Λαϊκή δημοκρατία (μαρξισμός - λενινισμός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10197)
Exc (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|20|12|2010}}
[[Αρχείο:People's Republics.png|300px|thumb|'''Λαϊκές δημοκρατίες''': {{legend|FireBrick|Σήμερα}}{{legend|LightCoral|Στο παρελθόν}}]]
'''Λαϊκή δημοκρατία''' είναι ο επίσημος όρος που χρησιμοποιήθηκε ιστορικά (και χρησιμοποιείται ακόμα σε [[Κούβα]], [[Κίνα]] κλπ) ως ονομασία του πολιτειακού καθεστώτος των [[κράτος|κρατών]] του [[Υπαρκτός σοσιαλισμός|υπαρκτού σοσιαλισμού]], ωστόσο χρησιμοποιείται και από μερικές χώρες που το πολιτικό τους σύστημα δεν έχει καμία σχέση με τον κομμουνισμό, όπως το [[Μπανγκλαντές]]. Τα κράτη αυτά αποκαλούνταν στη [[Δυτικός Κόσμος|Δύση]] ως «[[κομμουνιστικό κράτος|κομμουνιστικά]]», από το όνομα της εκεί επικρατούσας πολιτικής αντίληψης, ενώ θεωρούνται από τον αστικό πολιτικό κόσμο ως [[απολυταρχίαΟλοκληρωτικό καθεστώς|απολυταρχικάολοκληρωτικά]] καθεστώτα. Ο όρος «κομμουνιστικό κράτος» δεν ήτανείναι επίσημοςδόκιμος, (βλ.αφού παρακάτω),η αν[[Κομμουνισμός|κομμουνιστική]] κοινωνία είναι εξ ορισμού μία κοινωνία στην οποία οι κοινωνικές τάξεις και το κράτος δε θα υφίστανται, αλλά χρησιμοποιείται κατά κόρον από συντηρητικούς ή φιλελεύθερους συγγραφείς και πολιτικούς επιστήμονες αναφορικά με τα κράτη[[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικά]] αυτά κράτη. Οι περισσότεροι σοσιαλιστές συγγραφείς τα αποκαλούσαν με άλλους όρους, αναλόγως με τις πολιτικές τους συμπάθειες (π.χ. «σοσιαλιστικό κράτος», «δικτατορία του προλεταριάτου», «εργατικό κράτος», «παραμορφωμένο εργατικό κράτος» και πολλά άλλα), αφού κατά τη μαρξιστική λενινιστική αντίληψη ο [[κομμουνισμός]] στην ολοκληρωμένη του μορφή αφορά μία αταξική κοινωνία στην οποία το κράτος θα έχει καταργηθεί.
 
