Ελληνικά μουσικά όργανα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 2:
 
==Κατηγορίες οργάνων στην κλασική αρχαιοελληνική και βυζαντινή περίοδο==
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι ταξινόμησης των μουσικών οργάνων της κλασικής αρχαιοελληνικής περιόδου. Βάσει της σύγχρονης ορολογίας των μουσικολόγων του 20ού αιώνα Έριχ φον Χόρνμπόστελ (Erich von Hornbostel) και [[Κουρτ Ζακς]] (Kurt Sachs) τα μουσικά όργανα διαιρούνται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες, τα [[χορδόφωνα]] ή [[έγχορδα]], τα [[αερόφωνα]] ή πνευστά, τα [[μεμβρανόφωνα]] και [[ιδιόφωνα]] ή κρουστά<ref>Παπαοικονόμου-Κηπουργού Κ. 2003, σ. 105.</ref> Οι ίδιες κατηγορίες απαντώνται και στα μουσικά όργανα της κλασικής περιόδου, που συνόδευαν [[θρησκεία|θρησκευτικές]] ή κοσμικές εκδηλώσεις.
 
Τα χορδόφωνα είναι τα όργανα που διαθέτουν [[χορδή|χορδές]], προσαρμοσμένες σε [[ηχείο]]. Η διέργεση των χορδών παράγει συγκεκριμένο ήχο και στην [[αρχαία Ελλάδα]] υπάρχουν αναφορές μόνο για νυκτά έγχορδα όργανα. Τούτη η μείζων κατηγορία με τη σειρά της υποδιαιρείται σε τρεις ομάδες, τα έγχορδα της οικογένειας της [[λύρα]]ς και της [[κιθάρα]]ς, τα πολύχορδα έγχορδα, όπως είναι οι [[άρπα|άρπες]] και τα [[ψαλτήριο|ψαλτήρια]] και τα έγχορδα της οικογένειας του [[λαούτο|λαούτου]], με βραχίονα<ref>Παπαοικονόμου-Κηπουργού Κ. 2003, 106.</ref>.
 
Τα αερόφωνα με τη σειρά τους είναι όργανα που παράγουν ήχο με το εμφύσημα του μουσικού σε ένα σωλήνα. Τα αερόφωνα ως μείζων κατηγορία υποδιαιρούνται σε δύο ομάδες. Σε εκείνα που δε διαθέτουν επιστόμιο<ref>Το σημείο στο οποίο εφαρμόζει το στόμα του ο μουσικός, προκειμένου να φυσήξει στο όργανο και να προκαλέσει ταλάντωση της στήλης αέρος μέσα στον σωλήνα. Τούτη η ταλάντωση έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ήχου.</ref με ανοικτό ή κλειστό άκρο και εκείνα που διαθέτουν επιστόμιο είναι είναι [[Αυλός|αυλοί]] με γλωττίδες ή [[Σάλπιγγα|σάλπιγγες]] με επιχείλιο επιστόμιο<ref>Παπαοικονόμου-Κηπουργού Κ. 2003, ''ό.π.'', σ. 106.</ref>.
 
Εντέλει τα κρουστά, δηλαδή τα μεμβρανόφωνα, μαζί με τα ιδιόφωνα διαδραμάτισαν τον δικό τους ρόλο στην αρχαία ελληνική μουσική. Το σημαντικότερο μεμβρανόφωνο που απαντάται στην αρχαία Ελλάδα είναι το [[τύμπανο]], ενώ στα ιδιόφωνα συμπεριλαμβάνεται το [[σείστρο]], τα [[κρόταλα]] και τα [[κύμβαλα]]<ref>Παπαοικονόμου-Κηπουργού Κ. 2003, σσ. 129-130.</ref>.
 
Σε ό,τι αφορά στη βυζαντινή περίοδο τα όργανα ως προς τον τρόπο παραγωγής του ήχου διατηρούν τις τρεις μείζονες κατηγορίες που αναφέρθηκαν, αλλά παρατηρείται περιορισμός στη χρήση τους κυρίως στις επικράτειες του παραεκκλησιαστικού, του κοσμικού και του βυζαντινού στρατού .