Αλέξιος Δ΄ Άγγελος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 44:
Μετά την επικύρωση λοιπόν αυτής της συνθήκης και από τον [[Ισαάκιος Β΄|Ισαάκιο Β']], ο Αλέξιος στέφθηκε συναυτοκράτορας την [[1 Αυγούστου|1η Αυγούστου]] [[1203]] ως Αλέξιος Δ΄και οι Σταυροφόροι αποσύρθηκαν από την Πόλη αφήνοντας μόνο ένα μικρό απόσπασμα για να τον προστατεύει και ταυτόχρονα να τον επιτηρεί. Μη μπορώντας όμως να πληρώσει τα υπέρογκα ποσά που είχε υποσχεθεί, αναγκάστηκε να επιβάλλει δυσβάστακτη φορολογία, αφού προηγουμένως αφαίρεσε ό,τι είχε εναπομείνει στα δημόσια ταμεία καθώς και τα ιερά σκεύη των Εκκλησιών. Στις 25 Αυγούστου 1203 έστειλε στον πάπα Ρώμης ομολογία πίστεως και ανάγκασε τον Πατριάρχη [[Ιωάννης Ι΄ Καματηρός|Ιωάννη Ι' Καματηρό]] να ανακηρύξει μέσα στην [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|Αγία Σοφία]] τον πάπα [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄|Ιννοκέντιο Γ΄]] πρώτο επί της γης επίτροπο του Σωτήρος.
Η υπαγωγή της Ανατολικής Εκκλησίας στην Δυτική και η συνεχιζόμενη οικονομική εξάντληση του πληθυσμού για την εξασφάλιση των υπολοίπων χρημάτων που ο Αλέξιος Δ΄ είχε υποσχεθεί στους Σταυροφόρους, οδήγησαν λαό και μοναχούς σε εξέγερση στις 25 Ιανουαρίου 1204, υποκινημένη από τον ευγενή [[Αλέξιος Ε΄ Μούρτζουφλος|Αλέξιο Δούκα]], που οδήγησε στην καθαίρεση των τελευταίων Αγγέλων συναυτοκρατόρων [[Ισαάκιος Β'|Ισαακίου Β΄]] και Αλεξίου Δ΄. Επί τρεις ημέρες επικρατούσε αναρχία επειδή κανένας δεν δεχόταν να αναλάβει την ηγεσία και η Αυτοκρατορία παρέμεινε ακέφαλη . Στις 28 Ιανουαρίου 1204 ο λαϊκός ηγέτης [[Νικόλαος Καναβός]] αποδέχθηκε την αρχηγία και ανακηρύχτηκε από το λαό αυτοκράτορας στην Αγία Σοφία. Ο Πατριάρχης όμως καθώς και οι άρχοντες της πρωτεύουσας δεν τον αναγνώρισαν σαν αυτοκράτορα. Στις 5 Φεβρουαρίου 1204 ο [[Αλέξιος Ε΄
==Πρόγονοι==
| |||