Α΄ Ιλλυρικός πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικού κώδικα με τη χρήση AWB (10454) |
|||
Γραμμή 1:
{{στρατιωτική σύγκρουση
| σύγκρουση= Α΄ Ιλλυρικός πόλεμος
| μέροςτου= [[Ιλλυρικοί
| εικόνα=
| λεζάντα=
| χρονολογία= [[229 π.Χ.|229]]-[[227 π.Χ.]]
| τόπος= [[Κέρκυρα
Δυτική Κεντρική και Νότια [[Αλβανία]]
| έκβαση= Νίκη των Ρωμαίων
| μαχόμενος1=[[
| μαχόμενος2= [[Image:Vexilloid of the Roman Empire.svg|30px]] [[Ρώμη|Ρωμαϊκή
| αρχηγός1=[[Τεύτα]]
| αρχηγός2= [[Γναίος Φούλβιος]]
Γραμμή 26:
}}
Ο '''Α΄Ιλλυρικός πόλεμος''' ([[229 π.Χ.|229]]-[[227 π.Χ.]]) έλαβε χώρα στα παράλια της [[Αδριατική θάλασσα|Αδριατικής]] και υπήρξε η πρώτη πολεμική περιπέτεια της [[Ρώμη
== Οι πρώτες επαφές της Ρώμης με την Ανατολή ==
Οι σχέσεις της Ρώμης με την Ανατολή ήταν τυπικές και φιλικές. Είχαν ξεκινήσει μέσα στο πρώτο τέταρτο του 3ου π.Χ. αιώνα όταν ο [[Πτολεμαίος Β' ο Φιλάδελφος|Πτολεμαίος Β΄]] της Αιγύπτου είχε συνάψει εμπορική συμφωνία με την πόλη στην οποία είχε αποστείλει και πρεσβεία. Λίγο μετά τα μέσα του ίδιου αιώνα οι Ρωμαίοι ζήτησαν από τον [[Σέλευκος Β΄ Καλλίνικος|Σέλευκο Β΄ Καλλίνικο]] την απαλλαγή από τους φόρους της πόλης του [[Τροία|Ιλίου]] προβάλλοντας ως δικαιολογία την κοινή καταγωγή. Εμπορικές σχέσεις με την Ρώμη είχε επίσης και η [[Ρόδος]]<ref>Ιστορία του Ελληνικού έθνους ''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ (221-201 π.Χ.).ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ.ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ΩΣ ΤΟ 230 π.Χ..σελ.416''
== Ρώμη και Αδριατική ==
Η πρώτη επέμβαση των Ρωμαίων στην Ανατολή οφείλονταν σε εσωτερικούς λόγους και δεν είχε επεκτατικό χαρακτήρα. Συγκεκριμένα οφείλονταν σε επανειλημμένες διαμαρτυρίες Ρωμαίων εμπόρων προς την Σύγκλητο επειδή οι πρώτοι υφίσταντο σε αφόρητο βαθμό τα δεινά της πειρατείας στην οποία επιδίδονταν οι [[Ιλλυρία|Ιλλυριοί]] στο [[Ιόνιο πέλαγος]] και την [[Αδριατική]]. Η συνεχής κλιμάκωση της πειρατείας οφείλονταν στην τότε αδυναμία αντιμετώπισης της από το [[Αρχαία Ήπειρος#Ακμή του Βασιλείου της Ηπείρου|
Έτσι μπόρεσαν να επωφεληθούν οι Ιλλυριοί οι οποίοι κατέλαβαν τα παράλια της Αδριατικής πού έλεγχε το βασίλειο της Ηπείρου και τις ελληνικές πόλεις των δαλματικών ακτών [[Φάρος (νησί της Αδριατικής θάλασσας)|Φάρο]] σημερινό [[Χβαρ]] (Hvar) και [[Κόρτσουλα|Μέλαινα Κέρκυρα]] ([[231 π.Χ.]]) Η πειρατεία υποστηρίζονταν από τον βασιλιά των Ιλλυριών [[Άγρων
Οι Ρωμαίοι έστειλαν συγκλητική πρεσβεία στην βασίλισσα ([[229 π.Χ.]]) για να διαπραγματευτεί μαζί της όμως κατά την επιστροφή της η πρεσβεία δέχθηκε την επίθεση των Ιλλυριών που φόνευσαν ένα πρέσβη η συμπεριφορά του οποίου είχε φανεί στην Τεύτα υπεροπτική. Η πράξη αυτή είχε ως επακόλουθο την άμεση κήρυξη του πολέμου από τους Ρωμαίους<ref name="ReferenceA"/><ref>''[http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0234%3Abook%3D2%3Achapter%3D8 Perseus Digital Library Polybius Histories 2.8]''
