Μιχαήλ Μέγας Κομνηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μιχαήλ Α' Μέγας Κομνηνός''' (1285-μετά το 1355), υπήρξε [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας|Αυτοκράτοραςαυτοκράτορας της Τραπεζούντας]] γιαστις μία30 μέρα τοΙουνίου 1341 (στιςγια 30μία Ιουνίουημέρα) και από 3 ΜαϊουΜαΐου 1344 ως 13 Δεκεμβρίου 1349. Ήταν ο νεώτερος γιος του Αυτοκράτορααυτοκράτορα [[Ιωάννης Β' Μέγας Κομνηνός|ΙωάννηΙωάννου Β']]. Η σύζυγός του ήταν η Ακροπολίτισσα, κόρη ευγενούς από την [[Κωνσταντινούπολη]], με την οποία είχε ένα γιο τον [[Ιωάννης Γ' Μέγας Κομνηνός|Ιωάννη Γ']]. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του συνέπεσαν πολλές δυσχέρειες και αντιξοότητες: οι έντονες και συνεχείς παρεμβάσεις της τοπικής αριστοκρατίας, οι επιθέσεις των [[Τουρκομανικά εμιράτα|Τουρκομάνων]] και των [[Γενουάτες|Γενουατών]] καθώς και ένας λοιμός που αποδεκάτισε τον πληθυσμό. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα την πρόωρη εκθρόνιση του Μιχαήλ Α' μετά από πέντε χρόνια στο θρόνο.

Το 1297 πήγε μαζί με την μητέρα του Ευδοκία στην Κωνσταντινούπολη και πιθανόν παρέμεινε εκεί ως το 1341. Τότε εστάλη με προτροπή του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|ΒυζαντινούΡωμαίου Αυτοκράτορααυτοκράτορα]] και εισήγηση του Νικήτα και του Γρηγόριου Σχολάριου (ανήκαν σε αριστοκρατική οικογένεια της Τραπεζούντας) στην [[Τραπεζούντα]] για να αναλάβει τον θρόνο. Ο Μιχαήλ είχε την πρόθεση να παντρευτεί την τότε Αυτοκράτειρααυτοκράτειρα [[Ειρήνη Παλαιολογίνα]] για να νομιμοποιήσει την ενθρόνισή του.

Όταν ο Μιχαήλ τελικά έφτασε στην Τραπεζούντα με την συνοδεία του στις 30 Ιουνίου 1341, η Ειρήνη είχε ήδη εκθρονιστεί από την ανιψιά του, [[Άννα Μεγάλη Κομνηνή|Άννα]]. Όμως επειδή είχε την στήριξη της πλειοψηφίας του πληθυσμού, ορισμένων ευγενών και επειδή θεωρούνταν, κληρονομικά, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου, ανακηρύχτηκε από τον λαό Αυτοκράτοραςαυτοκράτορας. Μηχανορραφίες, τελικά, μεταξύ των ΤραπεζούντιωνΤραπεζουντίων αριστοκρατών και της Άννας κατέληξαν σε άμεση εκθρόνισή του. Ο Μιχαήλ φυλακίστηκε στο [[Οιναίο]] και μετά στην Λιμνιά, (πόλεις δυτικά της Τραπεζούντας).

Όταν ο γιος του Μιχαήλ, Ιωάννης Γ', ανέβηκε στον θρόνο το 1342, δεν αποφυλάκισε τον πατέρα του. Αυτή η αλαζονική συμπεριφορά εξόργισε πολλούς από τους οπαδούς του Ιωάννη, όπως τον Νικήτα Σχολάριο, ο οποίος ενήργησε άμεσα για την απελευθέρωση του Μιχαήλ. Ο Μιχαήλ τελικά κατάφερε να ανακηρυχτεί και πάλι Αυτοκράτοραςαυτοκράτορας, τον ΜαϊοΜάϊο του 1344 και ο γιος του εστάλη εξορία στην Κωνσταντινούπολη.

Οι οπαδοί του Μιχαήλ τιμήθηκαν με τίτλους ευγενείας και αξιώματα. Ο Νικήτας ονομάστηκεΣχολάριος «ονομάστηκε''μέγας δουξ»'' και του δόθηκαν αρχικά απεριόριστες αρμοδιότητες, και ο Λέων Καβαζίτης ονομάστηκε «''μέγας δομέστικος»''. Το προνόμια αυτά όμως δεν κράτησαν για πολύ,: νιώθοντας ότι η εξουσία του φεύγει από τον έλεγχό του και μετά τις αντιδράσεις πολλών άλλων επιφανών αριστοκρατών, διέταξε τηντη σύλληψή τους.

Εκμεταλλευόμενοι την εσωτερική αστάθεια της Τραπεζούντας, οι Τουρκομάνοι επιτέθηκαν και κατέλαβαν τον Άγιο Ανδρέα και το Οιναίο το 1346. Τον Σεπτέμβριο του 1348 ξέσπασε καταστροφικός λοιμός στην Τραπεζούντα που διήρκεσε για επτά συνεχείς μήνες. Παρόλα αυτά η επίθεση των Τουρκομάνων κατά της ίδιας της Τραπεζούντας απωθήθηκε. Αυτή η επιτυχία ενδυνάμωσε την θέση του Μιχαήλ Α' εντός της Αυτοκρατορίας.

Οι βαρβαρότητες των Γενουατών στον πληθυσμό της [[Χερσών|Χερσώνας]] και γενικά η απαράδεκτη συμπεριφορά τους, προκάλεσαν την οργή τηντων Τραπεζούντας,Τραπεζουντίων. ωςΩς αποτέλεσμα πολιορκήθηκε η γενουατική συνοικία της Τραπεζούντας και σκοτώθηκαν πολλοί γενουάτεςΓενουάτες που βρέθηκαν στα χέρια του ανεξέλεγκτου πλήθους. Το 1348 οι Γενουάτες για εκδίκηση κατέλαβαν την [[Κερασούντα]] και κατέστρεψαν τον μικρό τραπεζούντιο στόλο, που στάλθηκε να τους αντιμετωπίσει. Προκλήθηκαν και πάλι ταραχές στην γενουατική συνοικία, όμως ο Μιχαήλ από φόβο μαζικών αντιποίνων αναγκάστηκε να ξαναδώσει όλα τα παλιά προνόμια στουςσε Ιταλούςαυτούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η οικονομία της Τραπεζούντας να αποδυναμωθεί ακόμη περισσότερο.

Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, και με την αυξανόμενη δύναμη του Νικήτα Σχολάριου, ο οποίος είχε αποφυλακίστειαποφυλακιστεί, καθαιρέθηκε τον Δεκέμβριο του 1349. Ο Νικήτας και οι οπαδοί του όρισαν Αυτοκράτορααυτοκράτορα τον [[Αλέξιος Γ' Μέγας Κομνηνός|Αλέξιο Γ']], τον γιο του [[Βασίλειος Α' Μέγας Κομνηνός|ΒασίλειουΒασιλείου]].

Ο έκπτωτος ΜανουήλΜιχαήλ αναγκάστηκε να γίνει καλόγεροςμοναχός στην σκήτη του Αγίου Σάββα. Το 1351 εστάλη στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιωάννης Ε' Καντακουζηνός τον προέτρεψε να επιστρέψει στην Τραπεζούντα και να ανακαταλάβει τον θρόνο με την υποστήριξή του (1355). Τελικά απέτυχε και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα.