Τζωρτζ Μπέρκλεϋ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 16:
}}
Ο '''Τζωρτζ Μπέρκλεϋ''' ή Μπέρκλι ή Μπάρκλεϋ ([[αγγλικά|αγγλ.]] ''George Berkeley'') ήταν Αγγλο- Ιρλανδός [[φιλόσοφος]], μαθηματικός και επίσκοπος της [[Αγγλικανική Εκκλησία|Αγγλικανικής εκκλησίας]] ([[1685]] - [[1753]]). Γεννήθηκε στο Ντύζερτ Κασλ της κομητείας Κίλκενυ στην [[Ιρλανδία]] και πέθανε το 1753 στην [[Οξφόρδη]] της [[Βασίλειο της Αγγλίας|Αγγλίας]]. Ήταν βασικός εκπρόσωπος του αγγλικού [[εμπειρισμός|εμπειρισμού]] και ειδικότερα του [[υποκειμενικός ιδεαλισμός|υποκειμενικού ιδεαλισμού]] που υποστήριζε ότι η ύπαρξη των πραγμάτων ταυτίζεται με την αντίληψη τους από τον άνθρωπο, εκτός των πνευματικών όντων. Ο Μπέρκλεϋ μαζί με τον [[Ντέιβιντ Χιουμ]] (1711-1776) και τον [[Τζον Λοκ]] (1632-1704) σχηματίζουν τη βασική τριάδα του βρετανικού διαφωτισμού και εμπειρισμού εκκινώντας από την ίδια αφετηρία (εμπειρισμός) και καταλήγοντας σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα, όσον αφορά τη βασική δομή του κόσμου. Το έργο του Μπέρκλεϋ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό απαντήσεις στις σκέψεις του Λοκ.
==Βιογραφία==
===Τα πρώτα χρόνια===
Γραμμή 32:
Ο Μπέρκλεϋ κατ´αρχάς υποστήριζε τη βασική αρχή του Ιδεαλισμού ότι για τα μόνα πράγματα που μπορούμε να αποφανθούμε είναι αυτά που προκύπτουν από τις Ιδέες που βασίζονται όμως μόνο στην εμπειρία μας δηλαδή αποκλειστικά στις αισθήσεις μας. Ως εκ τούτου οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν νόημα μόνο όταν αντιστοιχούν στην περιγραφή της εμπειρίας μας.<ref name = "Θ. Πελεγρίνης"></ref> Έτσι η πραγματικότητα ταυτίζεται με την πραγματικότητα της αντίληψης μας, ενώ η υπόσταση των πραγμάτων δεν είναι ποτέ υλικής φύσεως. Οι ιδέες είναι το μόνο συστατικό στοιχείο του κόσμου και εντοπίζονται στο νου μας και στον καθένα διαφορετικά. Το μόνο λοιπόν αυτόνομο σύστημα είναι το πνεύμα το οποίο συλλαμβάνει τις ιδέες και υπάρχει ως ανεξάρτητη οντότητα.<ref name="Θ. Πελεγρίνης"> </ref> Όπως και ο Λοκ, ο Μπέρκλεϋ λέγοντας ιδέα εννοεί την εικόνα την αισθητηριακή εμπειρία τη δευτερεύουσα ποιότητα και την έννοια. Εν κατακλείδι ο ιδεαλιστής φιλόσοφος συνοψίζει την σκέψη του σε τέσσερις άξονες: 1. Όλες οι αισθητές ποιότητες (κάθε είδους όπως ο χώρος και ο χρόνος) είναι ιδέες. 2 Δεν υπάρχει αδρανής [[ύλη]] 3. Η ύπαρξη του Θεού είναι δεδομένη και αποδείξιμη. 4. Επανερμήνευση της γλώσσας βάσει του Ιδεαλισμού.<ref> Οι ισχυρισμοί αυτοί αναπτύσσονται διεξοδικά στο έργο του : Three Dialogues between Hylas and Philonous (1734) - Τρεις διάλογοι μεταξύ Ίλα και Φιλόνου </ref> Ο Μπέρκλεϋ δεν αποδέχεται την άποψη (αλλά δεν την απορρίπτει και απολύτως), ότι τα πράγματα εξαφανίζονται και εμφανίζονται ανάλογα με το αν τα βλέπουμε ή όχι κάτι που θα ταίριαζε στον [[Σολιψισμός|σολιψισμό]], και αυτό το δηλώνει σαφώς σε πολλά σημεία του έργου του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"> Πάπυρος Λαρούς</ref>. Εν τέλει η βασική του φράση "Esse est percipi" (η ύπαρξη είναι η αντίληψη), περιγράφει την ουσία των σκέψεων του.
Ως επακόλουθο της σκέψης του ότι δεν υπάρχουν πρωτεύουσες και δευτερεύουσες ποιότητες προέκυψε η συναρπαστική του θέση ότι δεν υπάρχει απόλυτος χρόνος και χώρος. Σύμφωνα με τη συλλογιστική αυτή ο Μπέρκλεϋ απόρριπτε τις επικρατούσες τότε θεωρίες του Νεύτωνα και γινόταν ο πρόδρομος του [[Ερνστ Μαχ|Μαχ]] και του [[Αϊνστάιν]], ο οποίος με τη Θεωρία του, θα επιβεβαίωνε πολλά χρόνια μετά τη σχετικότητα του χώρου και του χρόνου.<ref>Στο έργο του: "De motu", 1721 - Περί της κινήσεως</ref><ref name="Πάπυρος Λαρούς">Πάπυρος Λαρούς</ref>
==Βιβιλιογραφία==
| |||