Νίκος Βαλιανάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Νίκος Βαλιανάτος γεννήθηκε στην [[Κεφαλλονιά]] όπου ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες. Το 1909 σε ηλικία 40 χρονών περίπου εγκαταστάθηκε στη [[Θεσσαλία]] και καλλιεργούσε χωράφια που νοίκιαζε. Αρχικά εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Όμιλο Λάρισας και το 1918 ήταν από τους πρώτους κομμουνιστές που εντάχθηκαν στο νεοϊδρυμένο τότε [[ΣΕΚΕ]]. Το 1922 ήταν γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Λάρισας και γραμματέας του Εργατικού Κέντρου της ίδιας πόλης.<ref name="ReferenceA">Ιστορία της Αντίστασης (1979), σελ.32</ref> Ο Βαλιανάτος, μετά την παραίτηση του [[Παύλος Κουντουριώτης|Κουντουριώτη]] τον Μάρτιο του 1926 κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πάγκαλου, είχε προταθεί από το [[ΚΚΕ]] για πρόεδρος της Δημοκρατίας αν και εκείνη την εποχή ήταν εξόριστος σε νησί.

Επίσης ήταν υποψήφιος με το ΚΚΕ για δήμαρχος [[Λάρισα|Λάρισας]]ς στις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη 1925 και έχασε στις εκλογές εκείνες για 40 ψήφους μετά από μεθοδεύσεις.

Εκείνη την περίοδο πέθανε ο αδερφός του και ανέλαβε το βάρος της οικογένειας του αδερφού του, χωρίς να μειώσει την πολιτική του δραστηριότητα.

Οι συναγωνιστές του έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό για το πρόσωπο του Βαλιανάτου και τον αποκαλούσαν χαρακτηριστικά "παππού". Στις αρχές της δεκαετίας του 30 θα κατέβει στην Αθήνα και θα γίνει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Εργατικής Βοήθειας Ελλάδας (ΕΒΕ). Το 1932 ήταν αντιπρόσωπος της Ελλάδας στις εργασίες του Παγκόσμιου Συνεδρίου της Εργατικής Βοήθειας που έγινε στη Μόσχα.<ref>Ιστορία της Αντίστασης (1979), σελ.32<name="ReferenceA"/ref>

Με την εγκαθίδρυση της [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου|Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου]], ο γηραιός πλέον Βαλιανάτος πέρασε στην παρανομία, συνεχίζοντας την κομματική του δράση παρά την προχωρημένη ηλικία του. Συνελήφθηκε τον Αύγουστο του 1938 και οδηγήθηκε στην [[Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους|Ειδική Ασφάλεια Αθηνών]].<ref>Το κτίριο της Ειδικής Ασφάλειας Αθηνών πυρπολήθηκε από μαχητές του ΕΛΑΣ το Δεκέμβρη του 1944</ref> Εκεί ο παλαίμαχος αγωνιστής βασανίστηκε και στις 9 Αυγούστου τα μεσάνυχτα εκπαραθυρώθηκε από το κτίριο της Ειδικής Ασφάλειας στη γωνία των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Δεριγνύ.<ref>Νεφελούδης (2007), σελ.158 & "Έπεσαν για τη ζωή" (1988), σελ.61</ref> Το άψυχο σώμα του Βαλιανάτου βρήκαν έντρομοι περαστικοί που γύριζαν από το γειτονικό θέατρο "Ανδρεάδη".<ref>Λιναρδάτος (1967), σελ.58 & Ιστορία της Αντίστασης (1979), σελ.32</ref> Οι βασανιστές-εκτελεστές του τον έθαψαν βιαστικά τη νύχτα στο νεκροταφείο Λιοσίων.<ref>"Έπεσαν για τη ζωή" (1988), σελ.61</ref> Η Ασφάλεια απέδωσε τη δολοφονία του Βαλιανάτου σε αυτοκτονία.