Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1914): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1914)''' <ref>Α. Κοραντής, τομ.1ος, σ.206</ref><ref>Χ. Νικολάου, σ.233-234</ref>που συνομολογήθηκε και υπογράφτηκε στις [[13 Φεβρουαρίου]] του [[1914]] από τις [[Μεγάλες Δυνάμεις]] στη [[Φλωρεντία]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]], εξ ου και η ονομασία του, ήταν η συνέχεια του προηγούμενου ομοίως [[Πρωτόκολλο Φλωρεντίας (1913)|Πρωτοκόλλου Φλωρεντίας (1913)]]. Το δεύτερο αυτό πρωτόκολλο αποτελούσε στην πραγματικότητα [[διακοίνωση]] των αποφάσεων των Μεγάλων Δυνάμεων προς την Ελληνική Κυβέρνηση για τη χάραξη των Αλβανικών συνόρων.

Αντίθετα με τα παραπάνω οι Βορειοηπειρώτες αποφάσισαν ν΄ αντισταθούν επαναστατικά με τα όπλα. Στις 17 Φεβρουαρίου, μόλις τέσσερις μέρες μετά την παραπάνω διακοίνωση συνέρχεται επαναστατική συνέλευση στο Αργυρόκαστρο και ανακηρύσσει τη Βόρεια Ήπειρο σε "Αυτόνομη Πολιτεία" με προσωρινή κυβέρνηση υπό τον [[Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος|Γεώργιο Χ. Ζωγράφο]]. Τάχιστα οργανώθηκε στρατός από τον πατριώτη συνταγματάρχη [[Δημήτριος Δούλης|Δημήτριο Δούλη]] και άρχισε να οργανώνει την άμυνα της περιοχή<ref>Χ. Νικολάου, σ.233</ref>. Το κίνημα αυτό χαιρετίστηκε από τα τότε μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα του Τύπου με ιδιαίτερα μεγάλο ενθουσιασμό<ref>Χ. Νικολάου, σ.233</ref>.

Παρά ταύτα η τότε Ελληνική κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου όχι μόνο δεν υπέβαλε καμία ένσταση, αλλά αντίθετα υποκύπτοντας και εγκαταλείποντας ουσιαστικά τον αγώνα των Βορειοηπειρωτών, στις [[21 Φεβρουαρίου]] απάντησε στην παραπάνω Διακοίνωση ότι δέχεται την απόφαση, περιοριζόμενη μόνο σε αίτημα εγγυήσεων για την ασφάλεια των ελληνογενών κατοίκων, την ελεύθερη εκπαίδευσή τους και την ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, στις αναφερόμενες παραπάνω περιοχές<ref>Χ. Νικολάου, σ.233</ref>.

* Τόσο το πρωτόκολλο αυτό όσο και το ομώνυμο του προηγούμενου έτους στην ουσία ήταν υπομνήματα της διεθνούς επιτροπής χάραξης συνόρων της νεοσύστατης Αλβανίας, που είχε οριστεί από το [[Πρωτόκολλο Πρεσβευτικής Διάσκεψης Λονδίνου (1913)|Πρωτόκολλο της Πρεσβευτικής Διάσκεψης]] και είχε συνομολογηθεί στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 1913 υπό των αντιπροσώπων των τότε έξι Μεγάλων Δυνάμεων και που αφορούσε την αναγνώριση - ανεξαρτησία Ηγεμονίας της Αλβανίας<ref>Χ. Νικολάου σ.233</ref>.