Φυσικός αριθμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
Το πρώτο μεγάλο βήμα προς την αφαίρεση ήταν η χρήση των [[Ελληνικό σύστημα αρίθμησης|συστημάτων αρίθμησης]] για να αντιπροσωπεύσουν τους αριθμούς. Αυτό επέτρεψε να αναπτυχθούν συστήματα για την καταγραφή μεγάλων αριθμών. Οι αρχαίοι [[Αίγυπτος| Αιγύπτιοι]] ανέπτυξαν ένα ισχυρό σύστημα αρίθμησης με διάφορα [[Ιερογλυφικά|ιερογλυφικά]] για το 1, 10, αλλά και για όλες τις δυνάμεις του 10 έως και πάνω από 1 εκατομμύριο. Μια πέτρα λιθοτεχνίας από [[ Καρνάκ ]], που χρονολογείται γύρω στο 1500 π.Χ. και τώρα βρίσκεται στο μουσείο του [[ Μουσείο του Λούβρου|Λούβρου]] στο Παρίσι, απεικονίζει το 276 ως 2 εκατοντάδες, 7 δεκάδες, και 6, και ομοίως για τον αριθμό 4.622. Οι [[ Βαβυλώνα|Βαβυλώνιοι]] είχαν ένα αξιόλογο σύστημα αρίθμησης που βασιζόταν κυρίως στους αριθμούς 1 και 10.{{citation needed|date=November 2012}}
Ένα μεταγενέστερο βήμα ήταν η ανάπτυξη της ιδέας ότι το [[
Η πρώτη συστηματική μελέτη των αριθμών ως αφαιρέσεις (δηλαδή, ως αφηρημένες [[οντότητα|οντότητες]] συνήθως πιστώνεται στους [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαίους Έλληνες]] φιλόσοφους στον [[Πυθαγόρας|Πυθαγόρα]] και στον [[Αρχιμήδης|Αρχιμήδη]]. Στα [[Στοιχεία|στοιχεία]] του [[Ευκλείδης|Ευκλείδη]] συναντούμε τον πρώτο ορισμό των φυσικών αριθμών: ''«[α΄] Μονάς ἐστιν, καθ' ἣν ἕκαστον τῶν ὄντων ἓν λέγεται. [β΄] Ἀριθμὸς δὲ τὸ ἐκ μονάδων συγκείμενον πλῆθος.» (Στοιχεία, βιβλίο VII, όροι κγ΄)''. Με βάση τον παραπάνω ορισμό ο μικρότερος φυσικός αριθμός είναι το "2", καθώς το "1" είναι η ιδεατή μονάδα, η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι δεν αντιπροσωπεύει αριθμό.<ref>Στοιχεία του Ευκλείδη[http://www.physics.ntua.gr/~mourmouras/euclid/book7/elements7.html].</ref>
|