Σαμονί-Μον-Μπλαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 37:
Η κοιλάδα πρωτοαναφέρθηκε το 1091, όταν δόθηκε από τον Κόμητα της επαρχίας Ζενεβουά στον μεγάλο οίκο των [[Βενεδικτίνοι|Βενεδικτίνων]] του [[Σεν Μισέλ ντελά Κλουζ]], κοντά στο [[Τορίνο]], το οποίο στις αρχές του 13ου αι. είχε εγκαταστήσει εκεί μονή<ref name="WoodburnHyde">The Development of the Appreciation of Mountain Scenery in Modern Times, Walter Woodburn Hyde, Geographical Review, Vol. 3, No. 2 (February 1917), pp. 107–118</ref>. Ωστόσο, το 1786 οι κάτοικοι εξαγόρασαν την ελευθερία τους με βάση τους νομοκανονισμούς του [[Σαλάνς]], στο οποίο είχε μεταφερθεί η μονή το 1519.
 
Το 1530, οι κάτοικοι απέκτησαν το προνόμιο από τον Κόμη του Ζενεβουά να κάνουν δύο παζάρια τον χρόνο, ενώ την κοιλάδα φέρεται ότι επισκέπτονταν αξιωματούχοι και επίσκοποι της [[Γενεύη]]ς (πρώτη καταγεγραμμένη επίσκεψη το 1411). Ωστόσο, οι ταξιδιώτες αναψυχής ήταν σπάνιοι στην περιοχή.
 
Η πρώτη ομάδα που δημοσίευσε (1744) αγφήγησηαφήγηση της επίσκεψής της ήταν αυτή του Δρ [[Ρίτσαρντ Πόκοκ]], του [[Γουίλιαμ Γουίντχαμ]] και άλλων, όπως και των Άγγλων που επσικέφτηκαν το [[Μερ ντε Γκλας]] το 1741. Το 1742 έφθασε εδώ ο [[Π. Μαρτέλ]] και αρκετοί άλλοι από τη Γενεύη, ενώ το 1760 ήλθε εδώ ο [[Οράς-Μπενεντίκτ ντε Σοσίρ]]<ref name="WoodburnHyde"/> και αργότερα ο [[Μαρκ Τεοντόρ Μπουρί]].
 
Η ανάπτυξη του [[τουρισμός|τουρισμού]] στις αρχές του 19ου αιώνα οδηγησεοδήγησε στη δημιουργία του ''[[Σύνδεσμος Οδηγών του Σαμονί|Συνδέσμου Οδηγών του Σαμονί]]'' το 1821, για τη ρύθμιση της πρόσβασης στις πλαγιές του βουνού (εκτάσεις κοινοτικές). Ο σύνδεσμος διατήρησε μονοπώλιο για την καθοδήγηση στην πόλη, έως ότου έσπασε το μονοπώλιο με ρύθμιση η γαλλική κυβέρνηση το 1892. Από τότε οι οδηγοί ήταν υποχρεωμένοι να κατέχουν δίπλωμα από επιτροπή δημοσίων υπαλλήλων και ήσαν μάλλον μέλη της Γαλλικής Αλπικής Λέσχης παρά ντόπιοι.
 
Από τα τέλη του 19ου αι. η τουριστική ανάπτυξη κυριαρχήθηκε από διεθνείς και εθνικές πρωτοβουλίες παρά τοπικούς παράγοντες, αν και η τοπική κοινότητα ενεπλάκη με αυξανόμενο ρυθμό στην τουριστική βιομηχανία, από την οποία εξαρτάται σήμερα.
 
Η κοινότητα επεδίωξε επιτυχημένα να αλλάξει το όνομά της από Σαμονί σε Σαμονί-Μον-Μπλαν το 1916. Ο ''Σύνδεσμος'', παρόλο που έχασε το αρχικό μονοπώλιο, ξανασχηματίστηκε ως σύνδεσμος τοπικών οδηγών και διατήρησε σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινότητα. Πολλά από τα μέλη του συνδέσμου κατά τον 20ό αιώνα εξελίχθηκαν σε αξιοσημείωτους ορειβάτες και εκλαϊκευτές του ορεινού τουρισμού, για παράδειγμα ο μυθιστοριογράφος [[Ροζέ Φριζόν-Ρος]], το πρώτο μέλος του ''Συνδέσμου'' που δεν είχε γεννηθεί στο Σαμονί.
 
Η διενέργεια των πρώτων χειμερινών ολυμπιακών αγώνων στο Σαμονί το 1924 αύξησε ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον των τουριστών, αλλά και το προφίλ του Σαμονί ως διεθνήςδιεθνή τουριστικόςτουριστικού προορισμόςπροορισμού.
 
Από τη δεκαετία του 1960 η [[γεωργία]] εξελίχθηκε σε περιθωριακή ενασχόληση στηνπεριοχήστην περιοχή, ενώ ο αριθμός των διαθέσιμων τουριστικών κλινών αυξήθηκε στο αριθμό των 60.000 περίπου προς το τέλος του 20ού αιώνα με 5 εκατομμύρια επισκέπτες ανά έτος.
 
==Σημειώσεις - παραπομπές==