Γιάνε Σαντάνσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 39:
==Κληρονομιά==
Στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ο Σαντάνσκι θεωρείται εθνικός ήρωας και μία από τις επιφανέστερες επαναστατικές μορφές του 20ού αιώνα. Επικρατούσα άποψη στη χώρα μεταξύ των ειδικών στην ιστορία του τοπικού επαναστατικού κινήματος, όπως ο ακαδημαικός Καταρτζίεφ, είναι ότι ο πολιτικός σεπαρατισμός του Σαντάνσκι αντιπροσώπευε μια μορφή πρώιμου Μακεδονικού εθνικισμού, προσθέτοντας όμως ότι εκείνη την εποχή ήταν μόνο ένα πολιτικό φαινόμενο χωρίς [[εθνοτισμός|εθνοτικό]] χαρακτήρα. Σήμερα ο Σαντάνσκι είναι ένα από τα ονόματα που αναφέρονται στον εθνικό ύμνο της ΠΓΔΜ. Στη Βουλγαρία το κομμουνιστικό καθεστώς εκτιμούσε το Σαντάνσκι λόγω των σοσιαλιστικών ιδεών του και τον τίμησε μετονομάζοντας την πόλη Σβέτι Βραχ σε Σαντάνσκι το 1949. Τα χρόνια μετά την Πτώση του Κομμουνισμού μερικοί δεξιοί Βουλγαρικοί ιστορικοί έχουν επιδιώξει να ακυρώσουν τη φήμη του.
==Μελένικο==
Το 1913 ο Σαντάνσκι μαζί με τους δικούς του στρατιώτες μπήκαν στο Μελένικο στις 25 Ιουνίου και εκτέλεσαν τον επίσκοπο Αιμιλιανό και όσους είχαν βοηθήσει τα αντάρτικα ελληνικά (250 άτομα , βασανίζοντας τους και μετά τους εκτελούσαν.Ο αρχηγός τους όμως Γάιος Λαζάρου Αφού η πόλη καταλήφθηκε από τον Έλληνα αξιωματικό Δελαγραμμάτικα, το βράδυ της Τρίτης,30 του Ιούλη έκανε επίθεση όμως δεν μπόρεσε να την καταλάβει καθώς το Σώμα Ευζώνων και οι στρατιώτες του Γενικού Επιτελείου Στρατού κατάφεραν να μην πάρει ο Σαντάνσκι το Μελένικο. Την 5η Αυγούστου του 1913 όμως οι Έλληνες ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους. Όμως ο Γάιος Λαζάρου με άνδρες του Μελένικου έβαλαν εκρηκτικά και ρίχνοντας το κρασί που είχαν στις τρυπητές στους δρόμους.
==Παραπομπές==
| |||