''), θα ανακαινιστεί και θα πάρει την σημερινή της μορφή. Για ένα μικρό διάστημα, από το [[1525]] μέχρι το [[1527]], θα υπάρξει Ισπανική κτήση ενώ το [[1530]] θα προσαρτηθεί στις κτήσεις του οίκου των Έστε της [[Φερράρα]]. Το [[1535]] θα γίνει [[Πριγκιπάτο]] και το [[1627]] θα του δοθεί ο τίτλος της πόλης. Θα ακολουθήσει μία περίοδος παρακμής λόγο μιας σειράς καταστροφών. Στις 11 Δεκεμβρίου του [[1860]] θα ενωθεί με το [[Βασίλειο της Σαρδηνίας]] και ένα χρόνο αργότερα θα περάσει στο [[Βασίλειο της Ιταλίας]]. Στα τέλη του 19ου αιώνα θα ξεκινήσει η εκβιομηχάνιση του Κάρπι και θα κατεδαφιστούν τα τείχη του και οι πόρτες εισόδου της πόλης για να αφήσουν χώρο για τα εργοστάσια. Κατά τον δεύτερο[[ΒΠΠ|Δεύτερο παγκόσμιοΠαγκόσμιο πόλεμοΠόλεμο]] στον οικισμό ΦόσολιΦόσσολι (''Fossoli'') οι Γερμανοί θα δημιουργήσουν φυλακή[[Στρατόπεδα συγκέντρωσης Φόσσολι - Μπολτσάνο|στρατόπεδο συγκέντρωσης/διαμεταγωγής]] για την συγκέντρωση των συλληφθέντων πριν σταλούν στα κυρίως στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μετά το τέλος του πολέμου το Κάρπι θα γνωρίσει οικονομική ανάπτυξη κυρίως χάρη στην κλωστοϋφαντουργική βιομηχανία που θα το μετατρέψει σε ένα από τα σημαντικότερα Ιταλικά κέντρα αυτής της βιομηχανίας.
