Ιβάν Γ΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Andrikkos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 49:
Ο Ιβάν νυμφεύθηκε τη Ζωή Σοφία Παλαιολογίνα και μέσω του γάμου αυτού διακήρυξε ότι είναι ο νόμιμος κληρονόμος των δικαιωμάτων επί του βυζαντινού θρόνου, τα οποία ήταν περιζήτητα στην τότε [[μεσαίωνας|μεσαιωνική]] [[Ευρώπη]], μετά την κατάρρευση της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δηλαδή του [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντίου]].
 
Να σημειώσουμε ότι οΟ μεγαλύτερος αδελφός της Ζωής Σοφίας Παλαιολογίνας, ο [[Ανδρέας Παλαιολόγος]], που διήγε έκλυτη ζωή και είχε απορριφθεί από τους περισσότερους Δυτικούς ηγεμόνες, είχε πουλήσει επανειλημμένα τα δικαιώματά του πάνω στο βυζαντινό θρόνο. Μεταξύ άλλων τα πούλησε στο βασιλιά της Γαλλίας και στο βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας, τον [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδο Β΄ της Αραγωνίας]] (1452-1516) και την [[Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλλης]] (1451-1504).
 
== Η κληρονομιά ==
Γραμμή 61:
== Η ανοικοδόμηση της Μόσχας ==
 
Η Σοφία και ο Ιβάν επικέντρωσαν επίσης τις προσπάθειές τους στο να μεταβάλουν τη Μόσχα από μια ξύλινη παραγκούπολη που ήταν, όταν η Σοφία παντρεύτηκε τον Ιβάν, σε μια μεγαλούπολη. Να σημειωθεί ότι μόλιςΜόλις πριν από ένα αιώνα η Μόσχα ήταν ένας απλός διαμετακομιστικός σταθμός με μερικά παραπήγματα γύρω από τον ποταμό Μοσκβά, μέσω του οποίου, αλλά και του [[Βόλγας|Βόλγα]], μεταφέρονταν από το βορρά τα εμπορεύματα στη νότια Ρωσία. Τα σχέδια αυτά για την ανοικοδόμηση και τον καλλωπισμό της Μόσχας γίνονταν για να καταστεί η πόλη αυτή διάδοχος της Κωνσταντινούπολης. Προς το σκοπό αυτό μετακάλεσαν στη Μόσχα διάσημους [[Ιταλοί|Ιταλούς]] αρχιτέκτονες, όπως τον [[Ριντόλφο Φιοροβάντε]], (Ridolfo di Fioravante), οι οποίοι ανοικοδόμησαν το Κρεμλίνο ανεγείροντας μέσα στο χώρο του περίβλεπτες εκκλησίες και παλάτια, καθιστώντας την σε ένα διαρκές σύμβολο δύναμης και δόξας του Ιβάν.
 
Έτσι το καθεστώς της άλλοτε Μοσχοβίας υπό τον Ιβάν Γ΄ μεταβλήθηκε ουσιαστικά σε βασίλειο και έλαβε περισσότερο αυταρχική μορφή. Σε τούτο συνέβαλαν και οι άλλοτε άρχοντες της Κωνσταντινούπολης, που είχαν ακολουθήσει τη Σοφία στη Μόσχα, αποφεύγοντας τη δουλεία και τον [[οθωμανική αυτοκρατορία|οθωμανικό]] ζυγό και οι οποίοι φιλοδοξούσαν να δουν τη βυζαντινή Αυτοκρατορία να αναγεννιέται στη Μόσχα.