Δρόγη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Δρόγη''' είναι ο όρος που συνδέεται με τα φαρμακευτικά κυρίως [[φυτό|φυτά]], αλλά συχνά και με εκείνα που έχουν κάποια άλλη χρήση, καθώς και με τα αντίστοιχα ζωικής προέλευσης ηή [[ορυκτά]]. Δρόγη είναι το μόνο μέρος του φυτικού η ζωικού οργανισμού, π.χ. [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]], η φλοιός, η σπέρματα, η άλλο όργανο του φυτού η ζώου, που χρησιμοποιείται για την θεραπευτική η άλλη δράση του. Επίσης δρόγες χαρακτηρίζονται τα εκκρίματα, είτε παθολογικά είτε φυσιολογικά όπως για παράδειγμα οιη [[ρητίνη]] καθώς και τα προϊόντα εκχύλισης. Στις δρόγες είναι συγκεντρωμένες εκείνες οι ουσίες στις οποίες οφείλεται η δράση του φυτού.

Η δρόγη διαφέρει από την έννοια [[φάρμακο]]. Ως φάρμακο χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε χημική ουσία η προϊόν, το οποίο παρουσιάζει φαρμακολογικές ιδιότητες και επομένως είναι σε θέση να προκαλέσει μεταβολές σε φυσιολογικές λειτουργίες οργανικών η βιοχημικών συστημάτων.

Για παράδειγμα στα φύλλα της Digitalis purpurea θεωρούνται ως δρόγες, ένα από τα βασικά του συστατικά, η διγιταλίνη, θεωρείτεθεωρείται φάρμακο. Το ίδιο συμβαίνει και με το [[όπιο]]. Το όπιο είναι δρόγη, αλλά η μορφίνη (βασικό συστατικό) του οπίου, είναι φαρμακευτική ουσία με πολλαπλές δράσεις, κυρίως στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Η συλλογή δρογών γίνεται είτε από αυτοφυή φυτά είτε από καλλιέργειες. Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει ο χρόνος της συλλογής, έτσι ώστε να επιλέγειεπιλεγεί η χρονική στιγμή κατά την οποία, το φυτό περιέχει το μεγαλύτερο ποσοστό των επιθυμητών συστατικών. Κατά γενικό κανόνα τα φύλλα συλλέγονται πριν την ανθοφορία, τα [[άνθος|άνθη]] πριν να αρχίσουν να μαραίνονται, οι [[καρπός|καρποί]] όταν είναι ώριμοι, τα σπέρματα όταν ξηραίνεται το φυτό, οι ρίζες εκτός παίζει σημαντικό ρόλο και η ώρα της ημέρας. Για παράδειγμα, τα άνθη του γιασεμιού πρέπει να συλλέγονται πριν βγει ο ήλιος γιατί μετέπειτα χάνεται το άρωμά τους.

Επίσης πολύ βασικός παράγοντας είναι το [[κλίμα]] και μικρόκλιμα κάθε περιοχής, καθώς απρόβλεπτες μεταβολές τους, μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά και καθοριστικά τα συστατικά των φυτών. Με την βοήθεια ποιοτικών και ποσοτικών ελέγχων κατά διαφορετικές περιόδους, στην παρουσία των επιθυμητών συστατικών, μπορεί να καθοριστεί με μεγάλη ακρίβεια ο χρόνος της συλλογής, στον οποίο φυσικά παρουσιάζεται και η μεγαλύτερη συγκέντρωση του συστατικού.

Η διαδικασία της αποξήρανσης[[αποξήρανση]]ς γίνεται εύκολα και απλά, συνήθως σε σκιερό και καλά αεριζόμενο μέρος και στον ήλιο, αφού απλωθούν πάνω σε σκιερό καλά αεριζόμενο μέρος και στο ήλιο, αφού απλωθούν πάνω σε σχάρες. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα χρήσης κλιβάνων για μικρές ποσότητες, μειώνοντας την πίεση και τέλος με ειδικές συσκευές, τους λυοφιλοποιητές, οπού γίνεται χρήση πολύ χαμηλών θερμοκρασιών (έως και -85 βαθμών Κελσίου) και χαμηλής, ελεγχόμενης πίεσης. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται λυοφιλοποίηση κατά την διάρκεια της οποίας, η υγρασία της δρόγης, μετατρέπεται σε πάγο,ο οποίος λόγω της πολύ χαμηλής πίεσης εξαχνώνεται η με αλλά λόγια περνάμε αμέσως από την υγρή στην αέρια φάση.

σταθεροποίησηΣταθεροποίηση ονομάζεται η διαδικασία απενεργοποίησης των [[ένζυμο|ενζύμων]] της δρόγης, γιατί πολλές φορές η ενεργοποίησή τους, λόγω της παρουσίας της υγρασίας, θεωρείτεθεωρείται επιβλαβής, όσο αναφορά την αλλοίωση των συστατικών που θέλουμε να απομονώσουμε. Η σταθεροποίηση και όχι αναστολή της δράσης των ανεπιθύμητων ένζυμων. Από την διαδικασία της σταθεροποίησης απέχουν τα αρωματικά φυτά, γιατί οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες θα απομάκρυναν με εξάτμιση τις αρωματικές ουσίες καθώς επίσης και για τις δρόγες που τα συστατικά τους καταστρέφονται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

Κατά την εκχύλιση η δρόγη αναμειγνύεται με κρύο, θερμό έως και βράζοντα [[διαλύτης|διαλύτη]]. Το τελικό μείγμα αφήνεται να παραμείνει και μετά αποχωρίζουμε την δρόγη με διήθηση. Το υπόλειμμα που παίρνουμε ονομάζεται εκχύλισμα. Στην διαδικασία της εκχύλισης είναι βασική η επιλογή του διαλύτη. Ο διαλύτης θα πρέπει να διαλύει τις ουσίες που μας ενδιαφέρουν. Σαν διαλύτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί το νερό, όταν φυσικά μας ενδιαφέρουν υδροδιαλύτες ουσίες. Επίσης είναι γνωστό ότι η αλκοόλη που περιέχει 20% νερό, παραλαμβάνει σχεδόν όλες τις ουσίες ενός φυτού. Τα πιο συνηθισμένα αλκοολούχα εκχυλίσματα, είναι τα βάμματα τα οποία διατηρούνται αρκετούς μήνες σε αντίθεση με τα υδατικά.

Για την λήψη πτητικών συστατικών, όπως [[αιθέρια ελαίαέλαια]].