Συνέδριο του Λιβάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
P.a.a (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 7:
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα μετά τους πρώτους νικηφόρους αγώνες στο Αλβανικό Μέτωπο (Οκτώβριος 1940 – Απρίλιος 1941) δεν μπόρεσε ν΄ αντιμετωπίσει και τις παράλληλες εισβολές των Γερμανών και Βουλγάρων με συνέπεια η μεν [[Κυβέρνηση Εμμανουήλ Τσουδερού 1941|νόμιμη κυβέρνηση Τσουδερού]] μαζί με τη βασιλική οικογένεια και τις μάχιμες δυνάμεις του πολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας να μεταβούν μέσω Κρήτης στην Αίγυπτο προς συνέχιση της αντίστασης με τις εκεί συμμαχικές αγγλικές δυνάμεις, η δε χώρα να καταληφθεί υπό του εχθρού ολοκληρωτικά από το τέλος Μαΐου του 1941 μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 όταν και απελευθερώθηκε μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Στο διάστημα αυτό, στο εσωτερικό της χώρας οργανώθηκαν πολλές δυνάμεις εθνικής αντίστασης, περισσότερες από 15, που θεωρήθηκε σχετικά μεγάλος αριθμός, αναλογικά με την έκταση και τον πληθυσμό της Ελλάδας. Κυριότερες αυτών των δυνάμενων ήταν
Πριν όμως την απελευθέρωση, λόγω των εμφυλίων συγκρούσεων που άρχισαν να παρατηρούνται μεταξύ των αντιστασιακών ομάδων και άλλων δυνάμεων, κατέστη επείγουσα και αναγκαία η συγκρότηση ενός εθνικού συμβουλίου που θα εναρμόνιζε τις απόψεις και τη συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων και των αντιστασιακών οργανώσεων επί κοινού σκοπού που ήταν η ομαλή επαναφορά του δημόσιου βίου στην Ελλάδα.
| |||