Μιχαήλ Μέγας Κομνηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μιχαήλ Α' Μέγας Κομνηνός''' (1285-μετά το 1355), υπήρξε [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας|αυτοκράτορας της Τραπεζούντας]] στις 30 Ιουνίου 1341 (για μία ημέρα) και από 3 Μαΐου 1344 ως 13 Δεκεμβρίου 1349. Ήταν ο νεώτερος γιος του αυτοκράτορα [[Ιωάννης Β' Μέγας Κομνηνός|Ιωάννου Β']]. Η σύζυγός του Ακροπολίτισσα ήταν η Ακροπολίτισσα, κόρη ευγενούς από την [[Κωνσταντινούπολη]], με την οποία είχε ένα γιο τον [[Ιωάννης Γ' Μέγας Κομνηνός|Ιωάννη Γ']]. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του συνέπεσαν πολλές δυσχέρειες και αντιξοότητες: οι έντονες και συνεχείς παρεμβάσεις της τοπικής αριστοκρατίας, οι επιθέσεις των [[Τουρκομανικά εμιράτα|Τουρκομάνων]] και των [[Γενουάτες|Γενουατών]] καθώς και ένας λοιμός που αποδεκάτισε τον πληθυσμό. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα την πρόωρη εκθρόνιση του Μιχαήλ Α' μετά από πέντε χρόνια στο θρόνο.

Το 1297 πήγε μαζί με την μητέρα του Ευδοκία Παλαιολογίνα στην Κωνσταντινούπολη και πιθανόν παρέμεινε εκεί ως το 1341. Τότε εστάλη με προτροπή του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Ρωμαίου αυτοκράτορα]] και εισήγηση του Νικήτα και του Γρηγόριου Σχολάριου (ανήκαν σε αριστοκρατική οικογένεια της Τραπεζούντας) στην [[Τραπεζούντα]] για να αναλάβει τον θρόνο. Ο Μιχαήλ είχε την πρόθεση να παντρευτεί την τότε αυτοκράτειρα [[Ειρήνη Παλαιολογίνα]] (χήρα του ανεψιού του) για να νομιμοποιήσει την ενθρόνισή του.

Όταν ο Μιχαήλ τελικά έφτασε στην Τραπεζούντα με την συνοδεία του στις 30 Ιουνίου 1341, η Ειρήνη είχε ήδη εκθρονιστεί από την ανιψιά του, [[Άννα Μεγάλη Κομνηνή|Άννα Κομνηνή]]. ΌμωςΕπεδή επειδήόμως είχε την στήριξη της πλειοψηφίας του πληθυσμού, ορισμένων ευγενών και επειδή θεωρούνταν, κληρονομικά, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου, ανακηρύχτηκε από τον λαό αυτοκράτορας. Μηχανορραφίες, τελικά, μεταξύ των Τραπεζουντίων αριστοκρατών και της Άννας κατέληξαν σε άμεση εκθρόνισή του. Ο Μιχαήλ φυλακίστηκε στο [[Οιναίο]] και μετά στην Λιμνιά, (πόλεις δυτικά της Τραπεζούντας).

Όταν ο γιος του Μιχαήλ, Ιωάννης Γ', ανέβηκε στον θρόνο το 1342, δεν αποφυλάκισε τον πατέρα του. Αυτή η αλαζονική συμπεριφορά εξόργισε πολλούς από τους οπαδούς του Ιωάννη Γ', όπως τον Νικήτα Σχολάριο, ο οποίος ενήργησε άμεσα για την απελευθέρωση του Μιχαήλ. Ο Μιχαήλ τελικά κατάφερε να ανακηρυχτεί και πάλι αυτοκράτορας, τον Μάϊο του 1344 και ο γιος του εστάλη εξορία στην Κωνσταντινούπολη.

Οι οπαδοί του Μιχαήλ τιμήθηκαν με τίτλους ευγενείας και αξιώματα. Ο Νικήτας Σχολάριος ονομάστηκε''μέγας δουξ'' και του δόθηκαν αρχικά απεριόριστες αρμοδιότητες και ο Λέων Καβαζίτης ονομάστηκε ''μέγας δομέστικος''. Το προνόμια αυτά όμως δεν κράτησαν για πολύ: νιώθοντας ο Μιχαήλ ότι η εξουσία του φεύγει από τον έλεγχό του και μετά τις αντιδράσεις πολλών άλλων επιφανών αριστοκρατών, διέταξε τη σύλληψή τους.

Εκμεταλλευόμενοι την εσωτερική αστάθεια της Τραπεζούντας, οι Τουρκομάνοι επιτέθηκαν και κατέλαβαν τον Άγιο Ανδρέα και το Οιναίο το 1346. Τον Σεπτέμβριο του 1348 ξέσπασε καταστροφικός λοιμός στην Τραπεζούντα που διήρκεσε για επτά συνεχείς μήνες. Παρόλα αυτά η επίθεση των Τουρκομάνων κατά της ίδιας της Τραπεζούντας απωθήθηκε. Αυτή η επιτυχία ενδυνάμωσε την θέση του Μιχαήλ Α' εντός της Αυτοκρατορίαςαυτοκρατορίας.

Οι βαρβαρότητες των Γενουατών στον πληθυσμό της [[Χερσών|Χερσώνας]] και γενικά η απαράδεκτη συμπεριφορά τους, προκάλεσαν την οργή των Τραπεζουντίων. Ως αποτέλεσμα πολιορκήθηκε η γενουατική συνοικία της Τραπεζούντας και σκοτώθηκαν πολλοί Γενουάτες, που βρέθηκαν στα χέρια του ανεξέλεγκτου πλήθους, σκοτώθηκαν. Το 1348 οι Γενουάτες για εκδίκηση κατέλαβαν την [[Κερασούντα]] και κατέστρεψαν τον μικρό τραπεζούντιο στόλο, που στάλθηκε να τους αντιμετωπίσει. Προκλήθηκαν και πάλι ταραχές στην γενουατική συνοικία, όμως ο Μιχαήλ από φόβο μαζικών αντιποίνων αναγκάστηκε να ξαναδώσει όλα τα παλιά προνόμια σε αυτούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η οικονομία της Τραπεζούντας να αποδυναμωθεί ακόμη περισσότερο.

Ο έκπτωτος Μιχαήλ αναγκάστηκε να γίνει μοναχός στην σκήτη του Αγίου Σάββα. Το 1351 εστάλη στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο ΒυζαντινόςΡωμαίος Αυτοκράτοραςαυτοκράτορας Ιωάννης ΕΣΤ' Καντακουζηνός τον προέτρεψε να επιστρέψει στην Τραπεζούντα και να ανακαταλάβει τον θρόνο με την υποστήριξή του (1355). Τελικά απέτυχε και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα.