Κωνσταντίνος Δεμερτζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 38:
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] και σπούδασε στη [[Νομική Σχολή Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|πανεπιστήμιο των Αθηνών]], από την οποία αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1896. Στη συνέχεια μετέβη στο [[Μόναχο]] όπου και παρέμεινε επί μια τριετία. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ξεκίνησε τη δικηγορία με επιτυχία. Το 1904 έγινε υφηγητής του ρωμαϊκού δικαίου διδάσκοντας επί τετραετία. Το 1910, εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής [[Εκλογική περιφέρεια Αττικής και Βοιωτίας|Αττικοβοιωτίας]] με το [[κόμμα των Φιλελευθέρων]] στις [[Ελληνικές εκλογές Νοεμβρίου 1910 (Αναθεωρητική)|εκλογές της Β' Αναθεωρητικής Βουλής]] που διεξήχθησαν στις 28 Νοεμβρίου του 1910, συμβάλλοντας τα μέγιστα λόγω των γνώσεών του στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911. Κατέχοντας πολύ καλά τα του δικαστικού σώματος, τάχθηκε υπέρ της αναστολής της ισοβιότητας των δικαστών, θεωρώντας πως μόνο έτσι θα αναστηλωνόταν και θα αναδημιουργούνταν ο [[Άρειος Πάγος]].
== Πρώτη περίοδος πολιτικής δράσης (1912 - 1928) ==
Στις επόμενες [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1912|εκλογές στις 11 Μαρτίου 1912]], εκλέχθηκε επίσης βουλευτής και το 1913 διαδέχθηκε τον [[Νικόλαος Στράτος|Νικόλαο Στράτο]] στο Υπουργείο των [[Υπουργείο Ναυτικών|Ναυτικών]] της [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910|κυβέρνησης Βενιζέλου]], όπου και παρέμεινε για ένα περίπου έτος. Υπουργός όμως των Ναυτικών έγινε επίσης και δεύτερη φορά επί [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1917|κυβερνήσεως Αλέξανδρου Ζαΐμη το 1917]].
Το 1924 μαζί με άλλους πολιτικούς της εποχής, ίδρυσε το «Ενωτικό Προοδευτικό Κόμμα», στο οποίο ανακηρύχθηκε και αρχηγός. Η ζωή του κόμματος αυτού ήταν βραχύτατη.
Ο αξιωματικός [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|Θεόδωρος Πάγκαλος]] ανέλαβε την εξουσία τον Ιούνιο του 1925, και διέλυσε την Βουλή τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 1926, μετά την παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας [[Παύλος Κουντουριώτης|Παύλου Κουντουριώτη]], ο οποίος διαμαρτυρόταν για τις αυθαιρεσίες της κυβέρνησης Παγκάλου, ο Δεμερτζής υποδείχθηκε, σχεδόν απ΄ όλα τα τότε κόμματα, ως κοινός υποψήφιος για να τον διαδεχτεί. Τα δημοκρατικά κόμματα ζήτησαν τελικά αποχή, χωρίς όμως αποτέλεσμα, ενώ και ο Δεμερτζής δεν έτυχε υποστήριξης. Ο Πάγκαλος εξελέγη άνετα [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας]], λαμβάνοντας 782.589 ψήφους έναντι 56.126 του Δεμερτζή.
==Πρωθυπουργία==▼
Μετά την πτώση της δικτατορίας του Παγκάλου, στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1926|εκλογές στις 7 Νοεμβρίου του 1926]], εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών.
Το 1928, ανέλαβε τη θέση του καθηγητή οικογενειακού δικαίου στην Νομική Σχολή των Αθηνών. Από το έτος αυτό και μέχρι το 1935, παρέμεινε μακριά από κάθε ανάμιξη με την πολιτική, περιοριζόμενος στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα.
▲== Πρωθυπουργία (1935 - 1936) ==
Το 1935 και μετά την [[παλινόρθωση]] της [[Βασιλεία στην Ελλάδα|Βασιλείας στην Ελλάδα]], ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής ως ευρισκόμενος πλέον υπεράνω των πολιτικών κομμάτων της εποχής, κλήθηκε από τον Βασιλέα [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιο Β΄]] να αναλάβει Πρωθυπουργός και να σχηματίσει τελικώς την "''[[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δεμερτζή 1935|άχρουν κυβέρνηση]]''", διαδεχόμενος τον [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεώργιο Κονδύλη]]. Έτσι στις 30 Νοεμβρίου του 1935 ορκίσθηκε Πρόεδρος της Κυβέρνησης κρατώντας για τον εαυτόν του το υπουργείο των [[Υπουργείο Εξωτερικών (Ελλάδα)|Εξωτερικών]]. Κύριο έργο της κυβέρνησης του, ήταν η [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1936|διενέργεια εκλογών]], οι οποίες και έγιναν στις 26 Ιανουαρίου 1936, με αποδεδειγμένη παραδειγματική τάξη. Την επομένη των εκλογών ο Δεμερτζής, έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του Βασιλέως, πλην όμως επειδή όλες οι προσπάθειες συνεννοήσεων που έγιναν με τους πολιτικούς αρχηγούς για σχηματισμό κυβέρνησης απέτυχαν, σύμφωνα με το τότε σύνταγμα, ο Βασιλεύς κατέφυγε και πάλι στον Δεμερτζή προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση και στη συνέχεια να κριθεί από το Κοινοβούλιο με λήψη [[Ψήφος εμπιστοσύνης|ψήφου εμπιστοσύνης]]. Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβε. Το πρωί της 13ης Απριλίου 1936, ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής άφησε την τελευταία του πνοή από [[ανακοπή καρδιάς]]. Τη θέση του ανέλαβε, ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος του κόμματός του και πρώην [[Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης της Ελλάδας|αντιπρόεδρος]] της κυβέρνησή του, [[Ιωάννης Μεταξάς]].
| |||