Τέμενος του Προφήτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
αρχή με μετάφραση από αγγλικά |
μ στα αραβικά |
||
Γραμμή 3:
Το '''Τέμενος του Προφήτη''' ή '''Μασγίντ αλ-Ναμπαουί''' ([[αραβικά]]: المسجد النبوي) είναι [[τζαμί|μουσουλμανικό τέμενος]] στη [[Μεδίνα]] το οποίο κατασκευάστηκε από το προφήτη του Ισλάμ [[Μωάμεθ]]. Είναι το δεύτερο πιο ιερό τέμενος για το Ισλάμ (το πρώτο είναι το [[Μασγίντ αλ-Χαράμ]] στη [[Μέκκα]]). Είναι το δεύτερο τζαμί το οποίο κατασκευάστηκε και είναι ένα από τα μεγαλύτερα στο κόσμο. Μετά την επέκτασή του επί βασιλείας του [[Ουαλίντ Α']] (705-715) περιλαμβάνει επίσης τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης του Μωάμεθ και μουσουλμάνων ηγετών [[Αμπού Μπακρ]] και [[Ουμάρ]].<ref name=Syed>{{Cite book| publisher = Penerbit UTM| isbn = 9789835203732| last = Ariffin| first = Syed Ahmad Iskandar Syed| title = Architectural Conservation in Islam : Case Study of the Prophet's Mosque| year = 2005| pages=88–89,109}}</ref>
Αρχικά, ο χώρος είναι δίπλα στην οικία του Μωάμεθ, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί μετά την [[εγίρα]] (μετανάστευση) στη Μεδίνα το 622. Συμμετείχε στο έργο της ανοικοδόμησης. Το αρχικό τζαμί ήταν ανοικτό. Το βασικό σχέδιο του κτιρίου έχει υιοθετηθεί από κτίρια τζαμιών σε όλο το κόσμο. Το τεμένος ήταν επίσης κοινοτικό κέντρο, δικαστήριο και θρησκευτικό σχολείο. Υπήρχε μια ανυψωμένη πλατφόρμα για όσους δίδασκαν το [[κοράνι]]. Μετέπειτα μουσουλμάνοι ηγέτες το επέκτειναν και το διακόσμησαν. Το 1909 έγινε το πρώτο μέρος στην [[Αραβική Χερσόνησος|αραβική χερσόνησο]] το οποίο απέκτησε ηλεκτρικό φωτισμό.<ref>[http://www.suhuf.net.sa/2001jaz/jul/3/ec19.htm
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του χώρου είναι ο Πράσινος Θόλος στη νοτιοανατολική γωνία του τεμένους,<ref name=Peterson>{{Cite book| publisher = Routledge| isbn = 9780203203873| last = Petersen| first = Andrew| title = Dictionary of Islamic Architecture| date = 2002-03-11|page=183}}</ref> αρχικά η οικία της Αϊσά,<ref name=Syed/> όπου βρίσκεται ο τάφος του Μωάμεθ. Το 1279 ένας ξύλινος θόλος κατασκευάστηκε πάνω από το τάφο ο οποίος στη συνέχεια ξαναχτίστηκε και ανακαινίστηκε πολλές φορές στο τέλος το 15ου αιώνα και μία φορά το 1817. Ο θόλος στη συνέχεια βάφτηκε πράσινος το 1837 και στη συνέχεια έγινε γνωστός ως ο Πράσινος Θόλος.<ref name=Syed/>
| |||