Γεώργιος Παπαζώλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο''' Γεώργιος Παπαζώλης''' ή '''Παπάζωλης''' ή '''Παπάζογλου''' ([[Σιάτιστα]], [[1725]], [[Πάρος]], [[1775]]) υπήρξεήταν [[Έλληνας]] στρατιωτικόςτυχοδιώκτης τουτης Μακεδονίας που κατατάχθηκε στο [[Ρωσικός στρατός|ΡωσικούΡωσικό ΣτρατούΣτρατό]] και υπήρξε ο βασικός υποκινητής - πρωτεργάτης της τραγικής ελληνικής εξέγερσης του 1770, γνωστής ωςμε τη δημώδη ονομασία ''[[Ορλωφικά]]'', που επέφερε τεράστιες καταστροφές και δεινά στον ελληνογενή πληθυσμό.

Γεννήθηκε στη [[Σιάτιστα]] του καζά Κοζάνης της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Στην γενέτειρά του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις σχολές της πόλης. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με το εμπόριο αρχικά στη [[Θεσσαλονίκη]] και έπειτα στην [[Οδησσός|Οδησσό]]. Λόγω της αποτυχίας του στις εμπορικές του δραστηριότητες, μετέβη στην [[Αγία Πετρούπολη]] για να καταταχθεί στο Ρωσικό στρατό. Έγινε [[λοχαγός]] του [[Πυροβολικό|πυροβολικού]], στο οποίο υπηρετούσαν οι αδερφοί κόμητες [[Αλέξιος Ορλώφ|Αλέξιος]] και [[Θεόδωρος Ορλώφ]], με τους οποίους και συνδέθηκε φιλικά. Οι αδερφοί Ορλώφ συμμετείχαν στην προσπάθεια της [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνης Β΄]] να καταλάβει το θρόνο από το σύζυγό της [[Πέτρος Γ' της Ρωσίας|Πέτρο Γ΄]] το 1762. Κατόπιν τούτου, ο Αλέξιος Ορλώφ έγινε διοικητής του πυροβολικού. Η Αικατερίνη η Β΄ προσπάθησε να αναμειχθεί στα [[Ανατολικό Ζήτημα|βαλκανικά]] πράγματα προκειμένου να αποσπάσει εδάφη και σφαίρες επιρροής από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Ο Παπαζώλης, έχοντας πρόσβαση στην [[Τσάρος|τσαρική]] αυλή μέσω των Ορλώφ, προσπάθησε να επηρεάσει την κατάσταση υπέρ των [[Έλληνες|Ελλήνων]], πείθοντας τους αδερφούς Ορλώφ και συνακολούθως την τσαρίνα Αικατερίνη για την διεξαγωγή επιχειρήσεων στη νότιο Βαλκανική.

Το 1763 ο Παπαζώλης μεταβαίνει στη [[Βενετία]] και στη συνέχεια στην [[Τεργέστη]], προκειμένου να συντονίσει τις ενέργειες Ελλήνων και [[Ρώσοι|Ρώσων]]ομόδοξων Σλάβων για την διενέργεια μιας συνολικής εξέγερσης. Επιστρέφοντας στον ελλαδικό χώρο, στην Αδριατική έπεσε στα χέρια Δουλχινιωτών πειρατών που τον μετέφεραν στην Αλβανία. Εκεί τον απελευθέρωσε ο Αυστριακός πρόξενος όπου και επέστρεψε στη Τεργέστη<ref>Κ. Σάθας τ.3ος, σ.131</ref>. Το 1765 συνέταξε ένα βιβλίο με σκοπό την αφύπνιση των Ελλήνων και την καλλιέργεια της πολεμικής αρετής. Το βιβλίο αυτό με τον τίτλο ''«Διδασκαλία, ήγουν ερμηνεία της πολεμικής τάξεως και τέχνης»'', τυπώθηκε στη Βενετία και διανεμήθηκε σε περιοχές της τουρκοκρατούμενης [[Ελλάς|Ελλάδας]]. Ήταν βασισμένο σε ρωσικό στρατιωτικό εγχειρίδιο. Από το 1765 και για τα επόμενα χρόνια, ο Παπαζώλης, με Έλληνες συνεργάτες και Ρώσους πράκτορες περιόδευσε στην [[Δυτική Μακεδονία|Δυτική]] και [[Κεντρική Μακεδονία]], την [[Ήπειρος|Ήπειρο]], τη [[Στερεά Ελλάδα]] και την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], προκειμένου να συνεννοηθεί με ντόπιους παράγοντες για την ιδέα της εξέγερσης, μοιράζοντας ταυτόχρονα στο όνομα της Αυτοκράτειρας ευαγγέλια, σταυρούς και άμφια στις επισημότερες εκκλησίες του ελλαδικού χώρου που είχε αγοράσει με χρήματα που του παραχώρησαν οι Ρώσοι. Παρόλο που η ανταπόκριση δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική, ο Παπαζώλης κατάφερε να αποσπάσει συμφωνίες με ορισμένους οπλαρχηγούς και προύχοντες - [[κοτζαμπάσηδες]], ιδιαίτερα στη Δυτική[[Στερεά ΜακεδονίαΕλλάδα]], την Αχαϊκή Πελοπόννησο και κυρίως τη [[Μάνη]]. ΈπεισεΑκολούθως με ανόητες υπερβολές και τονχωρίς στοιχειώδη συντονιστική οργάνωση έπεισε και τούς Ορλώφ ότι ο χρόνος ήταν πλέον κατάλληλος για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων.