Βουλγαρική Εξαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Ίδρυση: + |
μ →Ίδρυση: + |
||
Γραμμή 16:
Ο Σουλτάνος Αμπντούλ Αζίζ προκειμένου να διατηρεί καλές σχέσεις με τη Ρωσία δέχθηκε αρχικά το "ρωσικό" αίτημα των Βουλγάρων πλην όμως το κράτησε υπό εξέταση. Το αίτημα περιελάμβανε αρχικά πλήρη ανεξαρτησία της υπό ίδρυση βουλγαρικής εξαρχίας, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με διοικητική περιφέρεια που περιελάμβανε περίπου τριάντα επισκοπικές περιφέρειες σε σχεδόν ισάριθμους καζάδες (= επαρχίες), τεσσάρων βιλαετίων (= νομών), από της Ρωμυλίας μέχρι του Μοναστηρίου. Σε μια τόση μεγάλη έκταση ήταν εξαιρετικά αμφίβολο αν πράγματι κυριαρχούσαν οι Βούλγαροι, αφού τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις και κωμοπόλεις οι Έλληνες αποτελούσαν την πλειονότητα των κατοίκων.
Τελικά το εν λόγω [[φιρμάνι]], περί της ίδρυσης Βουλγαρικής Εξαρχίας εκδόθηκε με πάρα πολλούς όμως περιοριστικούς όρους σε σχέση με το αίτημα. Σύμφωνα μ' αυτό η υπό σύσταση Εξαρχία παρέμενε υπό τον έλεγχο και υπαγωγή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έχοντας έδρα στην Κωνσταντινούπολη, με πρόβλεψη δημιουργίας δεκατριών αρχιερατικών περιφερειών, αντί των περίπου τριάκοντα αιτουμένων, που δεν περιελάμβαναν όμως μεγάλες πόλεις εκτός της Σόφιας, ενώ τρεις επαρχίες (της
[[File:Sultan’s Ferman for the establishment of a Bulgarian Exarchate 1.jpg|thumb|left|160px|Το φιρμάνι ίδρυσης της Βουλγαρικής Εξαρχίας]]
Το βασικότερο όμως και πλέον επίμαχο σημείο του εν λόγω διατάγματος ήταν ο όρος που επέτρεπε την επέκταση αυτής και σε άλλες επαρχίες για δημιουργία επισκοπικών περιφερειών εφόσον "''το όλον ή τουλάχιστον τα δύο τρίτα των ορθοδόξων κατοίκων θέλουν να υπόκεινται εις την βουλγαρικήν εξαρχίαν''"<ref>[[Ανδρέας Νανάκης]],ό.π. 1993</ref>.{{cref|α}}<br>
Αυτός ο όρος ήταν τελικά η αιτία ν΄ ακολουθήσουν στη συνέχεια βουλγαρικές θηριωδίες σε βάρος ομόθρησκων λαών Ελλήνων και Σέρβων ειδικότερα σε χωριά της Μακεδονίας στην προσπάθειά τους ν' αποσπάσουν δηλώσεις των δύο τρίτων των κατοίκων ότι είναι "''Εξαρχικοί''", αλλοιώνοντας με τον τρόπο αυτό το φρόνημα των κατοίκων, φθάνοντας έτσι στον Μακεδονικό Αγώνα και όχι μόνο.
Έτσι, η Εξαρχία απέκτησε πρώτες επισκοπές σε όλη τη σημερινή [[Βουλγαρία]] μεταξύ των οποίων στις περιφέρειες [[Σόφια]], [[Σλίβεν]], (εκτός της Μεσσημβρίας), [[Σωζόπολη]], Πλόντιφ, Αρναούτκιοϊ, Νόβο Σέλο, [[Λιάσκοβο]], Μπάσκοβο, Μπελαστίτσα, Παναγιούριστε κ.ά. καθώς και στην περιοχή των [[Σκόπια|Σκοπίων]] και της [[Αχρίδα]]ς, των οποίων οι κάτοικοι επέλεξαν με ψηφοφορία την προσχώρησή τους σε αυτήν.
Στις [[11 Μαΐου]]/23 Μαΐου (ν.ημερ) του 1872 ο πρώτος Έξαρχος Άνθιμος Α' μαζί με άλλους Βούλγαρους ιεράρχες ανακήρυξε μονομερώς και αντίθετα με τους Ιερούς Κανόνες την αυτοκεφαλία της Βουλγαρικής Εξαρχίας.
== Αντίδραση του Οικ. Πατριαρχείου ==
| |||