Δούρα Ευρωπός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ελληνιστική πόλη '''Δούρα Ευρωπός''' αποτελεί ένα από τα απτά παραδείγματα της συγχωνεύσεως μεταξύ του ελληνικού και των πολιτισμών της Ασίας. Σχετίζεται έμμεσα με την μορφή του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγίστου των Ελλήνων]]. Αυτό γιατί ιδρύθηκε μετά το πέρας του Βαβυλωνιακού πολέμου (311-309 π.Χ.) από τον στρατηγό '''Νικάνορα''' (λογικά είναι το ίδιο πρόσωπο που ίδρυσε την [[Αντιόχεια (ή Έδεσσα)|Έδεσσα]] και την Αντιόχεια Μυγδονική) για λογαριασμό του κυρίου του '''[[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σελεύκου Α΄ Νικάτορος]]''' (358-281 π.Χ.), ενός εκ των βασιλικών φίλων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η λέξη Δούρα παράγεται από την λέξη τύρσις= οχυρό και η ονομασία Ευρωπός από την [[Ευρωπός|ομώνυμη]] πατρίδα του Σελεύκου στην [[Μακεδονία]].

 

Παλαιότερα ήκμαζε στο μέρος εκείνο ένας οικισμός ιθαγενών. Αρχαιολογικά ευρήματα το 1987, έφεραν στο φως ασσυριακά και νεοασσυριακά όστρακα της 2ης-1ης χιλιετίας π.Χ. Επίσης ένα θραύσμα σφηνοειδούς γραφής του 1900 π.Χ. ήλθε στο φως στην ίδια περιοχή. Εκτενή αρχαιολογικά ευρήματα-της αγγειοπλαστικής, χαραγμένα και πήλινα δισκία χρονολογούνται από την βαβυλωνιακή περίοδο. Αγροτικά προηγμένη, με εξελιγμένα συστήματα άρδευσης για τον έλεγχο των πλημμυρών και των εμπορικών δρόμων που την συνδέουν με την πόλη Mari στην τρίτη και δεύτερη χιλιετία π.Χ. η τοποθεσία ήταν γνωστή τότε ως '''Δαμάρα'''.

 

Η Δούρα Ευρωπός ιδρύθηκε σαν αντιστάθμισμα για την επέκταση του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντιγόνου Α΄]] προς την κεντρική [[Μεσοποταμία]], μαζί με την [[Σελεύκεια η επί του Τίγρη|Σελεύκεια]] και την [[Νίσιβις|Αντιόχεια Μυγδονική]], πάνω σε εύφορο πεδίο, επί της δεξιάς όχθης του ποταμού Ευφράτη στο σημερινό ύψωμα Salhiyé της [[Συρία]]ς. Ο ίδιος ο Σέλευκος επέλεξε προσωπικά αυτήν τη θέση, πάνω σε ένα ευρύ ακρωτήριο που προστατευόταν από δύο φαράγγια και στις δύο πλευρές, που οδηγούσαν στον Ευφράτη, όπου ο ποταμός είχε διαβρωθεί δημιουργώντας ένα ανάχωμα με ύψος 40 με 90 μέτρα, εξυπηρετώντας έτσι ως φυσικό χώρο άμυνας. Υπάρχουν ωστόσο και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι κτίστηκε από τον Αντίοχο Α΄ Σωτήρα μεταξύ των ετών 294-292 π.Χ. όταν κυβερνούσε τις άνω σατραπείες.