|
== Η Μάχη του Μαντζικέρτ ==
[[Αρχείο:Romanus IV histamenon with co-rulers.jpg|thumb|right|270px|Χρυσό ιστάμενον του Ρωμανού Δ', που απεικονίζει τους τρεις συμβασιλείς του: Στην πρόσθια όψη: ο Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας (μέσον), Ανδρόνικος Δούκας και Κωνστάντιος Δούκας κρατώντας λάβαρα και άνθητην ακακίας''ακακία''. Στην άλλη όψη: ο Ρωμανός Δ' και η Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα στεφόμενοι από το Χριστό.]]
Τελικά, ο Ρωμανός φτάνει το καλοκαίρι του [[1071]] στην περιοχή της πόλης [[Μάντζικερτ]]. Εκεί, αφού απορρίπτει τις προτάσεις εκεχειρίας του Αλπ-Αρσλάν, προετοιμάζεται για [[μάχη του Μαντζικέρτ|μάχη]]. Έτσι, την Παρασκευή [[26 Αυγούστου]] του [[1071]], λαμβάνει χώρα η μάχη που υποθήκευσεθα τοζημιώσει μέλλονμακροπρόθεσμα της Ρωμιοσύνης και του Ελληνισμού στηντην Ανατολία. Αν και η μάχη ξεκίνησε με καλές προοπτικές για τους Ρωμαίους, ο εχθρός επιμελώς απέφευγε την κατά μέτωπο σύγκρουση, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους με ένα είδος ανορθόδοξου πολέμου. Κατά το δειλινό, και ενώ δεν είχε γίνει ουσιαστική μάχη, ένα σήμα επιστροφής του Ρωμανού Δ', προκάλεσε σύγχυση στο στράτευμα. Τη σύγχυση πιθανόν ενέτειναν οι προδοτικές φήμες που διέδωσε ο στρατηγός [[Δυναστεία Δουκάδων#|Ανδρόνικος Δούκας]] για συντριβή της εμπροσθοφυλακής. Το χάος που επακολούθησε έδωσε τη δυνατότητα στον ικανότατο και οξύνου Τούρκο φύλαρχο να εξαπολύσει αντεπίθεση και να συντρίψει τους Ρωμαίους, συλλαμβάνοντας τον ίδιο τον Αυτοκράτορααυτοκράτορα και πετυχαίνοντας αναπάντεχα περίτρανη νίκη. Η απώλεια της Ανατολίας, βασικού τροφοδότη σε έμψυχο υλικό και τρόφιμα, σημαίνει την ανεπανόρθωτη αποδυνάμωση τουμεγάλου κορμούτμήματος τουτης Ρωμαϊκής κράτουςεπικράτειας, που αν και μπόρεσε να ορθοποδήσει, ποτέ ξανά δεν έφτασε τα επίπεδα ακμής της δυναστείας των Μακεδόνων.
Ακόμα και την ύστατη ώρα, το κακό θα μπορούσε να είχε αποσοβηθεί. Ο [[Αλπ Αρσλάν]], για στρατηγικούς λόγους, πρότεινε όρους ειρήνης μάλλον ευνοϊκούς στο Ρωμανό, και τον άφησε ελεύθερο. Στην πρωτεύουσα όμως και πριν την επιστροφή του αυτοκράτορα, οι εχθροί του με αρχηγό τον Ιωάννη Δούκα, και επηρεαζόμενοι από τον [[Μιχαήλ Ψελλός|Μιχαήλ Ψελλό]], με πρόφαση την ήττα του Ρωμανού έστεψαν βασιλέα τοτον [[Μιχαήλ Ζ΄|Μιχαήλ Ζ΄ Δούκα]]. Απέρριψαν κοντόφθαλμα και ασυζητητί τους όρους του Αρσλάν, πολιτική που καταδεικνύει τόσο την έλλειψη διορατικότητας, όσο και την άσβεστη προσωπική τους φιλοδοξία. Η Ευδοκία εξορίστηκε σε μοναστήρι στην [[Πρίγκηπος|Πρίγκηπο]]. Κατά την επιστροφή του ο Ρωμανός Δ' δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Δοκίμασε να ανακαταλάβει το θρόνο του αλλά ηττήθηκε στη μάχη της Αμάσειας από τον ιδιωτικόπροσωπικό στρατό του Ιωάννη Δούκα και λίγους μήνες μετά παραδόθηκε στον Ανδρόνικο Δούκα. Συνελήφθη, τυφλώθηκε με βάναυσο τρόπο, εξορίστηκε στην [[Πρώτη (νήσος)|Πρώτη]] της [[Θάλασσα του Μαρμαρά|ΠροποντίδαςΠροποντίδος]] και τελικά πέθανε λίγο αργότερα, το καλοκαίρι του, στις [[4 Αυγούστου]] του [[1072]].
== Το τέλος ==
|