Η ''λαϊκή δημοκρατία'' (κατ' ορισμένους εφαρμογή της [[μαρξισμός|μαρξιστικής]] [[δικτατορία του προλεταριάτου|δικτατορίας του προλεταριάτου]]) ήταν το πολίτευμα των κρατών που είχαν μεταβατικά χαρακτηριστικά από τον καπιταλισμό προς το [[σοσιαλισμός|σοσιαλισμό]]. Μπορεί να ήταν τυπικά πολυκομματική, ουσιαστικά όμως υπήρξε παντού μονοκομματισμός, με το [[κομμουνιστικό κόμμα]] να έχει τον ουσιαστικό έλεγχο της λήψης των αποφάσεων σε κυβερνητικό επίπεδο, πάντα στο όνομα της [[εργατική τάξη|εργατικής τάξης]]. Για παράδειγμα, οι εκλογές σε αυτές τις χώρες σε όλα τα επίπεδα (χώροι παραγωγής, τοπικό επίπεδο, πανεθνικό επίπεδο) γίνονταν με ενιαία λίστα όπου συνήθως το μόνο κόμμα που κατέβαζε υποψήφιους ήταν το κομμουνιστικό.<ref>Ευτύχης Μπιτσάκης: [http://www.scribd.com/doc/18375248/- Ένα φάντασμα πλανιέται]</ref>, όμως, επιτρέπονταν υποψήφιοι που δεν ανήκαν σε κάποια πολιτική ομάδα. Οι λαϊκές δημοκρατίες στηρίζονταν, όπως ήδη ειπώθηκε, στη θεωρίαλεγόμενη των''Δικτατορία του σταδίωνΠρολεταριάτου'' η οποία προϋποθέτει ένα μεταβατικό στάδιο κράτους στην υπηρεσία της εργατικής τάξης, το οποίο μέσα από την καθοδήγηση του κόμματος της τελευταίας θα προχωρούσε σε μία ταχεία επίλυση των αστικοδημοκρατικών ζητημάτων σε χώρες όπου η διαδικασία της σοσιαλιστικήςπάλης οικοδόμησης είχε ξεκινήσει χωρίς να έχουν ακόμη εξαντληθεί όλες οι δυνατότητες ανάπτυξης της καπιταλιστικήςτων οικονομίαςτάξεων. Κοινό στοιχείο των οικονομιών των χωρών αυτών υπήρξε ο κεντρικός σχεδιαμόςσχεδιασμός, ένας γενικευμένος κρατικός τομέας που αφορούσε λιγότερο ή περισσότερο το σύνολο της βαριάς και της ελαφράς βιομηχανίας, του χονδρικού εμπορίου, ενώ στον αγροτικό τομέα υπήρξαν διαφορετικά μοντέλα: Αρκετές χώρες (Ουγγαρία, Γιουγκοσλαβία, Πολωνία) επέτρεπαν την ατομική ιδιοκτησία στη γη εν αντιθέσει με άλλες χώρες όπως η Αλβανία που την απαγόρευαν. Σε κράτη όπως η Κίνα ή το Βιετνάμ το σύστημα αυτό συνυπάρχει πλέον με ηγεμονικά στοιχεία [[καπιταλισμός|καπιταλισμού]] και [[ελεύθερη αγορά|ελεύθερης αγοράς]].
 
Για πολλούςδιάφορες κομμουνιστέςομάδες καικομμουνιστών, γιαόπως πολλέςοι δυνάμεις[[Αναρχία|αναρχικοί]] τουκαι κομμουνιστικούοι [[Τροτσκισμός|τροτσκιστές]], αλλά και κινήματοςάλλων, στις χώρες αυτές δεν οικοδομήθηκε τελικά σοσιαλισμός, αλλά ένα ταξικό/εκμεταλλευτικό σύστημα με κυρίαρχη τάξη την κομματική/κρατική γραφειοκρατία. Η δε εξέλιξη της Κίνας και του Βιετνάμ όπου με κομμουνιστικό κόμμα στην εξουσία εδώ και δεκαετίες οικοδομούν τον καπιταλισμό, αποτελεί ένα πρόσθετο επιχείρημα για την ταξική φύση των χωρών του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού".<ref>Κώστας Κάππος: [http://www.greekbooks.gr/books/kinonikes-epistimes/kritiki-tu-sovietiku-shimatismu.product Κριτική του σοβιετικού κοινωνικού σχηματισμού]</ref>
 
Λαϊκές δημοκρατίες ονομάζονταν (αυτοαποκαλούνταν) τα κράτη σε όλη την ανατολική Ευρώπη, μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]: [[Ανατολική Γερμανία]], [[Ουγγαρία]], [[Πολωνία]], [[Βουλγαρία]], [[Αλβανία]], [[Ρουμανία]], [[Γιουγκοσλαβία]] και [[Τσεχοσλοβακία]]. Η ονομασία τους ως τέτοιες αφαιρέθηκε μετά τη διάλυση του ανατολικού μπλοκ. Σήμερα λαϊκές δημοκρατίες ονομάζονται η [[Βόρεια Κορέα]], η [[Κούβα]], η [[Κίνα]], το [[Βιετνάμ]], η [[Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό]] καθώς και το [[Νεπάλ]] μετά τη συνταγματική μεταρρύθμιση που έλαβε χώρα το 2008.