== Οι επιχειρήσεις ==
[[
Οι Ιλλυριοί συνέχισαν τις επιδρομές και προσπάθησαν να καταλάβουν ανεπιτυχώς την Επίδαμνο και την Ίσσα. Κατόπιν πολιόρκησαν την Κέρκυρα και αφού νίκησαν στην [[
Λίγο αργότερα προσχώρησε στους Ρωμαίους η Απολλωνία, οι Ατιντάνες και το ιλλυρικό φύλο των Παρθινών. Έπειτα κατέφθασε και ρωμαϊκός στρατός υπό τον ύπατο [[Λεύκιο Πόστουμιο Αλβίνο]]. Μπροστά στην συντριπτική αριθμητική υπεροχή των Ρωμαίων (20.000 πεζοί και 2.000 ιππείς) οι Ιλλυριοί εγκατέλειψαν την πολιορκία της [[Επίδαμνος|Επιδάμνου]] και της [[Ίσσας]] και υποχώρησαν στο εσωτερικό της χώρας. Η Τεύτα αποσύρθηκε στην πόλη Ρίζονα ενώ οι Ρωμαίοι κατέλαβαν με ευκολία τα νότια ιλλυρικά παράλια εκτός από το φρούριο της Νουτρίας στο οποίο συνάντησαν σθεναρή αντίσταση και είχαν σοβαρές απώλειες<ref
==Ρωμαϊκή διπλωματική αποστολή στην κυρίως Ελλάδα ==
Ύστερα από την λήξη του πολέμου ο ύπατος Ποστούμιος Αλβίνος έστειλε πρέσβεις στους [[Αιτωλοί|Αιτωλούς]] και τους [[Αχαιοί|Αχαιούς]] για να τους ανακοινώσει την συνθήκη ειρήνης με την Τεύτα και να δικαιολογήσει την ρωμαϊκή επέμβαση. Η Σύγκλητος έστειλε επίσης πρέσβεις για τον ίδιο σκοπό. Ο αλλος ύπατος Γναίος Φούλβιος είχε ήδη αναχωρήσει για την Ιταλία με το μεγαλύτερο μέρος του στόλου από το φθινόπωρο του προηγούμενου έτους. Η υποδοχή που επιφυλάχθηκε στους Ρωμαίους απεσταλμένους ήταν γενικά φιλική. Οι [[Κορίνθιοι]] μάλιστα επέτρεψαν σε Ρωμαίους να πάρουν μέρος στους αγώνες των Ισθμίων που γίνονταν στην πόλη, γεγονός πρωτοφανές καθώς σε αυτούς τους αγώνες συμμετείχαν μόνο Έλληνες<ref name="ReferenceA"/><ref>''[http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0234%3Abook%3D2%3Achapter%3D12 Perseus Digital Library Polybius Histories 2.12]''</ref>
Το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι είχαν υπό τον έλεγχο τους ένα σημαντικό μέρος των ιλλυρικών ακτών μαζί με τις πόλεις [[Επίδαμνος|Επίδαμνο]], Απολλωνία και Ίσσα ανησυχούσε τον [[Αντίγονος Γ΄ Δώσων|Αντίγονο Δώσωνα]], βασιλιά της Μακεδονίας επειδή οι Ρωμαίοι κατέχοντας τις διαβάσεις των ποταμών Αψού και Αώου μπορούσαν να εισβάλουν στο βασίλειο του. Εκείνη την εποχή όμως ο Μακεδόνας βασιλέας είχε άλλα προβλήματα με τις εισβολές των βαρβάρων [[Δάρδανοι Βαλκανικής|Δαρδάνων]] γειτόνων του. Εκτός των Ρωμαίων ο άλλος κερδισμένος σε αυτή την υπόθεση ήταν ο Δημήτριος ο Φάριος που ανέλαβε την εξουσία ως δυνάστης στην πόλη Ίσσα και την περιοχή της. Έτσι οι Ρωμαίοι είχαν ένα τοποτηρητή στην περιοχή. Οι πόλεις που έλεγχαν οι Ρωμαίοι έμειναν κατά τα άλλα ελεύθερες δηλαδή δεν πλήρωναν φόρο, δεν είχαν φρουρά ούτε είχαν επιτρόπους. Την εξουσία όμως κατέλαβαν φιλορωμαϊκά στοιχεία. Σύμφωνα με το [[ρωμαϊκό δίκαιο]] η ελευθερία μπορούσε να ανακληθεί όποτε το επιθυμούσαν οι δωρητές<ref
==Παραπομπές==
Γραμμή 59:
==Βιβλιογραφία==
* ΙΛΛYΡΙΑ, εκδ. Οδυσσεύς, ISBN 960-210-349-3
{{
{{DEFAULTSORT:Ιλλυρικοί πόλεμοι Α}}
[[Κατηγορία:Ιλλυρία|Ιλλυρικός Πόλεμος Α]]
|