Ως '''Ψυκτικόψυκτικό''' είναιχαρακτηρίζεται μιαμία [[χημική ουσία]] ή [[μίγμα]], συνήθως ένα [[ρευστό]], δηλαδή [[αέριο]] ή [[υγρό]], που χρησιμοποιείται σε μια [[αντλία θερμότητας]] συνδεμένη με έναν [[κύκλος ψύξης|κύκλο ψύξης]]. Στους περισσότερους κύκλους ψύξης συμβαίνουν μεταβολές από την υγρή στην αέρια φάση και αντιστρόφως. Πολλά ρευστά έχουν χρησιμοποιηθεί για αυτούς τους σκοπούς. Οι [[φθοράνθρακες]] και ειδικότερα οι [[φθοροχλωράνθρακες]] έγιναν τα πιο συνηθισμένα ψυκτικά ρευστά κατά τοτον [[20ός αιώνας|20ό αιώνα]], αλλά σταδιακά αντικαθίστανται, εξαιτίας της [[Τρύπα του όζοντος|καταστροφής του στρατοσφαιρικού όζοντος]] που προκαλούν. Άλλα συνηθισμένα ψυκτικά που χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες εφαρμογές είναι η [[αμμωνία]], το [[διοξείδιο του θείου]] και [[υδρογονάνθρακες]] όπως το [[προπάνιο]]<ref> Siegfried Haaf, Helmut Henrici: "Refrigeration Technology" inστην ''Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002'', Wiley-VCH 2002, doi:10.1002/14356007.b03 19</ref>.
Το ιδανικό ψυκτικό θα πρέπει να έχει επιθυμητές [[θερμοδυναμική|θερμοδυναμικές ιδιότητες]], να μην μη [[διάβρωση|διαβρώνει]] τα μηχανικά εξαρτήματα του ψυκτικού μηχανισμού, να είναι ασφαλές, με έμφαση στην [[τοξικότητα]] και στην [[ευφλεκτότητα]], να μην προκαλεί καταστροφή του στρατοσφαιρικού όζοντος ή και [[παγκόσμια θέρμανση]]. Αφού διαφορετικά ρευστά ικανοποιούν σε διαφορετικό βαθμό τα παραπάνω κριτήρια καταλληλότητας ψυκτικού, η επιλογή είναι θέμα συμβιβασμού.
Οι επιθυμητές θερμοδυναμικές ιδιότητες είναι [[βρασμός|θερμοκρασία βρασμού]] λίγο μικρότερη από την επιθυμητή θερμοκρασία, μεγάλη [[θερμότητα εξαέρωσης]], μέτρια [[πυκνότητα]] στην υγρή φάση, σχετικά υψηλή πυκνότητα στην αέρια φάση, και υψηλή [[κρίσιμη θερμοκρασία]]. Αφού η θερμοκρασία βρασμού και η πυκνότητα στην αέρια φάση επιρεάζονταιεπηρεάζονται από την [[πίεση]], τα διάφορα ψυκτικά μπορούν να γίνουν περισσότερο (ή λιγότερο) κατάλληλα ως τέτοια, σε μια συγκεκριμένη εφαρμογή, με την επιλογή της πίεσης λειτουργίας της εφαρμογής.
